…θα ήθελα να ζω σε μια δημοκρατική κοινωνία, με νόμους, με ειρήνη και με είκοσι κινηματογράφους, για να πηγαίνω να βλέπω ταινίες, να πετάω με τη φαντασία μου και να ονειρεύομαι… (Ραουάντ, μαθήτρια 13 χρονών από τη Γάζα)
Από τον Νοέμβριο 2009 μέχρι τον Απρίλιο 2010, με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού και ενός ψυχολόγου, 32 νέοι και νέες 13-17 ετών στη Γάζα επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν σε μορφή μονολόγων τις εμπειρίες, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή και τον πόλεμο τον Δεκέμβριο του 2008.
Σύμφωνα με τον θεατροπαιδαγωγό του ASHTAR Theatre στη Γάζα: «Οι νέοι, μετά την επίθεση, έχουν χάσει την πίστη τους στα πάντα και κυρίως στους πατεράδες τους, που έτρεμαν από φόβο μπροστά στα παιδιά τους καθώς έπεφταν οι βόμβες….. πατεράδες που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουν την ασφάλεια και να είναι πρότυπα για τα παιδιά τους. Παρ’ όλ’ αυτά πολλοί, για λόγους ασφάλειας, άφησαν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους και σκόρπισαν σε άλλους χώρους, σε σχολεία, σε συγγενείς ή γείτονες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη σιγουριάς και εμπιστοσύνης προς τους ενήλικες.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου