Βυθίζονται τα δυο κόμματα εξουσίας. Το ναυάγιο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που παρατηρείται στις δημοσκοπήσεις, έχει θορυβήσει την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας, ενώ έκδηλη είναι η ανησυχία των αξιωματούχων της Ε.Ε και του ΔΝΤ, οι οποίοι με αλλεπάλληλες δηλώσεις τους, επισείουν τον μπαμπούλα του χάους, τον κίνδυνο οπισθοδρόμησης και περιθωριοποίησης της χώρας, προκειμένου να επηρεάσουν την λαϊκή βούληση, την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Η παντελής αδυναμία των δυο κομμάτων εξουσίας να απαντήσουν με πειστικό τρόπο στην πρωτοφανή οικονομική κρίση, να ορθώσουν ανάστημα στους ισχυρούς της Ευρώπης και να απαιτήσουν την έγκαιρη, έμπρακτη και αποτελεσματική βοήθεια των εταίρων μας, οδήγησαν τη χώρα υπό κηδεμονία, ζωντανεύοντας οδυνηρές μνήμες αλλοτινών εποχών όπου η μικρή Ελλάδα ήταν έρμαιο των ισχυρών, προτεκτοράτο πότε της μιας και πότε της άλλης.. προστάτιδας δύναμης.
Για πρώτη φορά οι μεταπολεμικές γενιές των Ελλήνων βίωσαν το δυσβάσταχτο συναίσθημα της εθνικής ταπείνωσης, το έλλειμμα ηγεσίας, την προδοσία της ιθύνουσας πολιτικο-οικονομικής τάξης έναντι λαού και πατρίδας, και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης.
Όσο πόνο και θλίψη κι αν προκαλούν οι ιστορίες των παλαιοτέρων για χαμένες πατρίδες, πολέμους, φτώχεια και δυστυχία, βρίσκουν την αντίστιξη στις αφηγήσεις των ηρωικών στιγμών του ελληνισμού.
Βρίσκουν το παυσίλυπο της ψυχής και του σώματος, στα κατορθώματα των λαϊκών αγωνιστών που υπήρξαν προπομπός ενός λαού, ο οποίος πάλεψε, αντιστάθηκε απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις, υπερασπιζόμενος την εθνική περηφάνια και ανεξαρτησία του.
Δεν αποτελεί ελληνική επινόηση αυτό, δοκησισοφία, προϊόν εγχώριας κοπής που παράγεται για εσωτερική κατανάλωση, ούτε κατασκεύασμα εντολοδόχων ακαδημαϊκών που γράφουν την ιστορία με βολικό τρόπο, κατά το δοκούν.
Πλήθος αναφορών των κορυφαίων ιστορικών και διανοουμένων, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές, πανθομολογούμενο είναι από εχθρούς και φίλους.
Απ’ αυτό το λαό, δεν έλειψε η αγωνιστική διάθεση, ο αλτρουϊσμός, το πάθος για ζωή ελεύθερη, οι παγκόσμιοι ποιητές και διανοούμενοι , όπως ο Καζαντζάκης με την Ασκητική και ο Ελύτης με τη Μαρία Νεφέλη, που εξυμνούν με περίτεχνο τρόπο και μαεστρία τη σύγχρονη αριστοτελική πεμπτουσία - τον ουμανισμό, την ομορφιά και τη δύναμη των κρυφών και ανείπωτων σκέψεων, αλλά και των ιδωμένων, κοινωνικών αιτημάτων και αναγκών να υπάρξει όχι μόνο ειρήνευση αλλά και κοινωνική δικαιοσύνη.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλιώς, οι λύκοι που ξεχύθηκαν στην ελληνική επικράτεια ανήκουν στο «υπερ-έθνος των αγορών», στην έννοια που υπηρέτησε ως τοτέμ η εγχώρια οικονομική ελίτ, στην αξία που πίστεψε και εξιδανίκευσε η πολιτική τάξη της χώρας.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλιώς, οι σύγχρονοι ηγέτες είναι άκαπνοι, άμαθοι και αδαείς στην τέχνη του πολέμου. Γι΄ αυτό επιστρατεύουν ηχηρές περιγραφές που παραπέμπουν σε διαχείριση έκτακτων γεγονότων και αναφορές που προσιδιάζουν σε συνθήκες πολέμου.
Τι πιστόλια στο τραπέζι και στον κρόταφο, τι παραδοχές του γεγονότος ότι βιώνουμε καταστάσεις πολέμου, τι επισημάνσεις για ξένες δυνάμεις που επιβουλεύονται τα ιερά και τα όσια της πατρίδας. Λόγια χωρίς περιεχόμενο απ’ ανθρώπους που λύγισαν στις πρώτες απειλές των ισχυρών της Ευρώπης, που φοβήθηκαν να τους κοιτάξουν στα μάτια και να τους πουν με φωνή στεντόρεια "σταματήστε τη λεηλασία ενός ολόκληρου λαού, μιας δημοκρατικής χώρας".
Κάπου εκεί η ηγεσία της χώρας παρέδωσε πνεύμα, η χώρα αλώθηκε δίχως να πέσει τουφεκιά και οι δρόμοι των άστεων γέμισαν ανέστιους και απελπισμένους πολίτες που ούτε εμπρός ούτε πίσω μπορούν να κάνουν, μιας και είναι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο.
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν απορεί κανείς που οι ηγέτες των δυο κομμάτων εξουσίας στοχοποιούν τώρα την αριστερά και αναγάγουν σε εθνική πληγή, αιτία όλων των δεινών της χώρας, τις εργασιακές διεκδικήσεις.
Τρέμουν το ξεθωριασμένο πανό με το παλιό σύνθημα, μην το κρατήσουν στα χέρια τους νέοι.
Φοβούνται μη γίνει νόμος το δίκιο του εργάτη, του αγρότη, του εργαζόμενου, του υπαλλήλου, του μετανάστη.
Φοβούνται μη γίνει νόμος το δίκιο των πολλών αδικημένων και πάψει να ισχύει το αναχρονιστικό και απάνθρωπο διεθνές δίκαιο των λίγων ευνοημένων.
pheme.g
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου