Ένα χρόνο μετά τη συμφωνία του Μνημονίου και των δανειστικών συμβάσεων που το συνόδευσαν, το πολιτικό κλίμα στη χώρα καταγράφεται εξαιρετικά ρευστό, όπως και οι διαφαινόμενοι εκλογικοί συσχετισμοί.
Ο «δικομματισμός» βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ενώ η δυσαρέσκεια από τη διακυβέρνηση έχει εκτιναχτεί στα ύψη. Τα δύο κύρια μέτωπα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση αφορούν στον τομέα της ακρίβειας.
Γενικότερα, οι δείκτες αποδοχής της διακυβέρνησης εμφανίζονται μειωμένοι, ενώ και η πολιτική επιλογή του Μνημονίου εκτιμάται πλέον από την κοινή γνώμη ότι δεν ήταν «μονόδρομος», αλλά υπήρχαν και άλλες πολιτικές επιλογές.
Σε ό,τι αφορά στους εκλογικούς συσχετισμούς που καταγράφονται, πρέπει να ειπωθεί εξαρχής ότι κινούνται κυριολεκτικά σε μία απολύτως ρευστή κατάσταση.
Το 45% του εκλογικού σώματος φαίνεται να έχει σταθεροποιήσει μια (δημοσκοπική) στάση. Με αυτό το δεδομένο κάθε αλλαγή στο επίπεδο των εκλογικών συσχετισμών, και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο, δεν πρέπει να θεωρείται «έκπληξη». Το ελληνικό εκλογικό σώμα βρίσκεται σε μια διαδικασία αναθεώρησης όλων των πάγιων ιδεολογικο-πολιτικών του στάσεων. Από την άλλη μεριά, η κατάρρευση του δικομματισμού έχει ανοίξει όλη τη βεντάλια των πολιτικών επιλογών, από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά.
Η νέα «εκλογική πόλωση» που διαμορφώνεται στο εκλογικό σώμα θα έχει, απ’ όσο φαίνεται, τις επιπτώσεις της σε όλα τα πολιτικά μορφώματα που πολιτεύονται «συστημικά».
Η «κινούμενη άμμος» του εκλογικού σώματος αναμένεται να ενταθεί ακόμη περισσότερο τις επόμενες εβδομάδες. Ας περιμένουμε και νέες διαφοροποιήσεις, αλλά και αυξομειώσεις ποσοστών σε όλους τους χώρους.
Ολόκληρο τα άρθρο του Χριστόφορου Βερναρδάκη και τα στοιχεία της δημοσκόπησης στο τεύχος 80 του περιοδικού «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», που κυκλοφορεί την Πέμπτη 28 Απριλίου 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου