Το νέο λύκειο και η τράπεζα θεμάτων σε συνδυασμό με τα τραγικά κοινωνικά προβλήματα (φτώχεια, εξαθλίωση, υποσιτισμένα παιδιά στα σχολεία) δημιουργούν ένα μείγμα εκρηκτικό. Παρότι η γενική εκτίμηση είναι ότι η Αθήνα αντιμετωπίζει μεγαλύτερα προβλήματα φτώχειας και εξαθλίωσης, εντούτοις η πραγματικότητα μάλλον διαφέρει. Ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει και η περιφέρεια. Προβλήματα φτώχειας και εξαθλίωσης αντιμετωπίζουν και τα Τρίκαλα στη Θεσσαλία, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, εξαιτίας της κλειστής κοινωνίας λαμβάνεται μέριμνα τα προβλήματα να κρύβονται, ακόμη και από αυτούς που τα αντιμετωπίζουν.
Μία πρόσφατη συνάντηση που είχαν τα δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια γυμνασίων και λυκείων των Τρικάλων με εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας του δήμου φανέρωσε το πολύπλευρο πρόβλημα της επαρχιακής πόλης. Σε αυτή τη συνάντηση οι μαθητές παροτρύνθηκαν να καταθέσουν τα προβλήματα των σχολείων τους. Εξέφρασαν το αναμενόμενο: τα προβλήματα του κάθε σχολείου είναι απόρροια της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, η οποία οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Τότε ήταν που οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας του Δήμου Τρικκαίων προχώρησαν σε μία μη αναμενόμενη προτροπή. Και δεν ήταν αναμενόμενη, διότι λίγοι περίμεναν να προταθεί να συγκεντρώνει κάθε μαθητής στο σχολείο του 1 ευρώ το μήνα, ώστε να γίνει ένα κοινό ταμείο, μέσω του οποίου θα συνδράμουν και τους άπορους συμμαθητές τους.
Η λογική της δημοτικής αρχής των Τρικάλων (όπως και πολλών άλλων ανά τη χώρα) εδράζεται στη λογική του εθελοντισμού. Επιχειρούν μάλιστα να συστήσουν και μητρώο εθελοντών του Δήμου Τρικκαίων, υποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο την επ’ αμοιβή εργασία με τον εθελοντισμό. Είναι το πονηρό μήνυμα, που απευθύνεται σε φιλήσυχους κυρίως ανθρώπους, στους οποίους μετατίθεται η ευθύνη της οικονομικής κρίσης. Το αίσθημα ευθύνης εμπεδώνεται και ακμάζουν οι εθελοντικές δράσεις εκεί όπου το κράτος ηθελημένα απουσιάζει.
Τα σχολεία αποτελούν πεδίο δόξης λαμπρό για την επιβολή αυτής της τακτικής. Η δημοτική αρχή των Τρικάλων παροτρύνοντας κάθε παιδί να δίνει από 1 ευρώ το μήνα (10.000 μαθητές = 10.000 ευρώ το μήνα για τα σχολεία) μεταθέτει την ευθύνη της οικονομικής κρίσης και της επακόλουθης κρίσης της εκπαίδευσης στους ίδιους τους μαθητές, στους οποίους φορτώνει και την ευθύνη της λύσης. Δεν είναι δα και σπουδαίο ποσό το 1 ευρώ από κάθε μαθητή, είναι το βασικό τους επιχείρημα, χωρίς να έχουν απάντηση όμως για την περίπτωση που κάποια οικογένεια δεν έχει ούτε καν αυτό το 1 ευρώ να δώσει!
Μπορεί όμως ο Δήμος Τρικκαίων ή ο όποιος δήμος να βοηθήσει να μην υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία, ειδικώς στο ασφυκτικό πλαίσιο της καλλικρατικής νομοθεσίας; Η ερώτηση θα μπορούσε να είναι ρητορική, εάν η απάντηση δεν ήταν τόσο προφανής.
Μια δημοτική αρχή με συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, μια τοπική αρχή που θα ενδιαφερόταν να συνοδοιπορεί με την κοινωνία στην κατεύθυνση της ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος, θα διαμόρφωνε εκείνες τις κοινωνικές συμμαχίες, που θα της επέτρεπαν να διεκδικήσει και να συγκρουστεί με την κεντρική εξουσία. Φανταστείτε το αυτό σε μεγάλη κλίμακα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου