Μετά τη διάψευση της κυβερνητικής προπαγάνδας περί διαπραγματεύσεων με τους δανειστές από τον υπουργό Οικονομικών -καθώς στο Παρίσι δεν επρόκειτο να λάβει χώρα επί της ουσίας κανένα είδος διαπραγμάτευσης με την τρόικα, παρά να συνεχιστεί η παρούσα συνεργασία για την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων- και μετά την ευχολογική τοποθέτηση Σαμαρά στη ΔΕΘ, ήρθε και η συνέντευξη Τύπου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και προέδρου του σημερινού ΠΑΣΟΚ-Ελιάς-Δημοκρατικής Παράταξης να επιβεβαιώσει το αδιέξοδο, από κάθε λογική οπτική γωνία, της από κοινού εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής.
Με λίγα λόγια το «μενού» των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης ήταν κατά βάση κοινό και περιελάμβανε αόριστη υποσχεσιολογία περί φορολογικών ελαφρύνσεων στο απώτερο μέλλον, αρκετή δόση έπαρσης για τα κατορθώματα της συγκυβέρνησης να «σώσουν» τη χώρα, αλλά και άφθονη δόση τρομοκρατίας προς τον ελληνικό λαό σε περίπτωση που με την ψήφο του υιοθετήσει την προοδευτική έξοδο από την κρίση και συγκεκριμένα την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Σαφώς αμφότεροι «κέρασαν» μπόλικο αποπροσανατολισμό ταυτίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, άμεσα ή έμμεσα, είτε με την τρομοκρατία είτε με θέσεις για αποχώρηση της χώρας από ΝΑΤΟ – Ε.Ε. και γενικότερα ανέδειξαν την «επικινδυνότητα» της αριστερής κυβερνητικής προοπτικής για το εθνικό συμφέρον και το μέλλον των Ελλήνων.
Το πλέον τραγελαφικό σημείο των τοποθετήσεών τους όμως είναι η από κοινού καταδίκη της δημαγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ, όντας οι ίδιοι οι πλέον επικίνδυνοι δημαγωγοί. Δημαγωγός δεν είναι μόνον αυτός που κολακεύει τον λαό και ακούγεται ευχάριστος (πράγμα που πράττουν μέσω των αόριστων υποσχέσεων για φοροελαφρύνσεις στο μέλλον καθώς και για την έξοδο από τα μνημόνια) αλλά και αυτός που συκοφαντεί κάθε διαφορετική άποψη προκειμένου να φαντάζει ο ίδιος ο μόνος ικανός για τη διαχείριση της εξουσίας. Συκοφάντης και λαοπλάνος είναι αυτός που ευαγγελίζεται ότι σώζει τη χώρα από την καταστροφή, όταν τελικά οδηγεί την κοινωνία στην απόγνωση. Επικίνδυνος είναι εκείνος μαζί με τους ιδεολογικά ομογάλακτούς του που προπαγανδίζει δήθεν κουρέματα του χρέους που εν τέλει διέλυσαν τους μικροομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ολοι εκείνοι που μετέτρεψαν το ιδιωτικό χρέος της χώρας σε θεσμικό και να διέπεται από το αγγλικό δίκαιο. Το αποκορύφωμα όμως αποτέλεσε η αναφορά καθώς και το «μάθημα» περί αλήθειας και ψέματος.
Ας γίνει λοιπόν ένας διαχωρισμός μεταξύ της κυβερνητικής «αλήθειας» και της πραγματικότητας.
Λένε ότι τα τελευταία χρόνια βελτίωσαν την οικονομία. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι με τις πολιτικές που η δεξιά συγκυβέρνηση εφάρμοσε μέσα σε τέσσερα χρόνια το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%, ενώ έβαλαν λουκέτο περισσότερες από 200.000 επιχειρήσεις. Λένε ότι καθιστούν το χρέος βιώσιμο όταν από 126% επί του ΑΕΠ τότε, σήμερα ξεπερνάει το 175%. Λένε ότι τα τελευταία χρόνια έσωσαν τη χώρα, όταν επί των ημερών τους η ανεργία κοντεύει να αγγίξει το 30%, κι ας μη μιλήσουμε για την υποαπασχόληση. Καμαρώνουν ότι προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις, όταν έχουν συνολικά απορρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις. Μιλούν στο όνομα της δημοκρατίας που καθημερινά, κι όχι μόνο με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, κατακρεουργούν. Καμαρώνουν για την έξοδο από τα μνημόνια, όταν η χώρα θα πρέπει να έχει πλεονάσματα 4,5% για να αποπληρώνει τόκους. Προπαγανδίζουν την τουριστική αύξηση, όταν έχουν καταντήσει τη νέα γενιά οικονομικούς μετανάστες.
Μόνο σε ένα σημείο λοιπόν μπορεί η πλειοψηφία των προοδευτικών πολιτών να συμφωνήσει με τις ηχηρές κατά καιρούς εξαγγελίες της δεξιάς συγκυβέρνησης. Να συμφωνήσουμε ότι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους. Οι πολλοί αποτελούν μέρος της ρημαγμένης από τις πολιτικές τους κοινωνίας, κι αυτοί εντολοδόχοι των πλέον νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών των δανειστών. Ευτυχώς στις επερχόμενες εκλογές θα ψηφίσει η κοινωνία. Εκτός κι αν «μεταρρυθμίσουν» και την εκλογική διαδικασία!
*Εκπρόσωπος του Ρεύματος Νέων Σοσιαλιστών, μέλος του ΣΥΡΙΖA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου