«Εμείς, αντιφασίστριες και αντιφασίστες από την Ελλάδα και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, απαιτούμε εδώ και τώρα την άμεση αποζημίωση των θυμάτων των σφαγών των Ναζί στην Ελλάδα και την καταβολή αποζημιώσεων. Η επανεμφάνιση του φασισμού στην Ευρώπη είναι συνέπεια του γεγονότος ότι δεν ξεκαθάρισαν ποτέ οι λογαριασμοί όσον αφορά τα γερμανικά ναζιστικά εγκλήματα. … Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι ένα πολύ ανησυχητικό σημάδι σε μια κοινωνία στην οποία ο φασισμός γίνεται πάλι κοινωνικά αποδεκτός. Χωρίς αναμέτρηση με τα εγκλήματα του παρελθόντος, χωρίς ριζική επιβολή των αξιώσεων για αποζημίωση και αποκατάσταση, το μήνυμα τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα θα είναι: ‘η καταπίεση, η εκμετάλλευση, ακόμη και η εξόντωση ανθρώπων άλλων εθνικοτήτων και άλλων πεποιθήσεων οδηγεί σταθερά σε οφέλη’. Αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί.». (Απόσπασμα από την ανακοίνωση της «Ομάδας ΑΚ Δίστομο» από το Αμβούργο, Ιούνιος 2014)
Γνώρισα την «Ομάδα ΑΚ Δίστομο» από το Αμβούργο τον Ιούνιο το 2003, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, όταν κατόπιν πρόσκλησής τους επισκέφθηκα το Μίτενβαλντ της Βαυαρίας για να συμμετάσχω σε ένα συνέδριο διαμαρτυρίας, που οργάνωσαν ενάντια στην ετήσια παρουσία βετεράνων, μελών και φίλων της 1ης Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών της Βέρμαχτ (το «αιματοβαμμένο Εντελβάις»), η οποία ευθύνεται για τη σφαγή στο Κομμένο της Άρτας και μερικά από τα μεγαλύτερα Ολοκαυτώματα στην Ελλάδα. Κι όμως, οι βετεράνοι, οι απόγονοι και οι φίλοι της δολοφονικής αυτής Μεραρχίας Καταδρομών συγκεντρώνονται κάθε χρόνο ανήμερα την Πεντηκοστή στο Μίτενβαλντ, με την επίσημη παρουσία των στρατιωτικών αρχών της Γερμανίας για να τιμήσουν τους σφαγείς, παραμένοντας προκλητικά αμετανόητοι για τα εγκλήματά τους! Και δυστυχώς, παρά τα αιτήματα, ακόμη και στη Βουλή (από το «Die Linke» το 2008), οι ναζιστικές αυτές εκδηλώσεις του αίσχους δεν έχουν απαγορευθεί από τις γερμανικές αρχές!
Εντυπωσιάστηκα από το τι είχαν καταφέρει οι φίλοι της Ομάδας Δίστομο από το Αμβούργο: μέσα σ’ ένα καθόλου φιλικό περιβάλλον, στο προπύργιο της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), είχαν συγκεντρώσει την αφρόκρεμα όσων αγωνίζονται και μέσα στη Γερμανία για την έμπρακτη αναγνώριση από το γερμανικό κράτος των εγκλημάτων της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, την Ιταλία και αλλού, την απόδοση αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και την τιμωρία των υπευθύνων: πολιτικοί, νομικοί, πανεπιστημιακοί, ακτιβιστές, ενεργοί πολίτες ήταν εκεί. Εκεί γνώρισα τον Αργύρη Σφουντούρη, τον ηρωικό επιζήσαντα του Διστόμου, που έκανε σκοπό της ζωής του τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, τον Καθηγητή Christophe Schminck – Gustavus, «το γλυκό πρόσωπο της Γερμανίας», που τεκμηρίωσε τη σφαγή στους Λυγκιάδες, δεχόμενος πρόσφατα δημόσιους επαίνους από τον Γερμανό Πρόεδρο κ. Γιόακιμ Γκάουκ αλλά τότε δεν μπορούσε να εκδώσει τα βιβλία του στη Γερμανία και πολλούς ακόμη. Αλλά, πάνω απ’ όλα γνώρισα και δέθηκα με τους Γερμανούς συναγωνιστές της «ομάδας ΑΚ Δίστομο».
Τα επόμενα χρόνια συναντηθήκαμε πολλές φορές: στο Δίστομο (όπου έρχονται κάθε χρόνο) και την Αθήνα, όπου από κοινού οργανώσαμε παρεμβάσεις διαμαρτυρίας στη γερμανική Πρεσβεία και την Ακρόπολη αλλά και στα χωριά της μαρτυρικής Βιάννου, στον τόπο μου, όπου μας τίμησαν με αρκετές επισκέψεις. Σταθμός η κοινή μας παρουσία, Ομάδας «ΑΚ Δίστομο» και Εθνικού Συμβουλίου, στη Χάγη τον Σεπτέμβριο του 2011, όπου τόσο εντός της αίθουσας του Διεθνούς Δικαστηρίου, όσο και εκτός (στο Πανεπιστήμιο της Χάγης, σε Συλλόγους και στους δρόμους) με μπροστάρηδες τους Γερμανούς αντιφασίστες διαδηλώσαμε την κοινή μας θέλησή μας για «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση»!
Ο Martin, η Gaby, ο Lars, η Δέσποινα, ο Sven, η Simone και πολλοί ακόμη, δικηγόροι και μη, είναι ιδεολόγοι, παθιασμένοι μαχητές της δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ασυμβίβαστοι και σκληροί πολέμιοι του σκοταδισμού και του φασισμού, ανυποχώρητοι και ανιδιοτελείς υπέρμαχοι του δικαίου και των ανθρωπιστικών αξιών. Ο αγώνας τους, χωρίς υπερβολή, μας έδωσε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε σε δύσκολους καιρούς, όταν το κίνημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα έμοιαζε να φθίνει. Όμως η σκέψη ότι υπάρχουν αδέλφια μας, που αγωνίζονται μέσα στη Γερμανία, ήταν σαν φιλί της ζωής για μας.
Η Ομάδα Δίστομο αποδεικνύει ότι η διεθνιστική αλληλεγγύη δεν υπάρχει μόνο στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο και τις Βίβλους της Αριστεράς αλλά εκδηλώνεται στην πράξη, μέσα από τους κοινούς μας αγώνες για την οριστική καταδίκη του ναζισμού και την απόδοση δικαιοσύνης. Καθόλου τυχαία, το σύνθημα - αίτημα της ομάδας Δίστομο κατά τη διάρκεια της δίκης στη Χάγη «Δικαιοσύνη και αποζημίωση», έγινε και δικό μας σύνθημα: δέσποσε στο Διεθνές Συνέδριο της Βιάννου τον Σεπτέμβριο του 2013, κόσμησε το πανώ του Εθνικού Συμβουλίου στην παρέμβασή μας στους Λυγκιάδες κατά την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου Γκάουκ, είναι πυξίδα της δράσης μας.
«Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!»: οι Γερμανοί αντιναζιστές της Ομάδας Δίστομο συνεχίζουν τον αγώνα του αείμνηστου Γιάννη Σταμούλη και του αειθαλούς Μανώλη Γλέζο και συνεργάζονται στενά με το Εθνικό Συμβούλιο, τις Ενώσεις Θυμάτων και τους εν ζωή αντιστασιακούς στην Ελλάδα, διότι πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν υπάρξει έμπρακτη μεταμέλεια του γερμανικού κράτους, με τη μορφή της αποζημίωσης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, δεν μπορεί να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του ναζισμού. Οι συναγωνιστές μας από τη Γερμανία θέλουν την πατρίδα τους οριστικά απαλλαγμένη από το ναζισμό, με εκκαθαρισμένες τις υποχρεώσεις της, λυτρωμένη από το παρελθόν της, παράγοντα ειρήνης και συνεργασίας των λαών. Εμείς, έχουμε το δικαίωμα να συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο απ’ αυτό;
* Αριστομένης Ι. Συγγελάκης, Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου