Ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα συνεχίζεται…

Την άνοιξη του 1937, μόλις στα μέσα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, οι εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο κατείχαν υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο τμήμα της Ισπανικής επικράτειας. Προκειμένου όμως να εξασφαλίσουν την πλήρη κυριαρχία τους στον Βορά έναντι των Δημοκρατικών, κομμουνιστών και αναρχικών, σχεδιάζουν την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης του αυτόνομου νομού των Βάσκων που βρισκόταν σε συνεργασία με την Δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Η Γκουέρνικα όμως, η παραδοσιακή πρωτεύουσα του Βασκικού νομού, αποτελούσε το μεγαλύτερο αγκάθι για τους εθνικιστές. Πέρα από το γεγονός όπου η γεωγραφική της θέση ήταν στρατηγικής σημασίας, (αποτελούσε τον πρώτο σταθμό στον δρόμο προς το Μπιλμπάο), ταυτόχρονα ήταν και καταφύγιο πολλών Δημοκρατικών. Πολλοί αντιφρανκικοί που είχαν εκδιωχθεί από τις φασιστοκρατούμενες περιοχές, με σκοπό να αποφύγουν τα εκτελεστικά αποσπάσματα είχαν μετατρέψει την πόλη σε δικό τους φρούριο. Εκεί βρίσκονταν επίσης και η Βουλή των Βάσκων.

Έτσι λοιπόν, ο αντισμήναρχος Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν, επικεφαλής των Γερμανών εθελοντών που μαζί με πολλούς Ιταλούς φασίστες ενίσχυαν τον ομοϊδεάτη του Μουσολίνι, Φρανκιθκο Φράνκο, θα λάβει εντολή από Φρανκικά στρατεύματα να βομβαρδιστεί η Γκουέρνικα. Στην επιχείρηση θα συμμετάσχουν και αρκετοί έμπειροι αεροπόροι της «Λουτβάφε», (πιλότοι που προέβαιναν σε δοκιμές νέου τύπου αεροσκαφών). Αργότερα, ο αρχιναζιστής Χέρμαν Γκέρινγκ, στη Δίκη της Νυρεμβέργης παραδέχτηκε πως οι πιλότοι είχαν σταλεί στην Γκουέρνικα με εντολή του Τρίτου Ράιχ, έχοντας ως στόχο «να εμποδίσουν την εξάπλωση του κομμουνισμού» στην Ισπανία.Στην «Επιχείρηση Επίπληξη» (Operation Rugen), όπως ακριβώς ονομάστηκε, θα συμμετάσχουν από μέρος των Γερμανών 20 μαχητικά αεροσκάφη, ενώ οι Ιταλοί θα στείλουν τελικά μόνο τρία. Το σχέδιο επέβλεπε πέντε κύματα επιθέσεων, πλήττοντας αρχικά πρώτα τα περίχωρα και στην συνέχεια προχωρώντας όλο και περισσότερο προς το κέντρο της πόλης. Η επίθεση, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν βόμβες των 250 και 50 κιλών. διήρκεσε περίπου 3 ώρες, από τις 4:30 το απόγευμα έως τις 7 το βράδυ της 26ης Απριλίου. Η πόλη ισοπεδώθηκε και ακολούθησαν μεγάλες πυρκαγιές. Τα θύματα από τους βομβαρδισμούς ανήλθαν στους 1654 νεκρούς και 889 τραυματίες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσαν οι αρχές.
Η φρικαλέα αυτή επίθεση αποτυπώθηκε σε πίνακα του Πικάσο, και μέσα σε μόλις λίγα χρόνια η εικόνα της βομβαρδισμένης αυτής πόλης θα αποτελέσει σύμβολο των θηριωδιών ενός πολέμου. Πολλοί καλλιτέχνες εξίσου εκδήλωσαν τον αποτροπιασμό τους για τις σφαγές των αμάχων, με μερικές όμως εξαιρέσεις, όπως ο Νταλί (βλ video «Το φάντασμα της Guernica» απο το infowar στην κορυφή της σελίδας) και ο λογοτέχνης J.R Tolkien που είχε δηλώσει ανοιχτά ότι υποστήριζε τους εθνικιστές του Φράνκο.

Το φάντασμα του Φράνκο πάνω από την Ισπανία

Η νίκη των εθνικιστών, είχε ως αποτέλεσμα ολόκληρη η χώρα να βρεθεί κάτω από την τρομοκρατία του δικτάτορα Φράνκο, μια περίοδο που σημαδεύτηκε από τέσσερις δεκαετίες στυγνής δικτατορίας, μαζικών εκτελέσεων, φυλακίσεων, εκτοπίσεων και αυστηρής λογοκρισίας. Ο αριθμός αυτών που εκτελέστηκαν μέχρι και το 1975 (όπου και ο θάνατος του δικτάτορα συνέβαλε στην αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας), ανέρχεται στους 150.000-500.000. Όπως αναφέρει ο Robert J. Alexander στο βιβλίο του (The anarchists in the Spanish Civil War, σ. 1095), η αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση Confederación Nacional del Trabajo, μέχρι και πριν την καταστολή του κινήματος, αριθμούσε σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο μέλη. Από αυτούς, περίπου 160.000 με 180.000 εκτελέστηκαν από τους Φαλαγγίτες του καθεστώτος.

Πολλοί εικάζουν πως ο αριθμός των δολοφονημένων πολιτικών αντιπάλων του Φράνκο θα μπορούσε να ξεπεράσει τους 700.000, κάτι που εν μέρη θα μπορούσε να ισχύει μιας και πολλοί ομαδικοί τάφοι δεν έχουν ακόμη ανοιχθεί με σκοπό εξακριβωθεί ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων. Από την άλλη, οι Ισπανικές κυβερνήσεις, μέχρι και το 2006 συνεχώς προσπαθούσαν με κάθε μέσο να εμποδίσουν οποιαδήποτε απόπειρα γνωστοποίησης των εγκλήματα του Φρανκικού καθεστώτος. Μόλις το 2007, η κυβέρνηση των σοσιαλιστών, ψήφισε το Νόμο της Ιστορικής Μνήμης, που για πρώτη φορά αναγνωρίζονται επίσημα τα θύματα της δικτατορίας του Φράνκο. Με βάση αυτόν τον νόμο, οποιοσδήποτε έχει αποδείξεις ότι σε συγκεκριμένο σημείο βρίσκεται ομαδικός τάφος, θα μπορεί να ζητήσει την βοήθεια του κράτους για την εκταφή και την ταυτοποίηση των λειψάνων.

Η Γκουέρνικα συνεχίζεται…

Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν την δεκαετία του 30 και του 40, μόλις πριν από λίγους μήνες γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη παρόμοιας αποτρόπαιας σφαγής. Αεροσκάφη της Λιβυκής πολεμικής αεροπορίας, κατόπιν εντολής του Λίβυου δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, πνίγουν στο αίμα άμαχους και αντικαθεστωτικούς διαδηλωτές που είχαν κατακλύσει τους δρόμους των μεγάλων πόλεων, ζητώντας τα αυτονόητα… ελευθερία και δημοκρατία. Άγνωστος παραμένει ο απολογισμός των νεκρών από αυτές τις αεροπορικές επιδρομές. Φωτογραφίες διαμελισμένων ανθρώπινων σωμάτων από αντιαρματικές οβίδες κάνουν τον γύρο του κόσμου. Την εικόνα συμπληρώνει η «σωτήρια επέμβαση» του ΝΑΤΟ, και μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, παρακολουθούμε Γαλλικά και Βρετανικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από την πόλη της Βεγγάζης.
Οι «περιπτώσεις Γκουέρνικα» όμως δεν σταματούν εδώ. Στις 27 του Δεκέμβρη του 2008, ο Ισραηλινός στρατός επιτίθεται στην Γάζα. Αρχικά το Ισραήλ ανταπάντά με ρίψεις πυραύλων και όλμων από αέρος, ως απάντηση στα χτυπήματα Παλαιστηνίων αυτονομιστών. Επρόκειτο για την Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι. Μετά τις 3 Ιανουαρίου 2009, ακολουθούν μαζικές αεροπορικές επιδρομές, στις οποίες θα χρησιμοποιηθούν και βόμβες φωσφόρου, ακόμη και εναντίον άμαχου πληθυσμού. Στις 12 Μαρτίου του 2009, το «Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» εξέδωσε μια αναθεωρημένη έκθεση για τους «τελικούς» αριθμούς των θυμάτων, με βάση τον οποίο η 22ήμερη Ισραηλινή επιδρομή στοίχισε τη ζωή σε 1.417 ανθρώπους, από τους οποίους οι 926 ήταν άμαχοι, οι 255 αστυνομικοί και οι 236 μαχητές…
Ολόκληρη η μεταπολεμική ιστορία, βρίθει από παρόμοια παραδείγματα αίσχους. Όσο όμως το κέρδος, το πάθος για κυριαρχία και η επιθυμία για ολοένα και περισσότερη συσσώρευση πλούτου θα αποτελεί κεντρικό στόχο, βάση του οποίου κάθε μας δραστηριότητα καθορίζεται, τόσο οι πόλεμοι, οι επεμβάσεις και η εξαθλίωση θα εξακολουθούν να μας φέρνουν στην μνήμη τις εικόνες της βομβαρδισμένης Γκουέρνικα…
eagainst