Του Στέλιου Κουλογλου
Το νέο πακέτο μέτρων επισφράγισε την νεοφιλελευθερη στροφή μιας κυβέρνησης που εκλέχθηκε υποσχόμενη την προστασία των ασθενέστερων στρωμάτων του πληθυσμού καθώς και περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Από την αυξηση των εμμέσων φόρων (ΦΠΑ, καύσιμα, τσιγάρα) που βασικά πλήττουν τους πιο αδύναμους οικονομικά ως και την περικοπή των αποδοχών ακόμη των χαμηλοσυνταξιούχων, το τρίτο πακέτο που η κυρία Μέρκελ και το ΔΝΤ επέβαλλαν σε μια κυβέρνηση χωρίς αντιστάσεις δεν υπόσχεται παρά φτώχεια και εξαθλίωση σημαντικών μερίδων του πληθυσμού. Η πλήρης αναντιστοιχία ανάμεσα σε προεκλογικές επαγγελίες και κυβερνητικά μέτρα συνιστά μια πολιτική και συνταγματική ανωμαλία. Η κυβέρνηση είναι έκθετη και στερείται νομιμοποίησης.
Αντίθετα με όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση, το τρίτο και φαρμακερό πακέτο μέτρων πλήττει σοβάρα όχι μόνο τον δημόσιο τομέα αλλά και ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Γιατί θύμα των μέτρων δεν είναι βασικά ο αντιπαθητικός γραφειοκράτης που κάθεται πίσω από ένα γραφείο και τον οποίο η κυβέρνηση είχε έτσι κι αλλοιώς υποσχεθεί ότι θα αλλάξει(«πρώτα ο πολίτης»)αλλά οι πιο δυναμικοί και χρήσιμοι τομείς του Δημοσίου. Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και η δημόσια εκπαίδευση , οι γιατροί και η δημόσια υγεία,καθώς και τα όποια δίκτυα κοινωνικής προστασίας υπάρχουν καλούνται πλέον να λειτουργήσουν μεσα σε συνθήκες που θα θυμίζουν μπανανία της Λατινικής Αμερικής.
Η παραπέρα περικοπή των δημοσίων δαπανών που επίσης εξαγγέλθηκε δεν προμηνύει παρά μεγαλύτερη ύφεση της οικονομίας. Με την σειρά της η συρρίκνωση και η πτώση των κρατικων εσόδων θα απαιτήσουν την λήψη και νέων μέτρων και μάλιστα σχετικά σύντομα, αφού όπως τόνισε ο κ.Παπακωνσταντίνου η εφαρμογή του «πακέτου δυστυχίας» θα ελέγχεται ανά τρίμηνο.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στις σημερινές του ανακοινώσεις( βίντεο) ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου δεν εξήγγειλε κανένα επιπλέον μέτρο φορολόγησης της εκκλησίας ή περιορισμού των εξοπλιστικών δαπανών. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει καπιταλισμό άγριας Δύσης για τους φτωχούς και σοσιαλισμό για τους παπάδες και τους εμπόρους όπλων.
Στην πρόσφατη συνάντηση του με τους κοινωνικούς φορείς ο πρωθυπουργός είχε αφήσει να εννοηθεί ότι εξέταζε τις περικοπές του 13ου και 14 μισθού και στον ιδιωτικό τομέα, για να εμφανιστούν τα τελικά μέτρα λιγότερο σκληρά. Η κυβέρνηση προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ότι η χώρα δεν κυβερνάται πλέον με επικοινωνιακά κόλπα και η κατάσταση της είναι πολύ κρισιμότερη.
Την απόσταση που χωρίζει την κυβέρνηση με την πραγματικότητα υπογραμμίζει και η πεισματώδης άρνηση της να ικανοποιήσει το παλλαικό αίτημα για τιμωρία όσων οδήγησαν την χώρα στην σημερινή κατάσταση. Στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου πριν την ανακοίνωση των μέτρων, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε «στο ύψος του χρέους που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση και δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί» έσπευσε όμως να τονίσει ότι «δεν είναι τώρα η ώρα για αναζήτηση ευθυνών». (το βίντεο εδώ) Στην –κοινοβουλευτική τουλάχιστον- ιστορία της χώρας δεν υπάρχει προηγούμενο περιστατικό παραγνώρισης ενός λαικού αιτήματος με τέτοια καθολική υποδοχή. Με δική της ευθύνη, η κυβέρνηση ανοίγει έτσι τον δρόμο σε φαινόμενα αυτοδικίας επί δικαίων και αδίκων, για το οποία πήρε μια πρώτη δόση ο πρώην πρόεδρος της Βουλής στην συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς.
Το προηγούμενο περιστατικό, στα πλαίσια της έλλειψης νομιμοποίησης της κυβέρνησης και της αδυναμίας της να αντιληφθεί την πραγματικότητα, του καθεστώτος ατιμωρησίας και της επερχόμενης κοινωνικής βαρβαρότητας, αποτελεί το προμήνυμα βίαιων και ανεξέλεγκτων εκρήξεων της λαικής οργής και δυσφορίας που σιγοβράζει Αργά ή γρήγορα μια τυχαία σπίθα θα βάλει ξανά φωτιά στον βάλτο της δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης που πνέει τα λοίσθια.
tvxs.gr
1 σχόλιο:
Μόλις επέστεψα εκ της μυροβόλου Αργολικής γης και δη εκ Ναυπλίας. Σε αντίθεση με την παντί καιρώ όζουσα Αθήνα, η πέριξ του Ναυπλίου ύπαιθρος ευεργέτησε επί διήμερο την ταλαίπωρη ψυχή μου με τα αρώματα των εσπεριδοειδών τα οποία συνόδευε ανεπαίσθητη δόση μυρωδιάς αγκινάρας! (πέντε μόνον ευρώ η δωδεκάδα, παρακαλώ). Η ψυχική κάθαρσης του υπογράφοντος δεν διήρκεσε παρά ένα και μόνον weekend για να χρησιμοποιήσω την ορολογία που προτιμούν οι πιθηκίζοντες συνέλληνες. Κατευθυνόμενος προς το Κλεινόν Άστυ ήκουσα τις αναμενόμενες «λυπητερές», τόσο από τον Γ.Α. Παπανδρέου, όσον και από τον επί του θησαυροφυλακίου Γ. Παπακωνσταντίνου. Όταν πλέον κατόρθωσα να βρεθώ προ της οθόνης του υπολογιστού μου, ασφαλώς και δεν φαντάστηκα κάτι το πρωτότυπα διαφορετικό από τους ρητορικούς μύδρους των οικείων «βλογέρων» (bloggers αγγλιστί), οι οποίοι καθημερινώς εξαπολύονται από τους μεν εναντίον όλων των άλλων. Όπου οι «μεν» δεν είναι παρά τα αγλαΐσματα, α) της ερασιτεχνικής αθωότητας ήτις αποπειράται την δημοσιογραφική βάσανο και β) της αριστερής καθαρότητας.
Τότε για να μην πάθω ότι η Ηρώ έμπροσθεν του πτώματος του Λεάνδρου, αποφάσισα να προσεγγίσω την βαρβαρική επίθεση των αντικυβερνητικών (μη πραγματιστών θα ήτο η καλύτερη λέξη προς απόδοση της κατάστασης των κραυγαζόντων) και το κοχλάζον σκηνικό της βλογόσφαιρας ανεπαίσθητα... ήτοι δια των συμβουλών, αναλύσεων και διδαχών του Marsilio Ficino. Ιδού πως ομιλεί ο νεοπλατωνιστής φιλόσοφος (αλλά και μάγος) πριν 500 χρόνια για την ελληνική πραγματικότητα του 2010 (!) σε επιστολή του Περί ανθρώπων αφροσύνης και ποια είναι η αληθινή γνώση.
«Φίλε, συλλογίσου πόσο διεστραμμένα ζούμε. Όντας κακόγλωσσοι και κακόφημοι, δεν έχουμε διάθεση να ακούσουμε τους άλλους. Εντούτοις, βρωμεροί καθώς είμαστε, ελπίζουμε να μας ακούσει ο Άλλος. Αλίμονο, με πόση παραφροσύνη και αδικία ζούμε! Προσπαθούμε να αλλάξουμε τον Άλλο, και όχι τις συνήθειές μας. Θέλουμε μεν να πείσουμε άλλους ως προς την αγαθοσύνη, αλλά δεν πείθουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Μεταφέρουμε καλοσύνη στο στόμα αλλά κακία στην καρδιά μας. Όταν μιλούμε για αρετή γινόμαστε μια άψυχη λύρα και δεν ακούμε τον αληθινό μας ήχο. Μοιάζουμε με κακούς γιατρούς, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν τις αρχές υγείας που υπόσχονται στους άλλους. Φίλε, σε παρακαλώ, άκουσέ με για λίγο ακόμη. Με λίγα λόγια και χωρίς δίδακτρα θα σου διδάξω Πολιτική, Κυβερνητική, Αρχές Οικονομίας, Ψυχολογία των Μαζών, Λογική, Κοινωνιολογία και Τέχνες. Ώστε να πείθεις τον εαυτό σου για ότι είναι ορθό. Ώστε να ελέγχεις τις κινήσεις του νου σου. Ώστε να ρυθμίζεις με μέτρο την ενέργεια και τις πράξεις σου. Θα μου πεις ότι είναι δύσκολο. Αλλά δεν θα ήταν δύσκολο, αν, όπως επιθυμείς να ζήσεις, αγαπητέ Φίλε, επιθυμούσες εξίσου έντονα να ζεις ενάρετα»…
Στις δύσκολες ώρες που ζούμε είναι τόσο σημαντικό να μπορούμε να διακρίνουμε το αληθινό και το σωστό. Αν σήμερα αδυνατούσαμε, θα μπορούσαμε να δικαιολογηθούμε από την οδύνη που αισθανόμαστε, από το φόβο να μην τα καταφέρουμε με τις υποχρεώσεις που έχουμε συμφωνήσει με Τράπεζες, κλπ... Μπορούμε όμως να ρυθμίζουμε τη συμπεριφορά μας σύμφωνα με τα παιχνίδια των προβοκατόρων, των φανατικών, των κομματικών ινστρουχτόρων και των λαϊκιστών; Πόσο εύκολο μα και πόσο τιμητικό είναι να προπηλακίσουμε τον Απόστολο Κακλαμάνη ή να είμαστε χαρούμενοι ότι η Αλέκα Παπαρήγα αποκαλεί ουσιαστικά τον πρωθυπουργό ελεεινό ψεύτη;¨
Γιατί διαρκώς στα χείλη μου σιγοσέρνεται μια απαξιωτική φράση για τη ράτσα μας και του υπογράφοντος συμπεριλαμβανομένου;
Δημοσίευση σχολίου