Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Αποχαιρετώντας τον Σωτήρη Σιώκο.

Την Τετάρτη, 26 Φεβρουαρίου, σε εκδήλωση που έγινε για τον Τέννεσυ Ουίλιαμς στην Θεατρική Σχολή της Μ. Τράγκα ο Σωτήρης Σιώκος έστειλε αυτόν τον χαιρετισμό... Τον θυμόμαστε σήμερα καθώς τον αποχαιρετούμε. Και τον αποχαιρετούμε σαν μια από κείνες τις κρυφές κολώνες παλαιού ήθους μιας αριστεράς που αλλάζει, αλλά που δυναμώνοντας μέσα στα πράγματα που δεν πρέπει να αλλάξει είναι κι αυτό το ήθος. Καλό τα ξίδι Σύντροφε!
Της Ελένης Καρασαββίδου
Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,  ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω... (Τ. Λειβαδίτης)

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΝΝΕΣΥ ΟΥΪΛΛΙΑΜΣ
Του Σωτήρη Σιώκου/Συντονιστή Τμ. Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ
Αγαπητή Ελένη,
Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ να παρευρεθώ σ’ αυτή την ωραία εκδήλωση. Να σου πω ότι στη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο, ήμουν στο Κίνημα Ειρήνης, το οποίο είχε συγκροτήσει μια πλατιά συμμαχία, αποτελούμενη από όλες τις κινήσεις Ειρήνης, Πανεπιστήμια, Συνδικάτα, Εκκλησία και με κυρίαρχο σύνθημα: ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ.
Στα πλαίσια μιας εκδήλωσης, ανέλαβα να παρουσιάσω Αμερικάνικη Λογοτεχνία κι ένας άλλος συναγωνιστής, την Ιρακινή. Παρουσίασα Στάϊνμπεκ, Χέμινγουέη, Μύλλερ, Ευγ.Ο’Νηλ, Τ. Ουϊλλιαμς. Επίσης,  την περίοδο 1973-1976, που φοιτούσα στη Σχολή Σταυράκου (σκηνοθεσία κινηματογράφου), παρουσίασα στους συμφοιτητές/τριες, το κινηματογραφικό «Λεωφορείο ο Πόθος), σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν, με τον Μάρλον Μπράντο και τη Βίβιαν Λη.
Με αφορμή αυτές τις δύο εμπειρίες και τη συνάντηση του Κάρολου Κουν με τον Τένεσση Ουϊλλιαμς, που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής, να πω λίγα λόγια:
Ο Τένεσση Ουϊλλιαμς γεννήθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και άρχισε να γράφει όταν ξέσπασε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτά, μαζί με την καταγωγή του απ’ τον Αμερικάνικο Νότο «ρίχνουν βαριά τη σκιά τους» στο έργο του.
Παιδί αυτής της «βαριάς σκιάς» είναι η απαισιοδοξία του συγγραφέα, που δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο στο μεταπολεμικό αμερικάνικο θέατρο. Επίσης, πέρα από τον πόλεμο, συνετέλεσε τα μέγιστα η οικονομική κρίση του 1929.
Μετά απ΄ αυτές τις κοσμογονικές εξελίξεις, οι συγγραφείς του Αμερικάνικου μεταπολεμικού θεάτρου, βυθίζονται στην αυτοεγκατάλειψη, την απογοήτευση, την πίκρα, την ονειροπόληση.
Αυτός ο κορυφαίος του θεάτρου αποτέλεσε την οξύτερη και ποιητικότερη θεατρική έκφραση των πληγών της αμερικάνικης ψυχής. Τα έργα του δραματοποίησαν την αποτυχία και τους αποτυχημένους, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις, τις ελπίδες και την προδοσία τους.  Επίσης, ένα βασικό στοιχείο του έργου του, που ιδιαίτερα, στο «Γλυκό πουλί της Νιότης», παίρνει επίμονα, βασανιστικά πρώτο ρόλο. Το στοιχείο του χρόνου.
(Ένα απόσπασμα από την ομιλία μου, το 1991)
Καλή επιτυχία!

tvxs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: