Μιλούν για «νομιμότητα». Μιλούν για «σεβασμό στο Σύνταγμα». Και φυσικά δεν αντέχουν ούτε το άκουσμα του συνθήματος «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Είναι αυτοί που με κάθε τους κίνηση, κάθε τους πράξη, κάθε τους απόφαση επιβάλλουν ως «νόμο το «δίκιο» του κεφαλαιοκράτη». Ε, αυτοί είναι που έβγαλαν «παράνομη» ακόμα και την προηγούμενη δικαστική απόφαση (!) που δικαίωνε τις καθαρίστριες. Όσο για την ομαδική απόλυση των εργατών στη Χαλυβουργία του Μάνεση, μας γυρίζουν στη δεκαετία του ’70 όταν με τον αντεργατικό νόμο 330 τα δικαστήρια επικύρωναν χιλιάδες διώξεις εργατών και συνδικαλιστών που απολύονταν από τους εργοδότες στη σκέψη ακόμα και της κήρυξης απεργίας.
Αυτή ήταν πάντα η πολιτική τους. Φτιάχνουν νόμους με τους οποίους τα δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις καταδικαστικές για το 95% (!) των «παράνομων» και «καταχρηστικών» απεργιακών κινητοποιήσεων. Που είτε με γαλάζιες είτε με πράσινες επιστρατεύσεις οι ναυτεργάτες οδηγούνται στα «στρατοδικεία». Που έφτασαν Πρωτοδικεία, όπως αυτό στην Αργολίδα πριν από μερικά χρόνια, στο σημείο να απαγορεύουν τη σύσταση αγροτικών συλλόγων με το αιτιολογικό ότι οι σύλλογοι στοχεύουν στην «ταξική συνειδητοποίηση των αγροτών»! Ποιος είπε, λοιπόν, ότι δεν έχουμε μια Δικαιοσύνη… ανεξάρτητη;
.jpg)
