Ούτε χαρτί τουαλέτας, χωρίς υπογραφή της τρόικας…

Η συνάντηση των  Ελλήνων υπουργών με τους επόπτες της τρόικας στο Παρίσι, προβάλλεται από την ελληνική κυβέρνηση (και τους παπαγάλους των Media) ως η «αρχή του τέλους» της εποπτείας. Ο ίδιος ο υπουργός οικονομίας Γκίκας Χαρδούβελης, παρ ότι γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εγκρίνει τη δαπάνη ούτε για το χαρτί τουαλέτας του υπουργείου του,  έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «η τρόικα δε μας κάθεται στο σβέρκο»!  Η αλήθεια ωστόσο, είναι διαφορετική: Η τρόικα και οι μηχανισμοί που έχει εγκαταστήσει,  κρατούν στα χέρια τους την εξουσία στη χώρα.

 Ποιός κυβερνά;

Μια ματιά στην τελευταία έκθεση της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν για την Ελλάδα (ΟΔΕ) βοηθά,  όποιον έχει απορίες,  να κατανοήσει ποιος και πως κυβερνά αυτόν τον τόπο. Διαβάζουμε λοιπόν στην τελευταία έκθεση της ομάδας του Ράιχενμπαχ:

«Ο Όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλοι εμπειρογνώμονες που συντονίζονται από την ΟΔΕ στήριξαν  (διάβαζε, «υπέδειξαν») την ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά την εκπόνηση νέου νόμου-πλαισίου, που εγκρίθηκε τον Απρίλιο του 2014, με στόχο την αναμόρφωση των αδειών που απαιτούνται για την ανάληψη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και επενδύσεων. Η τεχνική βοήθεια περιλαμβάνει ανάλυση των συστημάτων αδειοδότησης και σε άλλες χώρες. Προτεραιότητα δίνεται τώρα στην εφαρμογή του νόμου. Η  τεχνική βοήθεια θα επικεντρωθεί στην εκπόνηση παράγωγης νομοθεσίας και άλλων διοικητικών πράξεων (δηλαδή οι επόπτες συγγράφουν νομοσχέδια και διοικητικές πράξεις που ψηφίζουν οι εποπτευόμενοι) με την παράλληλη στήριξη του συντονισμού και της διοικητικής δομής για την παρακολούθηση της εφαρμογής τους».
Σε άλλο σημείο της έκθεσης  με τίτλο «Μεταρρύθμιση της διοίκησης της κεντρικής κυβέρνησης» βλέπουμε:

Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι…

Η ΟΔΕ και ο Γάλλος επικεφαλής τομέα (δηλαδή ο αξιωματούχος στον οποίο δίνει αναφορά ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, εν προκειμένω ο Μητσοτάκης,  βοήθησαν  (δηλαδή υπέδειξαν ) την Ελλάδα να σχεδιάσει με ορθολογικότερο τρόπο τη  μεταρρύθμιση των υπουργείων και φορέων της κεντρικής κυβέρνησης. Με σημαντική τεχνική βοήθεια, μια διετής στρατηγική και το σχετικό σχέδιο δράσης σχεδιάστηκαν και εγκρίθηκαν από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρυθμίσεων (ΚΣΜ) τον Απρίλιο του 2014»
Σε άλλο σημείο της έκθεσης με τίτλο «Ιδιωτικοποιήσεις και κτηματολόγιο» διαβάζουμε:
«Οι ελληνικές αρχές συνέχισαν τις προσπάθειές τους να ενισχύσουν τη λειτουργία της νεοσύστατης Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων. Ενισχύθηκαν οι αρμοδιότητες του Ειδικού Γραμματέα στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ως ρυθμιστή υδάτων. Μετατέθηκε προσωπικό από άλλες υπηρεσίες στην Ειδική Γραμματεία Υδάτων. Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας ύδρευσης της Αττικής (Ε.ΥΔ.Α.Π.), το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να ακυρώσει τη μεταβίβαση των μετοχών από την κυβέρνηση προς το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Παρά την ισχύ της εν λόγω απόφασης, η κυβέρνηση θα συνεχίσει τις προσπάθειες, (δηλαδή τις προσπάθειες για το ξεπούλημα των νερών) σύμφωνα με το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, για τη βελτίωση της λειτουργίας των ρυθμιστικών φορέων υδάτων. Η ΟΔΕ έχει κληθεί (προφανώς, από την κυβέρνησης)  να στηρίξει τη μεταφορά τεχνογνωσίας στον τομέα αυτό. Ειδικότερα, οι ρυθμιστικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου για τη Σκωτία, την Αγγλία και την Ουαλία συζήτησαν τις προτεραιότητες κατάρτισης με την Ειδική Γραμματεία και τις εταιρείες ύδρευσης. Περαιτέρω επαφές μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των ελληνικών ρυθμιστικών αρχών έχουν προγραμματιστεί τους επόμενους μήνες»
Με πιο απλά λόγια αυτό που μας λέει η έκθεση της ομάδας τους Ράιχενμπαχ είναι πως η διαχείριση (δηλαδή το ξεπούλημα) των νερών είναι μνημονιακή υποχρέωση και η κυβέρνηση πράττει  κάθε τι που απαιτείται προκειμένου να την εκπληρώσει.

Τα πιο πάνω είναι μόνο μερικά παραδείγματα για τον τρόπο με τον οποίο ακρωτηριάζεται η κυριαρχία της χώρας, καθώς υπάλληλοι των δανειστών υποκαθιστούν τους εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό κυβερνήτες της χώρας.

Αξίζει , λοιπόν, τον κόπο,  να δούμε τι ακριβώς σημαίνει στην πράξη ο όρος «χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας», πώς έχει γίνει η διανομή του ελληνικού «οικοπέδου» μεταξύ των πιστωτών και τι έχει αναλάβει να διαχειριστεί – εκμεταλλευτεί ο καθένας απ’ αυτούς.
Ας σημειωθεί δε ότι όλη αυτή η διαδικασία αποικιοποίησης συντελείται δημοσίως και καταγράφεται σε μνημόνια και εκθέσεις, από όπου έχουν συλλεχθεί και τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν στη συνέχεια.

Task Force- Η κυβέρνηση Ράιχενμπαχ

Αναζητώντας αυτούς που πραγματικά κυβερνούν τον τόπο – έχοντας πρόθυμα εκτελεστικά τους όργανα τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ στην πρώτη φάση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ στη δεύτερη και ΝΔ ΠΑΣΟΚ στην τρέχουσα,  τα οποία σχημάτισαν κυβέρνηση λέγοντας πρώτα χοντρά ψέματα για να υφαρπάξουν τις απαραίτητες ψήφους –, θα πρέπει κάποιος να δει προσεκτικά τις δραστηριότητες και το έργο της Ομάδας Δράσης (Task Force) του Χορστ Ράιχενμπαχ.
Στις εκθέσεις προόδου που συντάσσει η εν λόγω ομάδα παρουσιάζεται με… γερμανική μεθοδικότητα και ανάλυση το πώς έχει γίνει η διανομή του συνόλου των δραστηριοτήτων και θεσμών που συνθέτουν το ελληνικό κράτος. Επίσης με κάθε λεπτομέρεια παρουσιάζεται και το ποιος από τους εταίρους – δανειστές έχει αναλάβει να διαχειριστεί – εκμεταλλευτεί τον κάθε έναν απ’ αυτούς τους τομείς.
Η διανομή
Σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση (Δεκέμβριος του 2012) του Ράιχενμπαχ, ο τρόπος που έχει κατανεμηθεί το ελληνικό οικόπεδο είναι ο εξής:
«Η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα συντονίζει ένα εκτεταμένο χαρτοφυλάκιο περισσότερων από 40 έργων τεχνικής βοήθειας σε 10 διαφορετικούς τομείς πολιτικής. Στα έργα αυτά περιλαμβάνονται τα εξής:
1. Επιτάχυνση των έργων της πολιτικής συνοχής.
2. Πρόσβαση σε χρηματοδότηση/χρηματοπιστωτικός τομέας.
3. Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
4. Προϋπολογισμός και φορολογία.
5. Καταπολέμηση της διαφθοράς.
6. Επιχειρηματικό περιβάλλον.
7. Δημόσια υγεία.
8. Μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος.
9. Μετανάστευση, άσυλο και σύνορα.
10. Αγορά εργασίας και κοινωνική ασφάλιση.

Τα νέα αφεντικά… στα υπουργεία

Αφού είδαμε τους τομείς, όπως τους διαμόρφωσε η ομάδα του Ράιχενμπαχ, ας δούμε τώρα και ποιοι έχουν αναλάβει τη διοίκησή τους

• Διαρθρωτικά ταμεία (Εγκαταστάσεις διαχείρισης στερεών αποβλήτων στην Αττική): Βέλγιο – και άλλα κράτη – μέλη.
•  Προϋπολογισμός και φορολογία: Εδώ περιλαμβάνεται κάθε τι που έχει να κάνει με τα έσοδα του κράτους και ως εκ τούτου ενδιαφέρον για να… βοηθήσουν και να έχουν άμεση πρόσβαση στο… μπαγιόκο εκφράζουν όλοι οι δανειστές. Έτσι λοιπόν στον τομέα της φορολογικής διοίκησης, η οποία περιλαμβάνει είσπραξη οφειλών – σχεδιασμό και στρατηγική φορολογικών ελέγχων – επίλυση διαφορών – φορολογικό έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων – φορολογικό έλεγχο των πολύ εύπορων φυσικών προσώπων, αυτοί που μας βοηθούν είναι: ΔΝΤ, Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία (!), Γερμανία, Δανία, Εσθονία (!), Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σουηδία.
• Τα μέτρα κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες έχει ενδιαφέρον ότι βρίσκονται κατ’ ουσίαν σε αμερικανικά χέρια μέσω του ΔΝΤ και της Ολλανδίας, η οποία φημίζεται για την προσαρμογή της στις οδηγίες της Ουάσιγκτον. Ίσως με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ μπορούν να κρατούν κι αυτοί στο χέρι αυτούς που έχουν κατά καιρούς τραφεί με γερμανικό παντεσπάνι – της Siemens για παράδειγμα…
• Τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, στην οποία περιλαμβάνονται κατάρτιση προϋπολογισμού – δημοσιονομική αναφορά – έλεγχος δαπανών – νόμοι, όργανα και συστήματα σχετικά με τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, έχουν αναλάβει το ΔΝΤ, η Αυστρία, η Γερμανία και η Γαλλία, ενώ τη διαθεσιμότητά τους να πάρουν μέρος έχουν εκφράσει και η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Φινλανδία και η Σουηδία.
•  Για τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία νέας δομής και κανόνων της κεντρικής δημόσιας διοίκησης, την αξιολόγηση της δομής του δημόσιου τομέα και την αξιολόγηση της απόδοσης των δημόσιων υπαλλήλων, «εργάζονται»  η Γαλλία και η Γερμανία.
•  Η διοικητική μεταρρύθμιση σε αποκεντρωμένο, τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δηλαδή ο έλεγχος σε όλο το πλέγμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βρίσκεται στα χέρια Γερμανίας και Γαλλίας.
  Ο έλεγχός τους επεκτείνεται σε κάθε τομέα, καθώς περιγράφεται ως εξής: η βελτίωση της αποτελεσματικότητας δήμων και περιφερειών, ο σχεδιασμός της δημόσιας πολιτικής στο πεδίο της ακίνητης περιουσίας δήμων και περιφερειών, η βελτίωση της ικανότητας των τοπικών αρχών να χρησιμοποιούν τα διαρθρωτικά ταμεία – ανάπτυξη της διαχείρισης αποβλήτων (κοστολόγηση, υπηρεσίες τιμολόγησης, δημοτικά τέλη καθαριότητας) – σχεδιασμός και υλοποίηση των κεντρικών πολιτικών για την αξιολόγηση των δομών της τοπικής κυβέρνησης, εποπτεία δήμων και περιφερειών.
• Για την ηλεκτρονική κυβέρνηση… βοηθούν Βέλγιο, Αυστρία, Γαλλία και Ισπανία.
•  Ο χρηματοπιστωτικός τομέας / πρόσβαση σε χρηματοδότηση – ασφαλιστικός τομέας – ταμεία ασφαλιστικής εγγύησης και μηχανισμοί επίλυσης διαφορών βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Γερμανίας.
•  Για το επιχειρηματικό περιβάλλον, τη διευκόλυνση των εξαγωγών και την απλούστευση και μετάβαση σε ηλεκτρονικά μέσα των διαδικασιών εξαγωγών και των τελωνειακών διαδικασιών… βοηθούν Σουηδία, Κάτω Χώρες και Ηνωμένα Έθνη (UNECE).
• Για τις δημόσιες συμβάσεις το παιχνίδι είναι ανοιχτό, καθώς μπορεί να συνεισφέρει κάθε κράτος – μέλος του ΟΟΣΑ.
• Νομοθετικώς κατοχυρωμένα επαγγέλματα (για το άνοιγμα δηλαδή των κλειστών επαγγελμάτων) εργάζεται η Ολλανδία.
•  Η δημόσια υγεία – η Σύσταση Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, η αποτελεσματική τιμολόγηση φαρμάκων και η ορθή λογιστική και παρακολούθηση των δαπανών (συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης) βρίσκεται στα χέρια της Σουηδίας και η διαχείριση των νοσοκομείων στον έλεγχο της Γερμανίας.
• Για τη δικαστική μεταρρύθμιση (με άλλα λόγια, για τη δημιουργία ενός νέου μηχανισμού στη Δικαιοσύνη) «εργάζονται»  η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Βρετανία.
• Για την αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στα σύνορά της από τη λαθρομετανάστευση αξίζει να σημειωθεί ότι ουδείς εκ των πιστωτών προσφέρεται να… βοηθήσει, καθώς η εν λόγω ενασχόληση προφανώς δεν είναι αποδοτική.
  Έτσι, ενώ ακόμη και για τα σκουπίδια των δήμων εμφανίζονται ενδιαφερόμενοι, γι’ αυτό το μείζον πρόβλημα οι εταίροι – δανειστές κάνουν μεγαλοπρεπώς το… παγώνι και αναθέτουν τη διαχείρισή του σε «διάφορα κράτη – μέλη» μέσω της Frontex.

Αντιθέτως, για τις αγορές εργασίας και τον ανασχεδιασμό του επιχειρηματικού μοντέλου του δημόσιου οργανισμού απασχόλησης… βοηθούν η Γερμανία, η Βρετανία, η Βουλγαρία και για τη μεταρρύθμιση στην επιθεώρηση εργασίας εργάζεται η Γερμανία.

Πώς γίνεται η «δουλειά»

Σύμφωνα με την έκθεση του Ράιχενμπαχ (Δεκέμβριος του 2012), «η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα παρέχει τεχνική βοήθεια ανταποκρινόμενη σε σχετικά αιτήματα των ελληνικών αρχών, για τα οποία επιδιώκει την κινητοποίηση τεχνογνωσίας ή στήριξης από Κράτη Μέλη και άλλους δυνητικούς παρόχους τεχνικής βοήθειας».
Με πιο απλά λόγια, οι εταίροι – δανειστές, κρατώντας και σφίγγοντας τη θηλιά του χρέους και απειλώντας με τη μη χορήγηση της όποιας δόσης, επιβάλλουν στην κυβέρνηση της Ελλάδας την ατζέντα. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση ζητά… βοήθεια, δηλαδή την κερδοφόρο εμπλοκή των δανειστών σε ζωτικούς τομείς του ελληνικού κράτους.
Αυτή η εμπλοκή των δανειστών είναι ήδη διανεμημένη μεταξύ τους ανάλογα με τη δύναμη που διαθέτει ο καθένας και τους μεταξύ τους συσχετισμούς. Και εκδηλώνεται άμεσα, με δυο τρόπους, όπως γράφει και η έκθεση:
α. «Η βοήθεια αυτή μπορεί να λάβει τη μορφή σύντομων αποστολών εμπειρογνωμόνων ή θεματικών συναντήσεων εργασίας στα οποία οι εθνικές διοικήσεις παρουσιάζουν τις λύσεις τους στους Έλληνες εταίρους τους. Με αυτόν τον τρόπο παρέχεται στις ελληνικές αρχές η δυνατότητα να επιλέξουν την πλέον κατάλληλη λύση για τις ανάγκες τους».
β. «Η τεχνική βοήθεια μπορεί επίσης να λάβει τη μορφή μονιμότερης στήριξης από συγκεκριμένα Κράτη Μέλη ή οργανισμούς που διαθέτουν εξειδικευμένη τεχνογνωσία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε ενδεχομένως να συνεπάγεται μια πιο μακροπρόθεσμη παρουσία εμπειρογνωμόνων».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Καλά ξεμπερδέματα σε καμιά πενηνταριά χρόνια…

Δημητρης Μηλακας
imerodromos