Μεταξύ άλλων η βουλευτής - η οποία απείχε της ψηφοφορίας την Κυριακή- υπογραμμίζει πως «αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους μεγαλοπαράγοντες του κόμματος σήμερα, δεν είναι η διαγραφή κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, αλλά η διαγραφή του ιδίου του Κινήματος από την ατζέντα της κοινωνίας», ενώ αίσθηση προκαλεί η ειρωνική αναφορά της προς τον Γ. Παπανδρέου, ότι με την αποχή της τον βοήθησε να βρει «τις χαμένες του ηγετικές δεξιότητες».
«Λυπάμαι πολύ που παγίδευσα και παρέσυρα τον κόσμο που με πίστεψε να ψηφίσει ένα κόμμα, που σήμερα έχει υποστεί μετάλλαξη», αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής της η Κυριακή Τεκτονίδου που υπογράφει ως τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν βουλευτης των Πολιτών που την εμπιστεύτηκαν.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:
Σύντροφοί μου σας αποχαιρετώ...
Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους εσάς που με τα μηνύματά σας μου δώσατε δύναμη και κουράγιο στηρίζοντας την επιλογή μου.
Μένοντας πιστή στο καθήκον μου, εντολοδόχος δικός σας στη Βουλή μετέφερα τη δική σας άποψη.
Εξάλλου τι άλλο μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος με τη δική μου αφετηρία και τη δική μου διαδρομή;
Υπηρέτησα 28 χρόνια τον άνεργο. Πως θα μπορούσα λοιπόν να αγνοώ ή να προσποιούμαι πως δε γνωρίζω τα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας φιμώνοντας τη συνείδησή μου;
Μένω στην ίδια γειτονιά που μεγάλωσα, τις τιμημένες δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και δε νομιμοποιούμαι να μη γνωρίζω τα πραγματικά προβλήματα όλων όσων ανήκουν στα μη προνομιούχα στρώματα.
Δεν είμαι υβρίδιο κανενός κομματικού σωλήνα, δεν είχα ποτέ ως επάγγελμά μου το ΠΑΣΟΚ, δεν οφείλω σ' αυτό ούτε χρήματα ούτε αξιώματα. Δεν υπήρξα επαγγελματίας πολιτικός. Έχω θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα εργαζόμενη χρόνια, δεν ήρθα στα βουλευτικά έδρανα για να συμπληρώσω τα απαιτούμενα για τη συνταξιοδότησή μου ημερομίσθια.
Δεν έζησα από τις ιδέες μου, αλλά για τις ιδέες μου, που δεν τις παζάρεψα χυδαία σε κανένα τραπέζι διαπραγμάτευσης.
Θέλω, όπως λέει και ο Ελύτης, αν με χτυπούν να βγάζω ήχο καθαρό και να' χω να προτείνω μια ζωή που για να σταθεί να μη χρειάζεται υποσημειώσεις...
Με την εντιμότητα και την αξιοσύνη μου τίμησα το κόμμα μου, το βοήθησα μαζί με πολλούς άλλους αγνούς αγωνιστές σε χαλεπούς καιρούς να αποκαταστήσει τη σχέση του με την κοινωνία και να επαναδιαπραγματευτεί το όραμά του με αυτή. Ένα όραμα όμως που κατέληξε εφιάλτης.
Λυπάμαι πολύ που παγίδευσα και παρέσυρα τον κόσμο που με πίστεψε να ψηφίσει ένα κόμμα, που σήμερα έχει υποστεί μετάλλαξη.
Επέλεξα να απέχω από μια ψηφοφορία, γιατί μια Βουλή με κοντινή ημερομηνία λήξης δε νομιμοποιείται με διαδικασίες κατεπείγοντος να αποφασίζει για ένα τεράστιο θέμα που θα καθορίζει τη ζωή των Ελλήνων για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα θέτει εν αμφιβόλω την Εθνική Κυριαρχία. Είναι ντροπή να μοιράζεται στους βουλευτές το κείμενο του κατάπτυστου μνημονίου ελάχιστο χρόνο πριν την ψήφισή του, αποτελεί ύβρι προς τη δημοκρατία η όλη διαδικασία.
Η κοινωνία βιάσθηκε και εκβιάστηκε, η λογική ακρωτηριάσθηκε, ο κόσμος δέχθηκε καταιγισμό πληροφοριών από τα ΜΜΕ που δημιουργούσαν σχεδόν συνθήκες προσομοίωσης με χρεωκοπία.
Έχοντας την εμπειρία του πρώτου μνημονίου και της αναποτελεσματικότητάς του είναι απορίας άξιο η εμμονή σε αποτυχημένες επιλογές, γιατί τα ίδια αίτια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα ίδια αποτελέσματα.
Πορευόμαστε χωρίς στρατηγικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και ως εκ τούτου θα πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού μας. Ένα νέο ραντεβού στα τυφλά...
Aκουσα από στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να μιλάει για την αρχαία τραγωδία Αντιγόνη και να αναφέρεται στο χρέος της ευθύνης που αντιστοιχεί στον Κρέωνα και στο χρέος του καθήκοντος που αντιστοιχεί στην Αντιγόνη, καταλήγοντας πως στην ψήφιση του μνημονίου παραπέμπει το χρέος ευθύνης. Συμφωνώ με το συγκεκριμένο σκεπτικό, το οποίο έχει να κάνει με αυτούς που διαχειριζόμενοι πολλά χρόνια τη μοίρα του τόπου μας τον οδήγησαν στην καταστροφή, κατά συνέπεια όσον αφορά εμένα διατηρώ το προνόμιο να μπορώ να επιλέγω το χρέος του καθήκοντος δηλαδή το χρέος της Αντιγόνης.
Στην κυρία που με απαράδεκτο τρόπο πριν την ψηφοφορία μου είπε πως την αναγκάζω λόγω της αποχής μου να με πάρει στην πλάτη της, απαντώ πως είναι καιρός να το κάνει και αυτή. Τριάντα χρόνια εγώ και οι όμοιοί μου ανιδιοτελώς κουβαλήσαμε αυτήν και τους ομοίους της στη δική μας πλάτη και τους επιτρέπαμε εν λευκώ να διαχειρίζονται τη μοίρα μας, οδηγώντας μας στην απόλυτη καταστροφή. Το βάρος λοιπόν αυτό είναι καρμικής φύσεως και οφείλουν να το σηκώσουν αυτοί και μόνο αυτοί που το δημιούργησαν. Όλα τα άλλα είναι αστειότητες.
Μου προκαλεί θυμηδία το γεγονός της διαγραφής μου από το ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέται κανείς αν υφίσταται πραγματικά στην κοινωνία το Κίνημα…
Το ΠΑΣΟΚ επτώχευσε, οι μετοχές του έπεσαν κατακόρυφα στο Πολιτικό Χρηματιστήριο και η αγωνία των παραγόντων είναι ποιος θα είναι ο «Διευθύνων Σύμβουλός» του... Αυτό κι αν είναι πολιτικός αυτισμός!
Το ΠΑΣΟΚ ήταν η ψυχή των ανθρώπων που το πίστευαν, ήμασταν εμείς που το στηρίξαμε έργω και λόγω. Σήμερα πια είναι ένα άδειο πουκάμισο, ένα αδιέξοδο μονοπάτι.
Το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ έχει πάρει διαζευκτήριο, μια για πάντα από την κοινωνία.
Κατά συνέπεια αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους μεγαλοπαράγοντες του κόμματος σήμερα δεν είναι η διαγραφή κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, αλλά η διαγραφή του ιδίου του Κινήματος από την ατζέντα της Κοινωνίας.
Εδώ το ΠΑΣΟΚ παίζει μια καντάδα στο παραθύρι του λαού που μένει θεόκλειστο και το μόνο που το απασχολεί είναι να αλλάξει τον «κανταδόρο», ενώ το τραγούδι του μένει το ίδιο, ανίκανο να αγγίξει την καρδιά της κοινωνίας.
Το γεγονός της διαγραφής μου θυμίζει τις εταιρείες που απολύουν τους πωλητές, αγνοώντας αυτάρεσκα πως το πρόβλημα είναι το ίδιο το προς «πώληση προϊόν», οι ίδιες οι προς «πώληση υπηρεσίες» που δεν απαντούν πια σε διαπιστωμένες ανάγκες της κοινωνίας!
Έχω επίσης να προσθέσω πως κανείς δε μπορεί να με διαγράψει από την καρδιά των ανθρώπων που με πίστεψαν, κανείς δε μπορεί να διαγράψει τη διαδρομή μου και τους κοινωνικούς μου αγώνες.
Όλα αυτά έχουν εγχαραχτεί στην κοινωνική μνήμη και δεν διαγράφονται με κομματικογραφειοκρατικές διαδικασίες.
Απλά η διαγραφή κλείνει και τυπικά ένα κεφάλαιο.
Από μια συμβατική μαρτυρική συμβίωση είναι καλύτερο το διαζύγιο.
Χαίρομαι ιδιαίτερα όμως που με την αποχή μου από την ψηφοφορία βοήθησα να βρει ο πρόεδρος τις χαμένες του ηγετικές δεξιότητες και μόνο γι αυτό άξιζε τον κόπο!
Φεύγοντας θέλω να χαρίσω στον πρόεδρο το λαϊκό άσμα: «μου χρωστάς δε σου χρωστάω, έχε γειά, σε χαιρετάω».
Επίσης του χαρίζω και το άλλο που λέει με νόημα: Δεν είσαι ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά...
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Κυριακή Τεκτονίδου
τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
νυν βουλευτης των Πολιτών που την εμπιστεύτηκαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου