Ενα άλλο λιγότερο γνωστό περιστατικό που παρουσιάζει ενδιαφέρον και για τα καθ ημάς και έκανε «διάσημη» τη μικρή αυτή χώρα, ήταν η στάση πληρωμών που κήρυξε το 2008 έναντι των ξένων πιστωτών της.
Μια στάση που δεν έγινε επαναστατικώ δικαίω, αλλά έπειτα από μια πρωτόγνωρη διαδικασία οικονομικού ελέγχου των χρεών που είχαν συνάψει οι δικτατορικές κυβερνήσεις -και όχι μόνο- από τη δεκαετία του 70. Η κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα προχώρησε το 2007 στη σύσταση μιας ανεξάρτητης Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου, η οποία θα εξέταζε τις αιτίες, τη φύση και τις επιπτώσεις του δημόσιου χρέους. Επειτα σχεδόν από ένα χρόνο ελέγχου η επιτροπή διαπίστωσε διάφορες ατασθαλίες και παρανομίες ως προς τις συμβάσεις δημοσίου χρέους του Εκουαδόρ, παρέχοντας τη νομική βάση στην κυβέρνηση να κηρύξει άνομο το δημόσιο χρέος και να προχωρήσει σε στάση πληρωμών 3,2 δισ. δολαρίων.
Η στάση πληρωμών του Κορέα συνοδεύτηκε από αναδιάρθρωση χρέους -το Εκουαδόρ θα πληρώσει 35 σεντς για κάθε ένα δολάριο- και βέβαια από ριζική αναθεώρηση του οικονομικού προσανατολισμού της χώρας, με έλεγχο επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Η επιτροπή του Εκουαδόρ κατέληξε σε διάφορα ενδιαφέροντα συμπεράσματα: όπως το ότι εκπρόσωποι των τραπεζών Smith Barney και JP Morgan προχώρησαν σε αναδιάρθρωση χρέους το 2000, χωρίς την έγκριση του Εκουαδόρ, χρεώνοντας επιτόκια 10% και 12%. Οτι υπήρξαν παρατυπίες στην έκδοση ομολόγων που έρχονταν σε αντίθεση ακόμη και με αυτούς τους κανονισμούς της πανίσχυρης Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ότι οι συμφωνίες έκδοσης ομολόγων δεν ήταν σύννομες με το Σύνταγμα της χώρας και ότι οι ανάδοχοι της έκδοσης είχαν ασυλία έναντι των οποιωνδήποτε ζημιών που θα είχαν σχέση με την έκδοση των Διεθνών Ομολόγων (Global Bonds) απαλλάσσοντάς τους από το οποιοδήποτε ρίσκο.
Αναζητώντας μάλιστα πληροφορίες στο Διαδίκτυο για την περίπτωση του Εκουαδόρ, ανακάλυψα ακόμη μία ενδιαφέρουσα περίπτωση παραγραφής χρέους ύστερα από οικονομικό έλεγχο. Η Νορβηγία κήρυξε το 2006 άνομο χρέος 80 εκατ. δολαρίων και διέγραψε τις οφειλές προς αυτήν πέντε υπό ανάπτυξη χωρών (Εκουαδόρ, Αίγυπτος, Περού, Τζαμάικα και Σιέρα Λεόνε). Ο έλεγχος αποκάλυψε ότι οι χώρες αυτές είχαν δανειστεί χρήματα από τη Νορβηγία μεταξύ 1976 και 1980 για να αγοράσουν από αυτήν πλοία προς ενίσχυση της απασχόλησης στα ναυπηγεία της χώρας που αντιμετώπιζαν κρίση και όχι για να εξυπηρετηθούν οι δικές τους ανάγκες.
Στην Ελλάδα τι, τώρα που έχει συσταθεί και εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την οικονομία; Θα μάθουμε, για παράδειγμα, τι ρόλο έπαιξε η Goldman Sachs στις περιβόητες συμφωνίες ανταλλαγής χρέους (swap) ή γενικά άλλες τράπεζες στην υπερχρέωση των Ελλήνων; Πού πήγαν τα λεφτά; Εγιναν έστω με αυτά τα δανεικά κάποια έργα υποδομής (νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια); Πόσο επιβάρυναν τα ολυμπιακά έργα το δημόσιο χρέος και μάλιστα χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος για τη χώρα; Τι παιχνίδι παίχτηκε με τα όπλα που μας πουλάνε Γάλλοι και Γερμανοί, την ώρα που μας περνούσαν τη θηλιά του Μνημονίου-θυμηθείτε τις καταγγελίες του Πράσινου ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Μάλλον όχι! Το όποιο πόρισμα χωρισμένο σε «πράσινη», «γαλάζια» και πιθανότατα «κόκκινη» εκδοχή θα καταχωνιαστεί σε κάποιο συρτάρι, με τον κ. Πάγκαλο να δηλώνει ανερυθρίαστα, χωρίς να σηκώνονται και οι πέτρες, ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Συντάκτης: Μωϋσής Λίτσης
http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου