Από το Μαρικάκι
Λες και τα είχαν μαζεμένα από μέρες και συγκεκριμένα τις μέρες που διήρκεσε η απεργία, σ’ όποιο κανάλι και να γύριζες χτες, τα παπαγαλάκια σφύριζαν τον ίδιο σκοπό: δεν βγαίνουμε με κόψιμο μισθών και συντάξεων, να κόψουμε κράτος! Κάνοντας ζάπινγκ η αφεντιά μου βρέθηκε να παρακολουθεί την ίδια συζήτηση σε τρία διαφορετικά δελτία ειδήσεων. Σε ποιο φροντιστήριο ήταν όλοι αυτοί προηγουμένως;
Δύο λοιπόν διαπιστώσεις μου σφηνώθηκαν χτες με... ένα ολιγόλεπτο ζάπινγκ:
1. Η επίθεση στο Δημόσιο κορυφώνεται με στόχο μισθούς, συντάξεις, δώρα, επιδόματα και βέβαια τη μονιμότητα. Ό,τι έχουμε ακούσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο κατά του δημοσίου και των δημοσίων υπαλλήλων ανακεφαλαιώνεται και ξαναπλασάρεται τώρα που στο πλάνο μπαίνει και το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Η υστερία χτυπάει κόκκινο προδίδοντας την ιδιοτέλεια όσων δεν μπορούν να την ελέγξουν: να καταργηθούν δημόσιοι οργανισμοί, να κοπούν δαπάνες, τι τα θέλουμε τόσα στρατόπεδα, να συγχωνευτούν πανεπιστήμια, η κυβέρνηση είναι «μαλθακή», πρέπει να προχωρήσει με πιο γενναίες περικοπές, φοβάται το πολιτικό κόστος, κ.ο.κ. Τα παπαγαλάκια δια του τσουβαλιάσματος λύσσαξαν να ζητάνε μαχαίρι αδιακρίτως σε δαπάνες που αντικατοπτρίζουν όντως στρεβλώσεις του δημοσίου και σε κοινωνικές δαπάνες απαραίτητες για τις βασικές ανάγκες της κοινωνίας. Έχουν στο μυαλό τους ότι λιγότερο κράτος σημαίνει περισσότερος χώρος για τον ιδιωτικό τομέα. Πιέζουν λοιπόν δήθεν την κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι πρέπει να φέρει γρήγορα αποτελέσματα στα έσοδα, για θηριώδεις περικοπές κράτους. Διαφορετικά αφήνουν τον υπαινιγμό ότι θα αποσύρουν τη στήριξή τους ("άμα δε μπορεί ας αναλάβει κάποιος που μπορεί"). Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επιβιώσει ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας σε περιβάλλον ελαχιστοποιημένου δημοσίου και συνθήκες άγριας δύσης στην αγορά εργασίας, αν και εφόσον τελικά οι ευσεβείς πόθοι πολλών γίνουν πραγματικότητα με τους ρυθμούς που ονειρεύονται. Στο Μέγκα, έφτασε η Λούκα Κατσέλη να υπερσπίζεται το Δημόσιο έναντι του ιδιωτικού τομέα(για τον οποίο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι άκρως σοβαρός και υπολήψιμος), λέγοντας ότι και ο δεύτερος έχει ουκ ολίγες στρεβλώσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανασφάλιστη εργασία φτάνει το 26%(άλλο που η κυβέρνηση πασχίζει να την... αυξήσει)!
2. Το βήμα (δηλαδή τα κανάλια) πολλών τηλεπαπαγάλων και εγκάθετων σχολιαστών που εν χορώ βάλλουν κατά του δημοσίου αποδεικνύεται ένα από τα πρώτα θύματα των συνεπειών του μνημονίου στο δημόσιο, από το οποίο τα κανάλια και οι εφημερίδες τράβηξαν ουκ ολίγα χρήματα τις προηγούμενες δεκαετίες όπου εδραιώθηκε η διαπλοκή. Τώρα που η ανάπτυξή του χώρου των ΜΜΕ αποδεικνύεται φούσκα και δεν υπάρχουν λεφτά για πέταμα, η... παπαγαλία η οποία οδηγεί στην ομοιομορφία ευνοεί, νομιμοποιεί κι επιταχύνει τη συρρίκνωση του χώρου. Τι εννοούμε; Ομοιομορφία στα προγράμματα, ομοιομορφία και στην «ενημέρωση». Ειδικά όσον αφορά την δεύτερη: αφού σε όλα τα δελτία αναπαράγονται ακριβώς τα ίδια, ενίοτε με τις ίδιες ατάκες, σχεδόν χωρίς καμία πρωτοτυπία ή παραλλαγή στην επιχειρηματολογία του εκάστοτε σχολιαστή, χωρίς καν την έγνοια αν αυτά που λέγονται προδίδουν όχι απλώς μονομέρεια αλλά ολοκληρωτική υιοθέτηση της επιχειρηματολογίας των διάφορων ζυμώσεων πότε με τα κυβερνητικά στελέχη πότε με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (άσε που ταυτίζονται κιόλας), αν στην τελική όλος αυτός ο εσμός των παπαγάλων που δεν έχει την προνοητικότητα να διαφοροποιηθεί έστω από στοιχειώδες ένστικτο επαγγελματικής επιβίωσης, δεν προσφέρει καμία «ενημέρωση» στον ανυποψίαστο παρά διαφωτίζει μόνο τον ήδη ενημερωμένο για το στάδιο προπαγάνδας στο οποίο βρισκόμαστε, τι στον κόρακα χρειαζόμαστε τόσα δελτία κάθε βράδυ; Αμ δεν τα χρειαζόμαστε...ούτε τα δελτία και κατά πως φαίνεται ούτε τα κανάλια.
Οι καναλάρχες ήδη ανεμίζουν τη σημαία των συγχωνεύσεων...Που θα βρουν καταφύγιο τόσοι παπαγάλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου