Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του τηλεβιβλιοπώλη υπουργού να μας ρίξει στα χάπια δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμα το κατάλληλο χάπι για την κυβερνητική του παρέα. Αυτούς δεν τους πιάνει τίποτα πια. Ούτε πρωτότυπο, ούτε γενόσημο, ούτε μαντζούνι, ούτε κατάπλασμα, ούτε τίποτα. Δεν υπάρχει φάρμακο να καταπραΰνει τον φόβο, τον τρόμο και τις κρίσεις πανικού που τους κυριεύουν. Δεν γιατρεύονται πια. Με τα νεύρα και τα φρένα σπασμένα πια κατρακυλούν στον αντιδημοκρατικό τους κατήφορο που σταματημό δεν έχει.
Δεν αντέχουν τίποτα πια. Ούτε γέλια, ούτε κριτική, ούτε διαμαρτυρίες. Δεν θέλουν και δεν αντέχουν να μας βλέπουν πια στα μάτια τους. Το παραμικρό τους προκαλεί κρίσεις πανικού. Ξεφεύγουν αντί να τα μαζεύουν και να φεύγουν. Στήνουν σιδερόφραχτα οδοφράγματα με σκοπό να αναχαιτίσουν την οργή αυτών που αποκαλούν απαξιωτικά μειοψηφίες. Επιδεικνύουν τη δύναμη των όπλων τους σαν ύστατη προσπάθεια να καταπνίξουν τα λαϊκά ξεσπάσματα αγανάκτησης.... Βγάζουν στο δρόμο τη σωματοφυλακή τους για να τρομοκρατήσουν όποιον τολμά να παίξει με τα νεύρα τους. Και τα πειθήνια όργανά τους δεν διστάζουν να γυρίσουν το κλομπ ανάποδα ώστε να ξεπληρώσουν στο κεφάλι μας το φιλοδώρημα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο πλεόνασμα της εξαθλίωσης απαντούν με πλεόνασμα βίας και τρομοκρατίας.

Την ώρα που υποκριτικά ψάχνουν αιμοσταγείς τρομοκράτες ξεφυλλίζοντας σελίδες βιβλίων, βάφουν με αίμα τα πρόσωπα όσων μπαίνουν εμπόδιο στο κατηφορικό τους παραλήρημα. Παραδίδουν μαθήματα «νευρωτικής δημοκρατίας» σε άνεργους, απολυμένους και απελπισμένους πολίτες. Βγάζουν τα νεύρα τους πάνω στα θύματα της πολιτικής τους επειδή τόλμησαν να τους εκνευρίσουν με την παρουσία τους. Επειδή τόλμησαν να σπάσουν την απαγόρευση της παρουσίας τους. Είναι κουρέλι πια τα νεύρα τους και αντιδρούν υστερικά, σπασμωδικά και επικίνδυνα εξαπολύοντας ανθρωποκυνηγητά στους δρόμους της πρωτεύουσας. Γυαλίζει το μάτι τους πια μπροστά στη θέα μας. Δεν μας θέλουν πια εδώ. Ας το καταλάβουμε και ας το πάρουμε απόφαση. Πρέπει να φύγουν για να ζήσουμε!