Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

«Τα πολλά χρώματα της βίας»

Μαρία Τριαντοπούλου
Έχω μια πραγματική απορία. Η παρούσα εθνοσωτήριος κυβέρνηση δεν είναι που έχει κάνει παντιέρα την καταδίκη της βίας; Αν θυμάμαι καλά πριν λίγο καιρό οι διάφοροι υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ και του (πρώην) ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει σβάρνα τα κανάλια και μαζί με τους φίλους τους δημοσιογράφους είχαν ασκήσει δριμεία κριτική κατά παντός που δεν συνυπέγραφε την τρομερή ρήση «καταδικάζουμε την βία από όπου κι αν προέρχεται».
Είχαν μάλιστα υπαινιχθεί – και συνεχίζουν φυσικά να το υπαινίσσονται – ότι η αριστερά υποθάλπει την τρομοκρατία και την βία εξισώνοντας την μέσω της θεωρίας των δύο άκρων με την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Αναρωτιέμαι λοιπόν πως θα χαρακτήριζαν τα μέλη της κυβέρνησης, που εξαπέλυαν αυτές τις αλόγιστες και επικίνδυνες κατηγορίες, την επίθεση των ΜΑΤ στις απολυμένες καθαρίστριες με αποτέλεσμα να στείλουν και 4 από αυτές στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένες;
Η κρατική βία σε ποια κατηγορία του «από όπου κι αν προέρχεται» μπαίνει; Φαντάζομαι σε κάποια κατηγορία πρωταρχικής ευθύνης αφού άλλωστε το κράτος έχει και όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς επιβολής και βίαιης καταστολής στα χέρια του. Η χώρα διανύει μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, χρεοκοπημένη, υποβαθμισμένη και σε κατάσταση απόλυτης υποτέλειας στους δανειστές της. Τα συνεχόμενα μέτρα επιβολής των επαχθέστατων μνημονιακών όρων έχουν οδηγήσει σε μια πρωτοφανή πτώση, στα όρια της εξαθλίωσης, του βιοτικού και πολιτισμικού επιπέδου ενός ολόκληρου λαού, έχουν κατακερματίσει την συνοχή της κοινωνίας και έχουν δώσει πρόσφορο έδαφος στην ανάπτυξη φαινομένων ρατσιστικής και πολιτικής βίας από ανεγκέφαλους φασίστες αλλά και στην αύξηση ποικίλων και διαφορετικών αντισυστημικών συμπεριφορών.

Όταν όμως η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» καταφέρνει να επιβάλλει τα μέτρα και τις πολιτικές της στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που διαμαρτύρεται μόνο με αστυνομική βία και χρήση ακραίων και βάναυσων μέτρων καταστολής από τα ΜΑΤ ή μέσω της τρομοκρατίας που εξασκεί στον απλό πολίτη με απειλές και προφητείες για ένα ζοφερό μέλλον που τον περιμένει αν δεν συμμορφωθεί στην επιβολή των πιο σκληρών εισπρακτικών μέτρων που του επιβάλλονται τότε έχουμε φτάσει ίσως στο πιο αισχρό σημείο της σύγχρονης ιστορίας μας. Και είναι διπλά αισχρό όταν η εν λόγω κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει καταφέρει όχι μόνο να παράξει πρωτογενές πλεόνασμα αλλά και να βγάλει τη χώρα στις αγορές και να την οδηγήσει στην οικονομική ανάπτυξη διατυμπανίζοντας ότι κάτω από την πεφωτισμένη δεσποτεία της η Ευρώπη έχει ανοίξει και πάλι την αγκαλιά της να μας υποδεχτεί ως άλλο άσωτο υιό πίσω στην ισότιμη θέση που κερδίσαμε με τον τίμιο ιδρώτα μας.

Αυτή η βία, πραγματική και βάναυση, άλλοτε απροκάλυπτη και άλλοτε πιο καμουφλαρισμένη, έχει άραγε άλλο χρώμα – γαλαζοπράσινο - που την κάνει πιο αποδεκτή; Είναι γεγονός ότι οι απολυμένες καθαρίστριες, για να μείνουμε στα πιο πρόσφατα παραδείγματα, αποτελούν σοβαρό και τεράστιο κίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια. Ποιος ξέρει άλλωστε αν δεν συνεργάζονται και αυτές με τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων, τους γνωστούς άγνωστους αναρχικούς που καίνε την Αθήνα ή τους αντάρτες των πόλεων της εξωκοινοβουλευτικής ακροαριστεράς!

Οι απολυμένες καθαρίστριες, όπως και οι καθηγητές ή οι γιατροί ή οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ ή γενικά όσοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν για τα δυσβάσταχτα μέτρα που τους έχουν επιβληθεί, για την ανεργία, για το ότι χάνουν τις δουλειές τους χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά σοβαρή συστηματική αξιολόγηση ή οι άνθρωποι που απελπισμένοι κατεβαίνουν για πρώτη φορά στους δρόμους, σε πορείες και σε συλλαλητήρια για να βρουν το δίκιο τους, για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους, για να ακουστούν τέλος πάντων και αυτοί ή να αγωνιστούν για την δημοκρατία και τους θεσμούς της αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση ως επικίνδυνοι εχθροί και αντιμετωπίζονται ανάλογα. Έτσι η κρατική και η αστυνομική βία έρχονται να προστεθούν στην πολιτική βία και, σχεδόν ανεπαίσθητα στην αρχή και εντελώς αναίσχυντα πλέον, αυξάνεται το δημοκρατικό έλλειμμα καθημερινά ενώ τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του ελληνικού λαού καταπατούνται βάναυσα και μάλιστα ατιμωρητί.

Πως να χαρακτηρίσει κανείς αυτή την απαράδεκτη και επικίνδυνη θεσμική βία που η κυβέρνηση υποθάλπει και χρησιμοποιεί; Πως να χαρακτηρίσει τους «άντρες» των ΜΑΤ που δεν ντράπηκαν να χτυπήσουν και να τραυματίσουν γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι μανάδες τους, και μάλιστα γιατί διαμαρτυρήθηκαν έντονα όταν ο κ. Στουρνάρας για άλλη μια φορά δεν εμφανίστηκε στην καθορισμένη συνάντηση μαζί τους ώστε να του παρουσιάσουν τα αιτήματα τους, δείχνοντας έτσι πόσο πολύ τις υπολογίζει και τις σέβεται;

«Καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται εκτός αν είναι η δική μου βία οπότε επιτρέπεται»
tvxs.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια: