της Σοφίας Σακοράφα*
Από την επομένη των εκλογών η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προετοίμαζε την υλοποίηση μιας προαποφασισμένης και προσχεδιασμένης επιλογής, την υπαγωγή της Ελλάδας στο πιο επιθετικό νεοφιλελεύθερο μηχανισμό, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Προκειμένου το ΔΝΤ να επιβληθεί σα μονόδρομος αναπτύχθηκε μια σκληρή παράπλευρη προπαγάνδα με στόχο ακριβείας τον εκφοβισμό του λαού και τον κοινωνικό αυτοματισμό, τη σύγκρουση δηλαδή διαφόρων κοινωνικών ομάδων μεταξύ τους, προκειμένου η νοσηρή κορυφή, πολιτική και οικονομική να μείνει ανέπαφη.
Τα αποτελέσματα όμως αυτής της πολιτικής αποτυπώθηκαν τόσο γρήγορα και τόσο έντονα στο σώμα του ελληνικού λαού, ώστε και η πολιτική επιλογή να καταγγελθεί και η προπαγάνδα να καταπέσει.
Η αυθόρμητη λαϊκή έκρηξη σε ολόκληρη την Ελλάδα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, εξέφρασε με τον πιο απόλυτο τρόπο την απώλεια ελέγχου από την πλευρά της κυβέρνησης.
Προκάλεσε τρόμο τόσο στους εγχώριους όσο και στους εξωτερικούς πυλώνες του συστήματος.
Ουσιαστικά η 28η Οκτωβρίου υπήρξε το σημείο τομή, αφού πλέον ο φόβος μεταφέρθηκε και στο στρατόπεδο της εξουσίας.
Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις συντεταγμένα και οργανωμένα υλοποίησαν τη δεύτερη φάση του σχεδίου ΄΄ σώζουμε το νεοφιλελευθερισμό΄΄. Συγκρότησαν κατά παράβαση των δημοκρατικών θεσμών και κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Η αποτύπωση του φόβου έγινε τόσο εμφανής αφού με την κυβέρνηση Παπαδήμου, το πολιτικό σύστημα αρνήθηκε την καταστατική του αρχή, τις εκλογές.
Αποκλειστικός στόχος της κυβέρνησης αυτής είναι η διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η μετάγγιση του πλούτου προς το κεφάλαιο και παράλληλα η εξόντωση του λαού μας και το ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Απέναντι σε αυτόν το συνεπή πόλο, ως προς τα συμφέροντα που υπηρετεί, έχω διατυπώσει πολλές φορές τη θέση ότι προβάλλει επιτακτική η δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου με χαρακτηριστικά αντιμνημονιακού συνασπισμού εξουσίας.
Η άμεση απαλλαγή της πατρίδας μας από το μνημόνιο και τα παρεπόμενά του, η επιθετική επαναδιαπραγμάτευση και η ταυτόχρονη άρνηση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ως απεχθούς, η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, η εφαρμογή ενός εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου, με πρώτο και άμεσο στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημοσίων αγαθών, αποτελούν και ώριμη δυνατότητα, αλλά και επιβεβλημένη πολιτική αναγκαιότητα.
Οι παραπάνω άξονες αποτελούν τους πυλώνες για την οικονομική και κοινωνική ισχυροποίηση του λαού μας, για την ισχυροποίηση της εθνικής μας κυριαρχίας και της παραγωγικής μας αυτονομίας.
Είναι τα πρώτα απαραίτητα βήματα προκειμένου καταρχήν να υπάρχουμε ως λαός και ως εθνική οντότητα. Η πρόταση αυτή δεν είναι ΄΄πιλοτική΄΄ για τον ελληνικό λαό. Σε ανάλογες ιστορικές στιγμές, όπου πάλι το διακύβευμα ήταν το ίδιο, ο λαός μας αντιστάθηκε μέσα από τις τάξεις ενός πολιτικού μετώπου με εθνικοανεξαρτησιακά και κοινωνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά.
Το ΕΑΜ δεν ανασύρεται ως καταφύγιο μνήμης, αλλά ως ο όρος της λαικής αντεπίθεσης και σαφώς ως ιστορικό δεδομένο που στις ημέρες μας αποτελεί πολιτική πράξη εφαρμοσμένη.
Μια πράξη που η επανάληψή της θα τρομοκρατήσει το ήδη φοβισμένο πολιτικό σύστημα.
Μια πράξη που μπορεί να αποκτήσει δυναμική ανατροπής, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού.
Στην πορεία αυτή, όπως και τότε, συναντιόμαστε και θα συναντηθούμε δυνάμεις με επιμέρους διαφορές, δυνάμεις με διαφορετική αντίληψη για το τελικό διακύβευμα.
Οι διαφορές αυτές δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Παραμερίζονται μπροστά στον κυρίαρχο στόχο που είναι ζωτικός, καθώς εάν δεν επιτευχθεί γυρίζουμε στο μεσαίωνα της απόλυτης νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. Αυτό δε συνιστά συμβιβασμό, αλλά επιβεβλημένη ανάγνωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Οι διαφορές αυτές δεν μπλοκάρουν τη συνεργασία, απεναντίας την ενδυναμώνουν. Αυτό δε συνιστά υποχώρηση, αλλά ώριμη σύνθεση για τη διάσωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να απευθυνθώ στους συντρόφους μου από τη μεγάλη κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ.
Τον κόσμο που αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της εθνικής αντίστασης, και σήμερα οφείλει να βγει μπροστά παρέα με τους παλιούς συντρόφους που δίνουν το στίγμα της αντίστασής μας, το Μανώλη Γλέζο, το Μίκη Θεοδωράκη και να ενωθούμε στο μεγαλύτερο πατριωτικό προσκλητήριο.
Τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου που δεν έστερξε να εξαργυρώσει τους αγώνες της, και που σήμερα οφείλει να υπερασπιστεί τον ίδιο της τον εαυτό, τη δημοκρατία, το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία.
Τους νεότερους συντρόφους μου από την ΠΑΣΠ που είδαμε μαζί, το όραμα του σοσιαλισμού και της πανεπιστημιακής δημοκρατίας να σαρώνεται από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και τη φασίζουσα λογοκρισία.
Τους συντρόφους – αγωνιστές που τους είδαμε να οδηγούνται με ΜΑΤ σε αίθουσες δικαστηρίων, γιατί υπερασπίζονταν το ελάχιστο, το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.
Όλους όσους βλέπουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλιστικό κίνημα, ως πολιτικές αρχές και ως ιδεολογικό περιεχόμενο, βρίσκεται εκτός ΠΑΣΟΚ.
Όλους όσους επιμένουμε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι η απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα.
Όλους όσους ξέρουμε ότι για να ΄΄λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση΄΄ πρέπει ΕΜΕΙΣ, ΤΩΡΑ να σταθούμε οι άξιοι θεματοφύλακες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας, της εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής μας απελευθέρωσης.
Εάν όχι τώρα, πότε.
Εάν όχι εμείς, ποιοί.
*Η Σοφία Σακοράφα είναι ανεξάρτητη βουλευτής, συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου