συνθήματα και άνθρωποι, μικρά παιδιά, γυναίκες, νέοι, γέροι, άνεργοι, όλοι συντονισμένοι σε έναν ιερό σκοπό. αντιστέκονται όχι μαλακίες. τους χαλάνε το μέρος, δηλητηριάζουν το νερό, η φύση γίνεται έρμαιο στους "ξένους επενδυτές" που η κυβέρνηση έφερε στον τόπο για να φέρουν μαζί και την ανάπτυξη. προφάσεις εν αμαρτίαις... κάποιοι πλούτισαν ξανά σε βάρος της κοινωνίας η οποία δε πήρε πίσω τίποτα απ όσα έδωσε. η πιο σωστή λέξη είναι εκμετάλλευση και οι άνθρωποι εκεί επιτέλους δε κάθονται με σταυρωμένα χέρια. προσπαθούν παλεύουν, τρέχουν, πέφτει ξύλο, νέα παιδιά κλείνονται φυλακή με κατασκευασμένα στοιχεία έτσι για να μη σταματήσει η επένδυση, μη τυχόν και χαθεί η ανάπτυξη. για ένα κομμάτι ψωμί (11 εκατομμύρια ευρώ) χαρίζεται έτσι απλά μια έκταση 600 στρέμματα για να καταστραφεί και να βγει από μέσα της, σα πρόωρη γέννα, το μετάλλευμα που στη συνέχεια εμπλουτισμένο θα γεμίσει καρκίνο όποιον το πλησιάζει. οι άνθρωποι αντιστέκονται. παρόλες τις δυσκολίες και τα μικρά μέσα που διαθέτουν, μόνο με την πίστη στο δίκιο τους, και κάποιους καλλιτέχνες αρωγούς προσπαθούν να σταματήσουν μια καταστροφή που ήδη έχει ξεκινήσει. και δίνουν λόγο μόνο στο βουνό που στέκεται από πίσω τους περήφανο και πληγωμένο, που φωνάζει για βοήθεια.
οι πολιτικοί ξεπουλημένοι από καιρό στον μπόμπολα και την εταιρεία δε πατάνε πια το πόδι τους εκεί αν δεν έχουν καλά νέα για την εξόρυξη που δε θα γίνει ποτέ. οι άνθρωποι της ιερισσού ενωμένοι αντιστέκονται στην ξένη επένδυση για να μπορέσουν να παραδώσουν τη γη στα παιδιά τους όπως τη βρήκαν.
το σάββατο 27/9/2014 ο γιάννης αγγελάκας, ο παύλος παυλίδης, ο θανάσης παπακωσταντίνου, ο γιάννης χαρούλης, ο σωκράτης μάλαμας και η ματούλα ζαμάνη θα ενώσουν τις φωνές τους στην πλατεία της ιερισσού.
στο τέλος θα νικήσουμε, κι αν δε νικήσουμε δεν θα ναι το τέλος.
ανέβηκα στο κτελ κι έκατσα στην μπροστινή θέση. καθώς διασχίζαμε το βουνό περάσαμε μπροστά απ την κεντρική είσοδο του εργοστασίου. ο παυλίδης ακουγόταν στο ραδιόφωνο και τότε σκέφτηκα ξανά εκείνο το σύνθημα στην πλατεία της ιερισσού "Η ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΥΣ"
Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου
μα το χρυσάφι τα παιδιά το 'χουνε κρύψει από καιρό
σε μια θαλασσινή σπηλιά σ’ ένα απότομο γκρεμό
ιερισσός 26/9/2014, χ. ευαγγελινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου