Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ισπανικής εφημερίδας El Pais, ο αριθμός των νεόπτωχων σε ολόκληρη την Ευρώπη για το 2009 ανέρχεται σε 115 εκατομμύρια. Και όσο για το προφίλ τους; Απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης κατέληξαν στο δρόμο μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν πλέον ούτε στις βασικές τους ανάγκες.
Το ρεπορτάζ της εφημερίδας με τίτλο «η φτώχεια παγιδεύει τη μεσαία τάξη της Ευρώπης», αναφέρεται στους πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου, που ζουν με χαμηλούς μισθούς ή είναι μακροχρόνια άνεργοι.
Το δημοσίευμα αναφέρει την περίπτωση ενός 75χρονου Έλληνα, ο οποίος παίρνει σύνταξη 550 ευρώ, εκ των οποίων τα 150 δαπανώνται σε φάρμακα. Στην ίδια μοίρα βρίσκεται και ο Ισπανός Μανουέλ Χ., ο οποίος λόγω του ότι είναι μακροχρόνια άνεργος δεν δικαιούται πλέον επίδομα, ζει σε νοικιασμένο σπίτι, ενώ εξασφαλίζει τροφή και ρούχα μέσω ΜΚΟ.
Ανάμεσα στους νεόπτωχους υπάρχουν επίσης ο Ρομπέρτο και η Μαριλίσα Μαδέρα από τον Ισημερινό, οι οποίοι έχασαν το διαμέρισμα που είχαν αγοράσει στη Μαδρίτη. Με τέσσερα παιδιά και ένα χρέος 100.000 ευρώ, αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Προ των πυλών της φτώχειας 150 εκατ. Ευρωπαίοι
Σύμφωνα με την ΕΕ, το 2009 υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (23,1% του πληθυσμού).
Επιπλέον άλλοι 100 με 150 εκατομμύρια Ευρωπαίοι κινδυνεύουν, καθώς δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί μπορούν να βυθίσουν οποιονδήποτε στα χρέη και τον αποκλεισμό.
Το 2007, πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Στην κατάλογο περιλαμβάνονται χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστρία.
Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στη Βρετανία, όπου η φτώχεια των παιδιών είναι τόσο μεγάλη, ώστε η χώρα κατατάσσεται 22η μεταξύ των 27, σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύματος John Rowntree.
Το Λονδίνο είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ανηλίκων κάτω από το όριο της φτώχειας στη Βρετανία.
«Σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή η Ιταλία, δεν έχει αυξηθεί τόσο η έκταση της φτώχειας όσο η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες» επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Πολ Μαρί-Κλόσε.
«Από την κρίση έχουν πληγεί ιδιαίτερα οι νέοι. Στην Ισλανδία το φαινόμενο είναι δραματικό».
Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Στο άλλο άκρο βρίσκονται η Τσεχία (14%), η Ολλανδία (15,1%) και η Σουηδία (15,9%).
Η ειρωνεία του πράγματος: το 2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο «έκλεινε» η Στρατηγική της Λισαβόνας: πρέπει να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα εν όψει και της νέας Στρατηγικής με ορίζοντα το 2020.
Όμως η κρίση διέλυσε τις καλές προθέσεις. Και ο βασικός στόχος της Στρατηγικής 2020, να περιοριστεί αυτή τη δεκαετία ο αριθμός των φτωχών σε 20 εκατομμύρια μοιάζει πλέον με κενό γράμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου