απο τα "νεα"Αυγούστος 2010
Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ξέρει ότι είναι η τελευταία ελπίδα των συνδικάτων να κερδίσουν μια νίκη
Υπήρξε και συνεχίζει να είναι μαρξιστής, τον αποκαλούν δονκιχωτικό, ο λόγος του είναι παλαιοκομματικός. Εκπροσωπεί την πιο αδιάλλακτη πτέρυγα του συνδικαλισμού. Ως στέλεχος ΠΑΣΟΚ, είχε στηρίξει ουσιαστικά τον Γ. Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές αλλά σήμερα φέρεται μετανιωμένος. Κήρυξε τον πόλεμο σε οποιοδήποτε εγχείρημα πώλησης τμημάτων της ΔΕΗ με ένα SΜS που έστειλε στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Και ετοιμάζει από τώρα πολεμοφόδια για τον χειμώνα.
Στο γραφείο του στη ΓΕΝΟΠΔΕΗ, ο πρόεδρος του πανίσχυρου συνδικάτου των εργαζομένων στη μεγάλη εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα έχει αναρτημένες αφίσες με εδραία πρόσωπα του μαρξισμού, αφίσες του Μαρξ δηλαδή, αλλά και του Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα. Οι δύο πρώτοι, γενειοφόροι, κάνουν τους φίλους του να αστειεύονται μαζί του: «Ρε Νίκο, τι τους θέλεις αυτούς τους αξύριστους στον τοίχο;», του λένε. Το πείραγμα χοντραίνει όταν στέκονται στο πορτρέτο του Τσε: «Ολα τα λεφτά σ΄ αυτή τη φωτογραφία είναι το πούρο», είναι το σύνηθες πείραγμα. Δεν είναι πείραγμα ανώδυνο. Στην πραγματικότητα, παραπέμπει στα πούρα που τα χρόνια των παχιών αγελάδων έμαθαν να τιμούν δεόντως και πολλοί συνδικαλιστές, μιμούμενοι το lifestyle εκείνων των πλουσίων που τους αρέσει να επιδεικνύονται.
Στον Νίκο Φωτόπουλο δεν αρέσει αυτό το χιούμορ. Συνήθως είναι σοβαρός και μονοκόμματος. Μιλάει με διατυπώσεις που συχνά παραπέμπουν στην ιδιότυπη πασοκική σλανγκ της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, η ένταξή του στο ΠΑΣΟΚ τον διαμόρφωσε. Στο SΜS που έστειλε τις προάλλες στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για να τους τονίσει πως ό,τι και αν σχεδιάζει η κυβέρνηση για το μέλλον της ΔΕΗ είναι και οι συνδικαλιστές εκεί, κάνει μνεία της ένταξής του: «Πριν από 32 χρόνια μπήκα στο ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε τον κόσμο». Η αλήθεια είναι ότι γύρω στο 1978 πίστευε στη διεθνιστική επανάσταση, γι΄ αυτό άλλωστε πρωτοοργανώθηκε στο Ξεκίνημα που τότε ήταν τροτσκιστική ομάδα μέσα στο Κίνημα.
Παιδί του Μπακαλάκου. Από τότε, όμως, έχουν περάσει πολλά. Σήμερα, π.χ., είμαστε στην Ευρώπη, πολλοί από όσους τότε φώναζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έχουν στο μεταξύ επωφεληθεί από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τις ευκαιρίες που έδωσε στη χώρα μας η ευρωπαϊκή πορεία. Και από την εποχή που ο Θωμάς Μπακαλάκος μελοποιούσε τους στίχους του Διονύση Τζεφρώνη για να γράψει τα «Αγροτικά», μπορεί να μην έχουν εξαλειφθεί οι μεσάζοντες που θα κερδοσκοπήσουν, μεγάλο όμως κομμάτι της «αγροτιάς» δεν νοιάζεται για τη σοδειά αλλά για τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Ολα αυτά δεν μοιάζει να έχουν επηρεάσει τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, που παλαιοί και νεώτεροι συνδικαλιστές τον παρουσιάζουν ως έναν ρομαντικό από τα παλιά, δονκιχωτική μορφή, αφοσιωμένο στην ιδεολογία, συνεπή και ανιδιοτελή.
Αν η πολιτική γινόταν με ηθικούς όρους, με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς που τον συνοδεύουν ο Νίκος Φωτόπουλος θα ήταν κάτι σαν άγιος του συνδικαλισμού. Στην πολιτική οι πράξεις είναι που μετρούν, ανεξαρτήτως των κινήτρων που τις υποκινούν. Και η πράξη του προέδρου της ΓΕΝΟΠΔΕΗ, να στείλει το επίμαχο SΜS στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θορύβησε πολλούς. Εκφράσεις όπως «θα φτάσουμε στα άκρα» και «θα ματώσουμε» έχουν βγει από το πολιτικό οπλοστάσιο του 1980. Μπορεί να φαντάζει παρωχημένη φρασεολογία, αλλά είναι κυρίαρχη στη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η ηγεσία της οποίας αυτό το διάστημα είναι συσπειρωμένη και σκληρή.
Ορειβάτης. Κατάγεται από τον Νομό Ηλείας, το χωριό της καταγωγής του είχε καταστραφεί στις μεγάλες πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007. Η σύζυγός του κατάγεται από τον Αθανάσιο Διάκο, ορεινό χωριό στη Φωκίδα. Εκεί υπάρχει ένα κατάλυμα στο οποίο του αρέσει να πηγαίνει όταν βρίσκει ευκαιρίες ανάπαυλας. Του αρέσουν τα βουνά, πηγαίνει τακτικά ορειβατικούς περιπάτους. Προτιμά να περνά απαρατήρητος, η δημοσιότητα του είναι κάτι ξένο. Οπως άλλωστε και οι έξοδοι - συνεργάτες του βεβαιώνουν ότι δεν τον έχουν δει ποτέ να βγαίνει, σε μια ταβέρνα ή σε ένα μπαρ.
Ο Νίκος Φωτόπουλος είναι ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή έζησε και δραστηριοποιήθηκε στο συνδικάτο της ΔΕΗ. Η συνδικαλιστική δραστηριότητά του τον είχε οδηγήσει στο διοικητικό συμβούλιο της Ενωσης Τεχνικών ΔΕΗ (ΕΤΕ-ΔΕΗ), συνδικαλιστικό μετερίζι στο οποίο διέπρεψαν ορισμένοι σκληροί και ανυποχώρητοι στις διεκδικήσεις τους συνδικαλιστές προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (Αμαλος, Πιπεργιάς). Οπως εκείνοι διεκδίκησαν, έτσι κι αυτός δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει το προνόμιο της ΓΕΝΟΠ να συνδιοικεί στην πραγματικότητα την επιχείρηση. Το 2004, όταν άλλαξε μια ολόκληρη γενιά, βρέθηκε ξαφνικά στην ηγεσία της Γενικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της επιχείρησης (ΓΕΝΟΠ). Οι παλαιοί συναγωνιστές του τον θυμούνται ως στέλεχος της επιρροής του Ακη Τσοχατζόπουλου όταν εκείνος προέβαλλε ως αξιόπιστος διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, άρα αυτονόητες θεωρούνται και οι ιδεολογικές συγγένειές του με στελέχη όπως ο Χρήστος Παπουτσής ή η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Παρότι έχει συνεχή κομματική δραστηριότητα, δεν έχει αξιοσημείωτη παρουσία στα κομματικά όργανα. Μια περίοδο μόνο, πριν από το 2004 και τη συνδικαλιστική του ανάρρηση, εξελέγη επικεφαλής του τομέα Ενέργειας. Τον περασμένο Φεβρουάριο ορίστηκε στην πενταμελή γραμματεία του τομέα Περιφερειακής Οργάνωσης, θέση που αγνόησε επιδεικτικά. Είχε αρχίσει να διαφωνεί με τον Γιώργο Παπανδρέου και τη στρατηγική του μπροστά στην κρίση, την οποία θεωρεί υποχωρητική. Ειρωνεία: το 2007, ο συνδικαλιστικός του πυρήνας δραστηριοποιήθηκε έντονα για να στηρίξει εσωκομματικά τον Παπανδρέου, έναντι της υποψηφιότητας Βενιζέλου. Παράσταση συνδικαλισμού.
Ως συνδικαλιστής, ο Νίκος Φωτόπουλος ήταν πηγή ενόχλησης για τις επιλογές τις σχετικές με την ενέργεια της κυβέρνησης Καραμανλή. Το 2007, όταν πρώτη φορά η ΔΕΗ πέρασε από την κερδοφορία στις ζημιές, η κριτική που άσκησε άγγιξε μεγάλο μέρος της παθογένειας της οικονομίας μας, την πελατειακή σχέση πολιτικής και ιδιωτικών συμφερόντων. Είχε πει τότε ότι η Ν.Δ. συμπεριφέρεται στη ΔΕΗ «σαν να είναι η Φιλιππινέζα των ιδιωτών». Μιλούσε απροκάλυπτα για αεριτζήδες που μπήκαν στην αγορά της ενέργειας και για «κρατικοδίαιτους επενδυτές». Οσοι τον ξέρουν καλά λένε ότι γι΄ αυτό φοβάται την επιπλέον απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, γνωρίζει καλά- λένε- πόσο τρωτό είναι το κομματικό κράτος απέναντι σε κερδοσκόπους.
Ως προς τα προαναφερόμενα, έχει βεβαίως τα δίκια του. Από την άλλη, όμως, η ρητορική του αποκρύπτει την επιβάρυνση της επιχείρησης εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της. Παραλείπει να μιλήσει για τις κομματικές προσλήψεις, τα ρουσφέτια, τα προνόμια των υπαλλήλων της εταιρείας και, βέβαια, για τα προνόμια των συνδικαλιστών (που επιδοτούνται για να μην εργάζονται). Και όταν βάζει τον καταναλωτή μπροστά, το κάνει για να δραματοποιήσει την κατάσταση. Διότι μπορεί να είναι «κολλημένος» με την κομματική σλανγκ της δεκαετίας του 1970, αλλά ξέρει ότι για να μπορείς να ελπίζεις σε μια πολιτική ή σε μια συνδικαλιστική νίκη, πρέπει και να μπορείς να παίζεις λίγο θέατρο. Η πολιτική είναι και ολίγον θέαμα, και ολίγος συμβολισμός. Και ο Νίκος Φωτόπουλος ξέρει ότι είναι η τελευταία ελπίδα των συνδικάτων να κερδίσουν μια νίκη, έστω και στα σημεία. Για λόγους συμβολισμών. Γι΄ αυτό θα τον ξανασυναντήσουμε μπροστά μας σύντομα. Ραντεβού από τον Σεπτέμβριο.
Υπήρξε και συνεχίζει να είναι μαρξιστής, τον αποκαλούν δονκιχωτικό, ο λόγος του είναι παλαιοκομματικός. Εκπροσωπεί την πιο αδιάλλακτη πτέρυγα του συνδικαλισμού. Ως στέλεχος ΠΑΣΟΚ, είχε στηρίξει ουσιαστικά τον Γ. Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές αλλά σήμερα φέρεται μετανιωμένος. Κήρυξε τον πόλεμο σε οποιοδήποτε εγχείρημα πώλησης τμημάτων της ΔΕΗ με ένα SΜS που έστειλε στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Και ετοιμάζει από τώρα πολεμοφόδια για τον χειμώνα.
Στο γραφείο του στη ΓΕΝΟΠΔΕΗ, ο πρόεδρος του πανίσχυρου συνδικάτου των εργαζομένων στη μεγάλη εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα έχει αναρτημένες αφίσες με εδραία πρόσωπα του μαρξισμού, αφίσες του Μαρξ δηλαδή, αλλά και του Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα. Οι δύο πρώτοι, γενειοφόροι, κάνουν τους φίλους του να αστειεύονται μαζί του: «Ρε Νίκο, τι τους θέλεις αυτούς τους αξύριστους στον τοίχο;», του λένε. Το πείραγμα χοντραίνει όταν στέκονται στο πορτρέτο του Τσε: «Ολα τα λεφτά σ΄ αυτή τη φωτογραφία είναι το πούρο», είναι το σύνηθες πείραγμα. Δεν είναι πείραγμα ανώδυνο. Στην πραγματικότητα, παραπέμπει στα πούρα που τα χρόνια των παχιών αγελάδων έμαθαν να τιμούν δεόντως και πολλοί συνδικαλιστές, μιμούμενοι το lifestyle εκείνων των πλουσίων που τους αρέσει να επιδεικνύονται.
Στον Νίκο Φωτόπουλο δεν αρέσει αυτό το χιούμορ. Συνήθως είναι σοβαρός και μονοκόμματος. Μιλάει με διατυπώσεις που συχνά παραπέμπουν στην ιδιότυπη πασοκική σλανγκ της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, η ένταξή του στο ΠΑΣΟΚ τον διαμόρφωσε. Στο SΜS που έστειλε τις προάλλες στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για να τους τονίσει πως ό,τι και αν σχεδιάζει η κυβέρνηση για το μέλλον της ΔΕΗ είναι και οι συνδικαλιστές εκεί, κάνει μνεία της ένταξής του: «Πριν από 32 χρόνια μπήκα στο ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε τον κόσμο». Η αλήθεια είναι ότι γύρω στο 1978 πίστευε στη διεθνιστική επανάσταση, γι΄ αυτό άλλωστε πρωτοοργανώθηκε στο Ξεκίνημα που τότε ήταν τροτσκιστική ομάδα μέσα στο Κίνημα.
Παιδί του Μπακαλάκου. Από τότε, όμως, έχουν περάσει πολλά. Σήμερα, π.χ., είμαστε στην Ευρώπη, πολλοί από όσους τότε φώναζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έχουν στο μεταξύ επωφεληθεί από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τις ευκαιρίες που έδωσε στη χώρα μας η ευρωπαϊκή πορεία. Και από την εποχή που ο Θωμάς Μπακαλάκος μελοποιούσε τους στίχους του Διονύση Τζεφρώνη για να γράψει τα «Αγροτικά», μπορεί να μην έχουν εξαλειφθεί οι μεσάζοντες που θα κερδοσκοπήσουν, μεγάλο όμως κομμάτι της «αγροτιάς» δεν νοιάζεται για τη σοδειά αλλά για τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Ολα αυτά δεν μοιάζει να έχουν επηρεάσει τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, που παλαιοί και νεώτεροι συνδικαλιστές τον παρουσιάζουν ως έναν ρομαντικό από τα παλιά, δονκιχωτική μορφή, αφοσιωμένο στην ιδεολογία, συνεπή και ανιδιοτελή.
Αν η πολιτική γινόταν με ηθικούς όρους, με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς που τον συνοδεύουν ο Νίκος Φωτόπουλος θα ήταν κάτι σαν άγιος του συνδικαλισμού. Στην πολιτική οι πράξεις είναι που μετρούν, ανεξαρτήτως των κινήτρων που τις υποκινούν. Και η πράξη του προέδρου της ΓΕΝΟΠΔΕΗ, να στείλει το επίμαχο SΜS στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θορύβησε πολλούς. Εκφράσεις όπως «θα φτάσουμε στα άκρα» και «θα ματώσουμε» έχουν βγει από το πολιτικό οπλοστάσιο του 1980. Μπορεί να φαντάζει παρωχημένη φρασεολογία, αλλά είναι κυρίαρχη στη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η ηγεσία της οποίας αυτό το διάστημα είναι συσπειρωμένη και σκληρή.
Ορειβάτης. Κατάγεται από τον Νομό Ηλείας, το χωριό της καταγωγής του είχε καταστραφεί στις μεγάλες πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007. Η σύζυγός του κατάγεται από τον Αθανάσιο Διάκο, ορεινό χωριό στη Φωκίδα. Εκεί υπάρχει ένα κατάλυμα στο οποίο του αρέσει να πηγαίνει όταν βρίσκει ευκαιρίες ανάπαυλας. Του αρέσουν τα βουνά, πηγαίνει τακτικά ορειβατικούς περιπάτους. Προτιμά να περνά απαρατήρητος, η δημοσιότητα του είναι κάτι ξένο. Οπως άλλωστε και οι έξοδοι - συνεργάτες του βεβαιώνουν ότι δεν τον έχουν δει ποτέ να βγαίνει, σε μια ταβέρνα ή σε ένα μπαρ.
Ο Νίκος Φωτόπουλος είναι ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή έζησε και δραστηριοποιήθηκε στο συνδικάτο της ΔΕΗ. Η συνδικαλιστική δραστηριότητά του τον είχε οδηγήσει στο διοικητικό συμβούλιο της Ενωσης Τεχνικών ΔΕΗ (ΕΤΕ-ΔΕΗ), συνδικαλιστικό μετερίζι στο οποίο διέπρεψαν ορισμένοι σκληροί και ανυποχώρητοι στις διεκδικήσεις τους συνδικαλιστές προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (Αμαλος, Πιπεργιάς). Οπως εκείνοι διεκδίκησαν, έτσι κι αυτός δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει το προνόμιο της ΓΕΝΟΠ να συνδιοικεί στην πραγματικότητα την επιχείρηση. Το 2004, όταν άλλαξε μια ολόκληρη γενιά, βρέθηκε ξαφνικά στην ηγεσία της Γενικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της επιχείρησης (ΓΕΝΟΠ). Οι παλαιοί συναγωνιστές του τον θυμούνται ως στέλεχος της επιρροής του Ακη Τσοχατζόπουλου όταν εκείνος προέβαλλε ως αξιόπιστος διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, άρα αυτονόητες θεωρούνται και οι ιδεολογικές συγγένειές του με στελέχη όπως ο Χρήστος Παπουτσής ή η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Παρότι έχει συνεχή κομματική δραστηριότητα, δεν έχει αξιοσημείωτη παρουσία στα κομματικά όργανα. Μια περίοδο μόνο, πριν από το 2004 και τη συνδικαλιστική του ανάρρηση, εξελέγη επικεφαλής του τομέα Ενέργειας. Τον περασμένο Φεβρουάριο ορίστηκε στην πενταμελή γραμματεία του τομέα Περιφερειακής Οργάνωσης, θέση που αγνόησε επιδεικτικά. Είχε αρχίσει να διαφωνεί με τον Γιώργο Παπανδρέου και τη στρατηγική του μπροστά στην κρίση, την οποία θεωρεί υποχωρητική. Ειρωνεία: το 2007, ο συνδικαλιστικός του πυρήνας δραστηριοποιήθηκε έντονα για να στηρίξει εσωκομματικά τον Παπανδρέου, έναντι της υποψηφιότητας Βενιζέλου. Παράσταση συνδικαλισμού.
Ως συνδικαλιστής, ο Νίκος Φωτόπουλος ήταν πηγή ενόχλησης για τις επιλογές τις σχετικές με την ενέργεια της κυβέρνησης Καραμανλή. Το 2007, όταν πρώτη φορά η ΔΕΗ πέρασε από την κερδοφορία στις ζημιές, η κριτική που άσκησε άγγιξε μεγάλο μέρος της παθογένειας της οικονομίας μας, την πελατειακή σχέση πολιτικής και ιδιωτικών συμφερόντων. Είχε πει τότε ότι η Ν.Δ. συμπεριφέρεται στη ΔΕΗ «σαν να είναι η Φιλιππινέζα των ιδιωτών». Μιλούσε απροκάλυπτα για αεριτζήδες που μπήκαν στην αγορά της ενέργειας και για «κρατικοδίαιτους επενδυτές». Οσοι τον ξέρουν καλά λένε ότι γι΄ αυτό φοβάται την επιπλέον απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, γνωρίζει καλά- λένε- πόσο τρωτό είναι το κομματικό κράτος απέναντι σε κερδοσκόπους.
Ως προς τα προαναφερόμενα, έχει βεβαίως τα δίκια του. Από την άλλη, όμως, η ρητορική του αποκρύπτει την επιβάρυνση της επιχείρησης εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της. Παραλείπει να μιλήσει για τις κομματικές προσλήψεις, τα ρουσφέτια, τα προνόμια των υπαλλήλων της εταιρείας και, βέβαια, για τα προνόμια των συνδικαλιστών (που επιδοτούνται για να μην εργάζονται). Και όταν βάζει τον καταναλωτή μπροστά, το κάνει για να δραματοποιήσει την κατάσταση. Διότι μπορεί να είναι «κολλημένος» με την κομματική σλανγκ της δεκαετίας του 1970, αλλά ξέρει ότι για να μπορείς να ελπίζεις σε μια πολιτική ή σε μια συνδικαλιστική νίκη, πρέπει και να μπορείς να παίζεις λίγο θέατρο. Η πολιτική είναι και ολίγον θέαμα, και ολίγος συμβολισμός. Και ο Νίκος Φωτόπουλος ξέρει ότι είναι η τελευταία ελπίδα των συνδικάτων να κερδίσουν μια νίκη, έστω και στα σημεία. Για λόγους συμβολισμών. Γι΄ αυτό θα τον ξανασυναντήσουμε μπροστά μας σύντομα. Ραντεβού από τον Σεπτέμβριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου