Τρεις άνθρωποι, δεν θα λάβουν ποτέ τη σύνταξη της πείνας.
Δεν την έπαιξαν στο χρηματιστήριο.Δεν πρόλαβε κανείς να την τζογάρει σε δομημένα ομόλογα.
Δεν τους την ρούφηξαν στον τόκο οι τράπεζες.
Δεν την πετσόκοψε το ΔΝΤ.
Δεν την έκαναν μίζες στους μεσάζοντες.
Δεν την έδωσαν στην είσοδο του χειρουργείου.
Δεν την έφαγε ο ημιυπαίθριος.
Δεν την λήστεψε το κλεφτρόνι στο λεωφορείο.
Αυτοί, τα κατάφεραν...
Βέβαια,
δεν έγλυψαν ούτε ένα παγωτάκι με τη σύνταξη,
δεν μπόρεσαν να πάρουν συκωταριά στο χασάπη,
δεν πέρασαν από το λούνα πάρκ με τα εγγόνια τους...
Το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ζωή φίλοι μου.
Η δίκαιη οργή των εργαζομένων, που βλέπουν το έδαφος να υποχωρεί απότομα κάτω από τα πόδια τους δεν μπορεί να οδηγηθεί από λίγους ανεγκέφαλους
(ή προβοκάτορες) σε τέτοιους επικίνδυνους δρόμους.
1 σχόλιο:
ως πότε η ανοχή μας θα μας γεμίζει ενοχές για ότι πιο άσχημο και αποτρόπαιο ζούμε σημερα με αυτη την ανάλγητη κυβέρνηση ?
Εχει όνομα και διεύθυνση ο πόνος?
Στο δρόμο είναι η απάντηση ...
Στο σφίξιμο των χεριών μας και στα συνθήματα που περιμένουν το δικό μας αλφάβητο
Δημοσίευση σχολίου