"Δεν θα υποχωρήσουμε! Δεν θα αφήσουμε τις ιδέες, την πολιτική, το πρόγραμμα, τη στρατηγική της κοινωνικής απελευθέρωσης"....
Αναλυτικά, η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην «Αθηναϊδα»:
«Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε στην επόμενη μέρα μιας δύσκολης εκλογικής μάχης, στην οποία το κόμμα μας σημείωσε μια ιστορική νίκη....
Η κάλπη έδωσε καθαρή νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ με τέσσερις μονάδες. Για πρώτη φορά στη πολιτική ιστορία του τόπου η αριστερά κερδίζει μια εκλογική μάχη σε εθνικό επίπεδο. Η κάλπη έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας στα κυβερνητικά κόμματα, τους δανειστές - δεκανίκια τους και την πολιτική που εφαρμόζουν. Και δεν ήταν μια κάλπη χαλαρή, όπως κάποιοι θέλουν να λένε προκριμένου να υποβαθμίσουν το αποτέλεσμά της.
Έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν ή έστω να περιορίσουν την ήττα. Άλλαξαν ημερομηνίες, μηχανευτήκαν τα πάντα για να μην πάει ο κόσμος να ψηφίσει, ακόμα και την εκλογική επιχορήγηση την μοίρασαν κατά πως τους βολεύει. Με τα αποτελέσματα του 2009, πέντε χρόνια πριν. Και ακόμα και τη προηγούμενη των εκλογών, παρά τη νομοθεσία, τηλεοπτικοί σταθμοί της διαπλοκής τρομοκρατούσαν τους πολίτες με ψέματα και χυδαιότητες να μη ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Έκαναν τα πάντα, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο λαός μας έδωσε μια πολύ σημαντική, μια ιστορική νίκη, παρά τις αντιξοότητες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ιστορική επιτυχία μας στις ευρωεκλογές, δεν ήρθε ως επιτυχία της προεκλογικής περιόδου. Αλλά ως δικαίωση μιας μακράς και δύσκολής πορείας επίπονων επιλογών. Δικαιώθηκε η επιλογή να είμαστε δύναμη με στρατηγική συμμαχιών και συνεργασιών.
Δικαιώθηκε η αντίληψή μας για τις δυνατότητες που έχει ο συντονισμένος αγώνας της αριστεράς και των εργαζομένων στην Ευρώπη για να αλλάξει το πλαίσιο συζήτησης και οι συσχετισμοί στην Ευρώπη. Δικαιώθηκε η επιλογή της συμμετοχής στα κινήματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτή η δικαίωση, αυτή η ιστορική νίκη, μας δίνει τώρα τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να διεκδικήσουμε τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Να διεκδικήσουμε τη πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή για να κάνουμε το λαό μας αυτοδύναμο, στη προσπάθειά του να ξανακερδίσει την αξιοπρέπειά του.
Μας δίνει, όμως, και τη δυνατότητα να βελτιώσουμε αδυναμίες. Και στο κόμμα και τη λειτουργία του, και στο πρόγραμμα και τη σαφήνειά του. Αλλά κυρίως και στο σχέδιο δράσης για την ανατροπή της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά. Και πάνω απ’ όλα για τη συγκρότηση μιας πλατιάς προοδευτικής, δημοκρατικής συμμαχίας. Του νέου συνασπισμού εξουσίας, για να θυμηθούμε και τις επεξεργασίες μας εδώ και τρία χρόνια, από το καλοκαίρι του 2011, όταν πρωτομιλήσαμε για αυτό και βλέπαμε μπροστά, όπως αποδείχτηκε, παρά το γεγονός ότι τότε οι συσχετισμοί δυνάμεων ήταν αρνητικοί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Επιτρέψτε μου στο σημείο εκ μέρους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ να πω το εξής, στα μέλη του κόμματος, στους πολίτες που μας ψήφισαν αλλά κυρίως σε αυτούς που δεν μας ψήφισαν. Κάθε ένας και κάθε μια από εμάς, αλλά και όλοι μαζί, είμαστε αποφασισμένοι. Να πάρουμε μέτρα, να ξεπεράσουμε αδυναμίες, να κινηθούμε για να πετύχουμε. Και κάτι ακόμα πιο σοβαρό: Θα τα καταφέρουμε να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε κι αυτά που υποσχόμαστε. Να βγάλουμε την Ελλάδα από τη σημερινή παγίδα θανάτου, τους εργαζόμενους από το καθεστώς ζούγκλας, τις ζωντανές δυνάμεις της οικονομίας από την αδράνεια και την παρακμή.
Γιατί όπως στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε μπροστά στις ιστορικές μας ευθύνες και σε αμείλικτα ερωτήματα, απαντήσαμε. Ξεπεράσαμε τον εαυτό μας. Ανοιχτήκαμε χωρίς φόβο αλλά με ασίγαστο πάθος στο λαό με την ενωτική ρεαλιστική μας πρόταση. Και ο λαός αγκάλιασε την πρότασή μας. Έτσι και τώρα. Ξέρουμε τι θα κάνουμε. Θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας. Βλέποντας την προσωπική μας πορεία ως μέρος της προσπάθειας ενός ολόκληρου λαού να ξανακερδίσει την αξιοπρέπεια και το μέλλον του. Αλλά ακόμα πιο ειλικρινά. Θα κοιτάξουμε κατάματα τις αδυναμίες μας. Τώρα που ζούμε μια ιστορική δικαίωση. Για να βελτιωθούμε, για να πληθύνουμε, για να επικρατήσουμε. Για να νικήσει ο λαός.
Ξέρουμε επίσης όλοι καλά τι δεν θα κάνουμε. Και ας μη γελιώνται διάφορα κέντρα. Δεν θα υποχωρήσουμε. Δεν θα αφήσουμε τις ιδέες, την πολιτική, το πρόγραμμα, τη στρατηγική της κοινωνικής απελευθέρωσης. Γιατί γνωρίζουμε ότι έτσι δε θα φτάσουμε ποτέ στη νίκη. Γιατί η σταθερότητά μας είναι η εγγύηση για να προχωρήσει η ελληνική κοινωνία σε δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Αυτό πρέπει να είναι για όλους καθαρό.
Και για όσους ανησυχούν, αλλά και για όσους αντιπάλους ελπίζουν, θέλω να επαναλάβω μια κατηγορηματική δήλωση εκ μέρους όλων μας: Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα γίνει κεντρώος στις θέσεις και αριστεριστής στις συμμαχίες. Θα είναι αριστερός στις θέσεις, αριστερός και στις συμμαχίες. Ριζοσπαστικός στις θέσεις ηγεμονικός και πλειοψηφικός στις συμμαχίες. Ας το πάρουν όλοι απόφαση. Συμβιβασμούς που διατηρούν το σημερινό φθαρμένο statusquo, συμβιβασμούς που διαιωνίζουν την τραγωδία των πολλών εν ονόματι της εξουσίας και τους πλούτου των λίγων, ας μην περιμένουν από μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ζούμε μια από κείνες τις στιγμές στις οποίες πρέπει όλα να τα ζυγίζουμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, με τη ζυγαριά της Ιστορίας. Μπορεί αυτό να ηχεί κάπως μεγαλόστομο ή υπερβολικό, αλλά είναι αλήθεια. Ποτέ ως τώρα οι αποφάσεις μας, η στάση μας, η τακτική μας, δεν είχαν τόσο μεγάλη σημασία για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Όπως γκρεμίσαμε το δικομματισμό θα γκρεμίσουμε και τα μνημόνια. Για αυτό είναι κρίσιμη και η σημερινή μας συνεδρίαση. Οι καθημερινές μας μάχες τα τελευταία χρόνια με επιστέγασμα την εκλογική αναμέτρηση και τα αποτελέσματά της, επιτρέπουν μια ουσιαστική διαπίστωση:
Συγκεντρώσαμε την κρίσιμη εκείνη μάζα δυνάμεων, λαϊκής στήριξης και πολιτικής εμπειρίας, που καθιστά δυνατό ένα ποιοτικό άλμα. Ένα αριστερό άλμα. Ένα άλμα που θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, θα ανατρέψει τα κοινωνικά δεδομένα, και θα οδηγήσει το κόμμα μας σε νέο επίπεδο μαζικότητας, λειτουργίας και αποτελεσματικότητας. Στο επίπεδο της πολιτικής ο σχεδιασμός των αντιπάλων μας είναι πλέον προφανής. Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να ανακόψουν την επερχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν, όμως και οι ίδιοι ότι αυτό είναι αδύνατο. Γιατί η κοινωνική πραγματικότητα, και η πολιτική μας παρέμβαση δημιούργησε μια ισχυρότατη, επίμονη κοινωνική και πολιτική δυναμική. Τι τους μένει λοιπόν; Να επιχειρήσουν με κάθε μέσο να ακυρώσουν την προοπτική μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Να μας καταστήσουν ομήρους. Να μας θέσουν υπό έλεγχο.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει να το επιτρέψουμε να συμβεί, συντρόφισσες και σύντροφοι. Και δεν πρόκειται να συμβεί. Η ανατροπή όλων όσα αυτοί επιβάλλουν και εκπροσωπούν είναι το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής μας. Η στρατηγική του κ. Σαμαρά έχει δύο πτυχές. Δύο αλληλοσυμπληρούμενες πτυχές. Πρώτον, όσο κι αν φαίνεται αστείο, να παραστήσει τον αντιμνημονιακό που σκίζει τα μνημόνια κάθε μέρα.
Και πως προσπαθεί να πείσει το λαό για αυτό; Λέγοντας ότι μνημόνιο δεν είναι η κομμένη σύνταξη, το κλειστό νοσοκομείο, οι ομαδικές απολύσεις, η κατάργηση των τριετιών, το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Ότι μνημόνιο είναι το νέο δάνειο για να κλείσουν οι τρύπες που το ίδιο το μνημόνιο δημιουργεί. Ένα δάνειο που μπορεί να μας αναγκάσουν να πάρουμε, ενδεχομένως, όμως, μπορεί και να αποφύγουμε. Τα μέτρα όμως των μνημονίων που έχουν γίνει καθεστώς, δε θα τα αποφύγουμε, παρά μονάχα αν τα καταργήσουμε. Και αυτό προϋποθέτει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μα ρητή λαική εντολή. Το δεύτερο που κάνει άγαρμπα και άτσαλα το νέο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης που θα διευρύνει απ’ ότι φαίνεται τα όρια της χυδαιότητας των προκατόχων του, είναι να καλεί το ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει λέει στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για το χρέος. Υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά, ότι η κουβέντα περί κουρέματος είναι η απόδειξη της κυβερνητικής αποτυχίας. Διότι το χρέος δεν έχει καταστεί βιώσιμο δια του μνημονίου της καταστροφής. Και αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα που θέλει να λύσει το μνημόνιο, δεν είναι παρά ο μοχλός πίεσης για να επιβάλλονται τα μνημόνια. Καθαρές κουβέντες λοιπόν.
Πρώτον,
Ο κ. Σαμαράς, έχασε τις εκλογές. Η κυβέρνησή του είναι κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας των κομμάτων που έχασαν έντεκα ποσοστιαίες μονάδες. Είναι η κυβέρνηση του δεύτερου και του τέταρτου κόμματος. Δεν δικαιούται μια κυβέρνηση μειοψηφίας να διαπραγματευτεί τη νέα συμφωνία. Είναι κακό, επιζήμιο για τη χώρα να διαπραγματευθεί μια αδύναμη κυβέρνηση. Καλό σίγουρα για τους δανειστές, αλλά κακό κάκιστο για τη χώρα. Αυτό, άλλωστε ήταν το επιχείρημα που έλεγαν υπουργοί της κυβέρνησης προεκλογικά, για να διεκδικήσουν ψήφο. Το ξέρει ο κόσμος. Το υπογραμμίζουμε και εμείς.
Δεύτερον,
Διαπραγματευτήκατε με την κυβέρνηση Παπαδήμου το εγκληματικό PSI. Που κατέστρεψε ασφαλιστικά ταμεία, αποθεματικά νοσοκομείων κα πανεπιστημίων, μικρομολογιούχους. Άρα έχετε πολύ κακές περγαμηνές στη διαπραγμάτευση για το χρέος.
Τρίτον, κ. Σαμαρά,
Ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί σε όλα τα προαπαιτούμενα. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό. Έχουν υπογράψει. Για αυτό και ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να προσφέρουν κάτι καλό για τη χώρα. Τι θα διαπραγματευτούν λοιπόν; Εγκαταλείψαν το δόγμα «forget it Giannis», ή μήπως ο κ. Βενιζέλος έλεγε ψέματα ‘όταν διατείνονταν ότι το χρέος είναι βιώσιμο;
Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να τους διαμηνύσω:
Η μόνη υπηρεσία που μπορείτε, κε Σαμαρά και κε Βενιζέλο, να προσφέρετε στον τόπο, είναι να αφήσετε το λαό να αποφασίσει ποιος μπορεί και ποιος πρέπει να διαπραγματευτεί. Να σταματήσετε να παίζετε με το θεσμό της Προεδρείας της Δημοκρατίας. Να σταματήσετε να σχεδιάζετε νέα Ιουλιανά και νέες εκτροπές. Και να οδηγήσετε τη χώρα με συντεταγμένο και ομαλό τρόπο σε εκλογές, πριν τη διαπραγμάτευση, για να αποφασίσει ο λαός ποιος είναι αυτός και με ποιο σχέδιο, που θα φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα για το τόπο. Κάθε άλλη προσπάθεια, θα είναι προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής βούλησης. Προσπάθεια συνειδητή, διευκόλυνσης των πιστωτών και ζημίωσης της χώρας. Καθαρές κουβέντες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το εκλογικό αποτέλεσμα, καθιστά φανερό ότι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αλλαγή. Και σε αυτό το καθαρό μήνυμα οφείλουν όλοι όσοι ευαγγελίζονται την ανατροπή του μνημονίου, να τοποθετηθούν. Ήρθε ο καιρός κι εμείς να αναρωτηθούμε. Χωρίς εμάς δε γίνεται. Με εμάς μόνο, όμως, γίνεται; Μπορούμε μόνοι μας; Μπορούμε μόνοι μας, να ξεθεμελιώσουμε ένα πανίσχυρο καθεστώς, να στείλουμε στον αγύριστο τα μνημόνια, και να αρχίσουμε να οικοδομούμε ένα καθεστώς δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης;
Ας το θέσω αλλιώς, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις:
Αν είχαμε μια πολιτική εναλλαγής και διαχείρισης του παλιού, μια χαρά μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Πολύ καλύτερα, μάλιστα από αυτούς. Αλλά για μια πολιτική ριζοσπαστικών αλλαγών, μια πολιτική ανατροπής, μια πολιτική που θέλει να φέρει τους εργαζόμενους στο προσκήνιο, μια πραγματικά αριστερή πολιτική, είναι αναγκαία η στράτευση και συστράτευση ευρύτατων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Όσο πιο συνεκτικά, αποφασιστικά, και ανυποχώρητα ριζοσπαστική είναι η πολιτική μας, τόσο πιο αναγκαία είναι η ευρύτερη δυνατή κοινωνική και πολιτική συμπαράταξη που θα επιτρέπει την εφαρμογή της σε συνθήκες σκληρής πολιτικής και κοινωνικής ταξικής σύγκρουσης. Αυτή είναι η πείρα της Αριστεράς. Αυτός είναι και σήμερα ο μόνος δρόμος. Κι αυτή είναι η ουσία της πολιτικής μας. Χωρίς ταλαντεύσεις, δισταγμούς και φοβίες. Όπως θα έλεγε και η κορυφαία επαναστατική προσωπικότητα του περασμένου αιώνα: Χτες ίσως να ήταν νωρίς. Αύριο όμως σίγουρα θα είναι αργά.
Τώρα χρειάζεται από εμάς ένα μεγάλο ποιοτικό βήμα. Και το βήμα αυτό είναι η πρόταση για τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Με ξεκάθαρο προσανατολισμό, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, σαφείς δεσμεύσεις και ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο. Και ακριβώς γι' αυτό η συζήτηση για την αναγκαία πολιτική συμμαχιών, πρέπει να γίνει ΣΗΜΕΡΑ με ξεκάθαρους πολιτικούς όρους και όλα τα χαρτιά ανοιχτά. Να μην επιτρέψουμε σε δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες φοβίες, σε εσωκομματικούς υπολογισμούς, σε ιστορικά άγχη και σε προκατασκευασμένα σχήματα επαναστατικής καθαρότητας, να θολώσουν την ιστορική προοπτική. Και δε θα το κάνουμε. Έχουμε αρχές, ιστορία δυναμική και πρόγραμμα. Για αυτό και τολμήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν.
Για αυτό και τολμάμε και τώρα. Από ακόμα καλύτερες θέσεις. Χωρίς πια το φόβο της ενσωμάτωσης. Με την ιδεολογική και θεωρητική αυτοπεποίθηση που έχει η πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Ίσως αυτή η συζήτηση είχε νόημα όταν είχαμε 3%. Γιατί τότε το βασικό μας πρόβλημα ήταν ο κατακερματισμός της πολιτικής μας ταυτότητας, η συνύπαρξη εσωκομματικών ομάδων με διαφορετικά πολιτικά σχέδια, η απουσία συνεκτικής πολιτικής γραμμής. Όταν ήμασταν μικροί ξεπεράσαμε ανασφάλειες και τολμήσαμε. Τώρα δεν έχουμε δικαιολογία. Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ιδεολογική, ηθική και πολιτική αυτοπεποίθηση. Ας μου επιτραπεί η έκφραση: Είμαστε καταδικασμένοι να διεκδικούμε την ηγεμονία. Είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε πλειοψηφικοί. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε ένα άχαρο πόλεμο αμφιβολιών.
Σε κυνήγι μαγισσών, σε δίκες προθέσεων, σε διάφορα σενάρια πολιτικής φαντασίας, που κάνουν ευτυχισμένους τους αντιπάλους μας, εμποδίζουν τις τακτικές μας κινήσεις, και μας κρατούν δεμένους σε μια ακινησία δήθεν επαναστατική. Τη στιγμή που η αντίδραση κινείται στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο, εξαγοράζει, εκβιάζει, τρομοκρατεί, στρατολογεί. Δεν θα γίνουμε βέβαια σαν κι αυτούς. Και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε. Αλλά και δεν θα φθείρουμε τον εαυτό μας, τη συντροφική μας σχέση, και την προοπτική μας, με ανούσιες αντιπαραθέσεις γύρω από τον κάθε πιθανό σύμμαχο που δεν είναι "δικός μας".
Λέω, με δυο λόγια, συντρόφισσες και σύντροφοι πως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με όλα αυτά. Μια και καλή. Να βαθύνουμε τα ριζοσπαστικά μας χαρακτηριστικά. Να βαθύνουμε τις προγραμματικές μας θέσεις. Να βαθύνουμε τη σχέση μας με τα κινήματα και την κοινωνία. Και καλά ριζωμένοι σε όλα αυτά να ανοιχτούμε στο δρόμο της συμπαράταξης με όλους όσοι μπορούν και θέλουν να συμβάλουν για τους δικούς τους λόγους, με τους δικούς τους υπολογισμούς, στη δύσκολη προσπάθεια για την ανατροπή του καθεστώτος των μνημονίων. Για να κάνει η κοινωνία και η δημοκρατία έστω και ένα βήμα μπρος.
Η πρόταση μιας δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας για την ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων, απευθύνεται πρώτα από όλα στην ίδια την κοινωνία. Η πρόταση για το νέο συνασπισμό εξουσίας αφορά το λαό. Στον κόσμο της εργασίας, στους άνεργους, στη νεολαία, στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που συνθλίβεται σήμερα από την πολιτική της κρίσης. Είναι κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τη διατυπώσαμε πριν τρία χρόνια. Με μικρά μεγέθη αλλά με μεγάλη πίστη στη δυνατότητα ανατροπής του πάλαι ποτέ δικομματισμού.
Απευθύνεται και σε πολιτικές δυνάμεις. Χωρίς μισόλογα και παράλογα προαπαιτούμενα. Με ειλικρίνεια και πολιτική αποφασιστικότητα από την πλευρά μας. Απευθυνόμαστε στο ΚΚΕ. Γνωρίζουμε τις διαφορές μας. Δεν ζητάμε από κανέναν να απαρνηθεί τις θέσεις και τις αρχές του. Πιστεύουμε όμως ότι οι συνθήκες επιβάλλουν να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την νοοτροπία που συντηρεί και αναπαράγει εμφύλιες αντιπαραθέσεις. Καλούμε το ΚΚΕ με τις δικές του αρχές και τις δικές του θέσεις να συμβάλλει στην συνδιαμόρφωση ενός προγράμματος αριστερής διεξόδου. Απευθυνόμαστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτά που μας συνδέουν στα κινήματα, στην υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, στην ανάγκη να σταματήσουμε την κοινωνική κατεδάφιση, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Απευθυνόμαστε στους Οικολόγους Πράσινους. Αυτά μας συνδέουν τόσο στα περιβαλλοντικά, όσο και στα κοινωνικά θέματα, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ο δρόμος της ενότητας δεν αθροίζει δυνάμεις, τις πολλαπλασιάζει.
Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις και τις προσωπικότητες που ανοιχτή καρδιά στήριξαν την ευρωπαϊκή καμπάνια της αριστεράς και ενίσχυσαν την υποψηφιότητά της ευρωπαϊκής αριστεράς για τη προεδρεία της Κομισιόν. Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο, και στρέφονται προς την αριστερά. Τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου. Δεν ζητάμε πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν. Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών. Ζητάμε και επιδιώκουμε μαζί τους ξεκάθαρη συνεννόηση, στην βάση των θέσεων και της πολιτικής αξιοπιστίας.
Παρακολουθούμε, τέλος, τις εξελίξεις και τον προβληματισμό που αναπτύσσεται από σημαντικό μέρος παλιών μας συντρόφων, μετά την εκλογική αποτυχία της ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαστε χαιρέκακοι. Είχαμε, όμως, προειδοποιήσει για τη λάθος πορεία. Επιδιώκουμε έναν ανοιχτό, ειλικρινή και έντιμο πολιτικό διάλογο σεβόμενοι όμως απόλυτα το δικαίωμά τους να αποφασίσουν συλλογικά αν απαγκιστρώνονται οριστικά από τη μνημονιακή αυλή του κου Σαμαρά και εντάσσουν τον εαυτό τους σε ένα ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο ή όχι. Η πλατιά ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων μπορεί σήμερα να διαμορφώσουν ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής των Μνημονίων. Να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια πλατιά και αναγκαία λαϊκή ενότητα, ικανή να φέρει την αναγκαία αυτοδυναμία και ένα νέο συνασπισμό εξουσίας.
Γιατί για να χτίσουμε τη νέα Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη συμπαράταξη δυνάμεων. Αυτή είναι η πολιτική μας πρόταση. Δεν είναι καινούρια. Τη διατυπώσαμε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2011. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα μικρός και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις κατακερματισμένες. Ο αγωνιζόμενος λαός στις πλατείες, έστελνε μήνυμα ότι τα πράγματα πρέπει και μπορούν να αλλάξουν. Και σε αυτή τη λαϊκή προσδοκία ανταποκριθήκαμε καταθέτοντας τότε την πρότασή μας. Τότε δεν την αγκάλιασαν ηγεσίες. Την αγκάλιασε ο κόσμος. Αριστεροί και οι αριστερές, προοδευτικοί , ριζοσπάστες, οικολόγοι, σοσιαλιστές, ακόμα και πολίτες που αυτοχαρακτηρίζονται κεντρώοι ή ακόμα και συντηρητικοί συναντήθηκαν κρατώντας σφιχτά στο χέρι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Πίστεψαν ότι η αριστερά έχει δίκιο. Για τη φύση και το σκοπό των μνημονίων. Για την πορεία της Ευρώπης. Κατάλαβαν ότι οι αγορές δεν είναι κατάλληλες για όλες τις δουλειές. Κατάλαβαν ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα των μνημονίων δεν μπορεί να περιλαμβάνει τις προσδοκίες τους για δουλειά, προκοπή και κοινωνική ασφάλεια.
Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή που έχει συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία. Για αυτή την αλλαγή αγωνιζόμασταν χρόνια. Αυτή την αλλαγή θα την ολοκληρώσουμε μαζί με το λαό. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε καχύποπτοι απέναντι στη διαφορετικότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για σύνδρομα ανωτερότητας και ηγεμονικές αγκυλώσεις. Δεν φοβόμαστε, γιατί είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και τις ιδέες μας. Να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε, και να συμπορευτούμε, αναζητώντας με υπομονή κοινό πολιτικό τόπο. Η βάση αυτής της συνεννόησης πρέπει να είναι ένα κοινό πρόγραμμα αριστερής διεξόδου.
Ένα πρόγραμμα που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από συγκεκριμένους στόχους, όπως:
Η άμεση απεμπλοκή από το Μνημόνιο και την πολιτική που αναπαράγει την ύφεση και την κοινωνική δυστυχία. Το ξήλωμα των νόμων που κάνουν το μνημόνιο καθεστώς. Η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του. Η επαναφορά ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα. Η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους. Η στήριξη της παιδείας και της υγείας και η αποτροπή της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος. Ο δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Έτσι ώστε οι τράπεζες να συμβάλλουν στην στήριξη των κοινωνικών αναγκών και την ανάπτυξη, και όχι η κοινωνία στην στήριξη των τραπεζιτών. Η αναδιανομή του εισοδήματος. Με δίκαιη φορολόγηση του πλούτου, και στήριξη των ασθενέστερων και όσων έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ενίσχυση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής. Και τέλος η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Με στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρώτος και άμεσος στόχος μιας τέτοιας πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας, πρέπει να είναι η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά και όχι η επιβίωσή της μέσα από εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι μια αποφασιστική καμπή, που θα ανοίξει τον δρόμο για προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Θα είναι το πρώτο βήμα για τη μεγάλη δημοκρατική ανατροπή της πολιτικής των Μνημονίων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως είπα στην αρχή, τώρα είναι η ώρα της περισυλλογής πριν τη μεγάλη μάχη. Το χειρότερο που θα είχαμε να κάνουμε θα ήταν να επαναπαυθούμε στις δάφνες της εκλογικής μας επιτυχίας. Τώρα είναι η ώρα να δούμε τις αδυναμίες, να διορθώσουμε τα λάθη. Πρέπει, λοιπόν, σήμερα και αύριο, με γενναιότητα να μιλήσουμε για το κόμμα μας. Για αδυναμίες, ατέλειες, αστοχίες. Η εμπειρία ενός χρόνου από την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, αλλά και η εμπειρία από τις εκλογικές μάχες που δώσαμε, πέρα από τις μεγάλες δυνατότητες, ανέδειξε και τα σοβαρά οργανωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Ας είμαστε ειλικρινείς:
Τα αποκαλούμε οργανωτικά προβλήματα, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι συγκροτούν ένα μεγάλο και κρίσιμο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Όταν η οργανωτική μας υπόσταση υπολείπεται κατά πολύ της πολιτικής μας επιρροής και η αποτελεσματικότητα των κομματικών μας δυνάμεων υπολείπεται κατά πολύ των δυνατοτήτων τους, τότε ναι, έχουμε ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε. Όπως πρόβλημα έχουμε όταν υποτάσσουμε το μείζον κομματικό στο έλασσον εσωκομματικό. Όταν εμφανιζόμαστε δημόσια με πολλά πρόσωπα και συχνά αντικρουόμενες θέσεις. Όταν δίνουμε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ενιαία κομματική λειτουργία, όπως συναποφασίσαμε στο συνέδριο. Όταν αφήνουμε έδαφος σε προσωπικές στρατηγικές και παραγοντισμούς.
Αυτή είναι η αλήθεια που παραμένει αλήθεια, όσο κι αν δεν αρέσει σε κανέναν. Και κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών -με πρώτο αν θέλετε εμένα, ως πρόεδρο του κόμματος. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κρύψουμε αυτό το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Πρέπει να το επισημάνουμε στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς γκρίνιες και αλληλοκατηγορίες που αντί για λύσεις οδηγούν στην αναπαραγωγή του. Πρέπει να το δούμε, να το συζητήσουμε, να το αντιμετωπίσουμε, να το λύσουμε. Όχι μόνο για το καλό του κόμματος, αλλά γιατί οι κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουμε και θέλουμε να εκφράζουμε περιμένουν από μας να τελειώνουμε με τις παιδικές μας ασθένειες. Και όχι αν θέλετε εις βάρος της εσωκομματικής δημοκρατίας, αλλά προς όφελός της.
Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία είναι το πρώτο θύμα των πολλαπλών εκφωνήσεων, των παράλληλων κέντρων συνεννόησης που υποβαθμίζουν την ενιαία συλλογική λειτουργία του κόμματος ή των προσωπικών στρατηγικών. Των προβλημάτων που γεννά η λειψή απαιτητικότητα από τα μέλη και κυρίως τα στελέχη του κόμματος. Πρέπει να παραδεχθούμε, επίσης, ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει το σύνολο των οργανωτικών μας δυνατοτήτων. Το κόμμα διαθέτει ένα εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, πολιτικοποιημένο, με κοινωνικά αντανακλαστικά και ικανό να παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όμως η λειτουργία των οργανώσεων υπολείπεται και από τις δυνατότητες και από την επιρροή του κόμματος. Παρά το γεγονός ότι έχουν σχετικά μαζικοποιηθεί, το επίπεδο της πολιτικής τους αποτελεσματικότητας δεν αντιστοιχεί στις τεράστιες σημερινές απαιτήσεις, και είναι εξαιρετικά ευάλωτες στον κίνδυνο της παραλυτικής εσωστρέφειας. Ενώ φαινόμενα παραγοντισμού άνθισαν τον τελευταίο καιρό για ευνόητους λόγους και πρέπει να βρούμε όλοι μαζί τρόπους για να τα κόψουμε από τη ρίζα τους πριν μας κόψουν αυτά από τις δικές μας ρίζες.
Υπάρχει επίσης πολύ μεγάλη ανάγκη να βελτιωθεί η πολιτική και οργανωτική αποτελεσματικότητα στα ενδιάμεσα όργανα. Δεν γίνεται να συμβιβαστούμε με την αδράνεια. Πρέπει να ανασυγκροτήσουμε τον κομματικό ιστό, με κριτήριο όχι τις εσωτερικές ισορροπίες και τις εσωκομματικές αναμετρήσεις, αλλά τη σύνδεση με την κοινωνία και την πολιτική αποτελεσματικότητα. Με κριτήριο αν θέλετε την πολιτική αποτελεσματικότητα, τη δουλειά κάθε οργάνωσης και κάθε στελέχους και μέλους.
Με κριτήριο, τέλος, τη σχέση του καθενός μας με την ανιδιοτέλεια που αποτελεί το άλφα και το ωμέγα της αριστερής στράτευσης και του αριστερού ήθους. Ειδικά στην επαρχία υπάρχουν τεράστιες οργανωτικές δυνατότητες που δεν τις αξιοποιούμε. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να στήσουμε οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε χωριό. Αρκεί να της δώσουμε περιεχόμενο λειτουργίας και στόχους. Οφείλουμε επίσης να αναβαθμίσουμε τα περιφερειακά όργανα. Να τους δώσουμε πολιτικό χαρακτήρα, και ρόλο. Να συγκροτηθούν εκλεγμένα περιφερειακά συμβούλια, που θα δρουν στο πλάι των περιφερειακών μας παρατάξεων. Να συνταχθούν αντίστοιχα περιφερειακά προγράμματα. Ο κομματικός ιστός να συνδεθεί με τις τοπικές κοινωνίες.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έρθουμε σε πραγματική επαφή με τα στρώματα που μας ενδιαφέρουν: τους αγρότες, την νεολαία, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους. Και για να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό κα αποτελεσματικό οργανωτικό γραφείο. Να δώσουμε το βάρος στην οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στα προβλήματα του κόμματος κυρίαρχος είναι ο τρόπος λειτουργίας της ΚΠΕ και της Πολιτικής Γραμματείας. Από μας ξεκινούν και σε μας καταλήγουν όλα. Πάει πίσω η λειτουργία του κόμματος όταν δεν εξαντλούμε όλα τα περιθώρια σύνθεσης στην ΠΓ. Όταν καταθέτουμε τροπολογίες τη τελευταία στιγμή, αποδεικνύοντας ότι δε μας ενδιαφέρει η σύνθεση αλλά η αναπαραγωγή της αντίθεσης. Είναι θετικό που σήμερα υπάρχει εισήγηση προς την ΚΕ εγκεκριμένη από τη ΠΓ. Είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα. Και δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στις τάσεις που η νόμιμη λειτουργία τους μέσα στο κόμμα είναι θεμελιακή πολιτική μας αρχή, δεν μπορεί όμως και δεν πρέπει να λειτουργεί σε βάρος της πολιτικής μας αποτελεσματικότητας. Αναφέρομαι σε προβλήματα διαθεσιμότητας. Σε προβλήματα σοβαρότητας και πολιτικής υπευθυνότητας στην υπεράσπιση δημοκρατικά ειλημμένων αποφάσεων. Σε προβλήματα ανάδειξης στελεχών με κριτήρια κομματικά και πολιτικά και όχι εσωκομματικά και παραπολιτικά. Σε προβλήματα εκφώνησης και επικοινωνίας βασικών μας θέσεων προς τα έξω, προς την κοινωνία.
Υπάρχουν όλα αυτά συντρόφισσες και σύντροφοι; Τροφοδοτούν καθημερινά σχεδόν μια εικόνα αρνητική και κερματισμένη για το κόμμα μας; Είναι αλήθεια ότι ένα από τα βασικά ζητήματα που μας βάζουν οι απλοί άνθρωποι, εκείνοι που προσδοκούν από μας, είναι ακριβώς αυτή η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω; Αν υπάρχουν πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτή είναι η γνώμη μου. Πιστεύω, για να μην μακρηγορώ, ότι πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οργανωτικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, και να το επικυρώσουμε μέσα από ένα νέο άνοιγμα στον κόσμο με σκοπό την εγγραφή νέων μελών. Και σε ότι με αφορά, θα δώσω το παρόν στις οργανώσεις μας για να καλωσορίσω νέα μέλη. Για να εγκαινιάσουμε νέα γραφεία και νέες οργανώσεις στη περιφέρεια. Για να κάνουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο προωθητικό βήμα. Στην ίδια λογική, με όρους θετικής προωθητικής τομής, πρέπει να γίνει μια δουλειά για την ανασυγκρότηση της νεολαίας μας. Επίσης πρέπει να υπάρξει ένας συνολικός ενιαίος ανασχεδιασμός για την πολιτική μας στα ΜΜΕ του κόμματος και όχι μόνο.
Άφησα τελευταίο το πιο σημαντικό: το πρόγραμμα μας. Οι απαιτήσεις των καιρών επιβάλλουν τη μέγιστη προγραμματική μας εμβάθυνση. Η συσπείρωση της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει μόνο στην βάση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Η πρόκληση για την αριστερά είναι να σχεδιάσει και να οργανώσει την εναλλακτική στρατηγική διεξόδου. Να δρομολογήσει το αριστερό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Και για να διαμορφώσει τους όρους, και τις κοινωνικές συμμαχίες που απαιτούνται για κάτι τέτοιο, πρέπει να έχει την μέγιστη απαιτούμενη προγραμματική αξιοπιστία.
Για να αποτελέσει το πρόγραμμα αποτελεσματικό πολιτικό εργαλείο, θα πρέπει να δίνει ολοκληρωμένες, ριζοσπαστικές και ταυτόχρονα ρεαλιστικές απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα. Να μην αφήνει κενά, να μην μασάει τα λόγια του, να μην κάνει συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, εκεί που χρειάζονται αποφασιστικές τομές. Η δουλειά της επιτροπής προγράμματος πρέπει να ολοκληρωθεί άμεσα και να μπει σε συζήτηση. Όχι μόνο μέσα στο κόμμα, αλλά σε ανοιχτό διάλογο με τις κοινωνικές δυνάμεις. Η παρουσίαση του προγράμματός μας πρέπει να μετατραπεί σε μεγάλο πολιτικό γεγονός. Η συζήτηση γύρω από τους προγραμματικούς μας στόχους, πρέπει να συνδυαστεί με ένα μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία. Το κόμμα, η πολιτική του στις σημερινές κρίσιμες και ελπιδοφόρες συνθήκες, το πρόγραμμά του.
Αυτά θα θεμελιώσουν συντρόφισσες και σύντροφοι την πολιτική μας κυριαρχία και θα μας οδηγήσουν στη νίκη. Και συνεπώς αυτά είναι και πρέπει να είναι το αντικείμενο όλης μας της προσοχής στο ερχόμενο κρίσιμο διάστημα.
Σας ευχαριστώ».
«Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε στην επόμενη μέρα μιας δύσκολης εκλογικής μάχης, στην οποία το κόμμα μας σημείωσε μια ιστορική νίκη....
Η κάλπη έδωσε καθαρή νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ με τέσσερις μονάδες. Για πρώτη φορά στη πολιτική ιστορία του τόπου η αριστερά κερδίζει μια εκλογική μάχη σε εθνικό επίπεδο. Η κάλπη έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας στα κυβερνητικά κόμματα, τους δανειστές - δεκανίκια τους και την πολιτική που εφαρμόζουν. Και δεν ήταν μια κάλπη χαλαρή, όπως κάποιοι θέλουν να λένε προκριμένου να υποβαθμίσουν το αποτέλεσμά της.
Έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν ή έστω να περιορίσουν την ήττα. Άλλαξαν ημερομηνίες, μηχανευτήκαν τα πάντα για να μην πάει ο κόσμος να ψηφίσει, ακόμα και την εκλογική επιχορήγηση την μοίρασαν κατά πως τους βολεύει. Με τα αποτελέσματα του 2009, πέντε χρόνια πριν. Και ακόμα και τη προηγούμενη των εκλογών, παρά τη νομοθεσία, τηλεοπτικοί σταθμοί της διαπλοκής τρομοκρατούσαν τους πολίτες με ψέματα και χυδαιότητες να μη ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Έκαναν τα πάντα, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο λαός μας έδωσε μια πολύ σημαντική, μια ιστορική νίκη, παρά τις αντιξοότητες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ιστορική επιτυχία μας στις ευρωεκλογές, δεν ήρθε ως επιτυχία της προεκλογικής περιόδου. Αλλά ως δικαίωση μιας μακράς και δύσκολής πορείας επίπονων επιλογών. Δικαιώθηκε η επιλογή να είμαστε δύναμη με στρατηγική συμμαχιών και συνεργασιών.
Δικαιώθηκε η αντίληψή μας για τις δυνατότητες που έχει ο συντονισμένος αγώνας της αριστεράς και των εργαζομένων στην Ευρώπη για να αλλάξει το πλαίσιο συζήτησης και οι συσχετισμοί στην Ευρώπη. Δικαιώθηκε η επιλογή της συμμετοχής στα κινήματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτή η δικαίωση, αυτή η ιστορική νίκη, μας δίνει τώρα τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να διεκδικήσουμε τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Να διεκδικήσουμε τη πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή για να κάνουμε το λαό μας αυτοδύναμο, στη προσπάθειά του να ξανακερδίσει την αξιοπρέπειά του.
Μας δίνει, όμως, και τη δυνατότητα να βελτιώσουμε αδυναμίες. Και στο κόμμα και τη λειτουργία του, και στο πρόγραμμα και τη σαφήνειά του. Αλλά κυρίως και στο σχέδιο δράσης για την ανατροπή της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά. Και πάνω απ’ όλα για τη συγκρότηση μιας πλατιάς προοδευτικής, δημοκρατικής συμμαχίας. Του νέου συνασπισμού εξουσίας, για να θυμηθούμε και τις επεξεργασίες μας εδώ και τρία χρόνια, από το καλοκαίρι του 2011, όταν πρωτομιλήσαμε για αυτό και βλέπαμε μπροστά, όπως αποδείχτηκε, παρά το γεγονός ότι τότε οι συσχετισμοί δυνάμεων ήταν αρνητικοί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Επιτρέψτε μου στο σημείο εκ μέρους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ να πω το εξής, στα μέλη του κόμματος, στους πολίτες που μας ψήφισαν αλλά κυρίως σε αυτούς που δεν μας ψήφισαν. Κάθε ένας και κάθε μια από εμάς, αλλά και όλοι μαζί, είμαστε αποφασισμένοι. Να πάρουμε μέτρα, να ξεπεράσουμε αδυναμίες, να κινηθούμε για να πετύχουμε. Και κάτι ακόμα πιο σοβαρό: Θα τα καταφέρουμε να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε κι αυτά που υποσχόμαστε. Να βγάλουμε την Ελλάδα από τη σημερινή παγίδα θανάτου, τους εργαζόμενους από το καθεστώς ζούγκλας, τις ζωντανές δυνάμεις της οικονομίας από την αδράνεια και την παρακμή.
Γιατί όπως στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε μπροστά στις ιστορικές μας ευθύνες και σε αμείλικτα ερωτήματα, απαντήσαμε. Ξεπεράσαμε τον εαυτό μας. Ανοιχτήκαμε χωρίς φόβο αλλά με ασίγαστο πάθος στο λαό με την ενωτική ρεαλιστική μας πρόταση. Και ο λαός αγκάλιασε την πρότασή μας. Έτσι και τώρα. Ξέρουμε τι θα κάνουμε. Θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας. Βλέποντας την προσωπική μας πορεία ως μέρος της προσπάθειας ενός ολόκληρου λαού να ξανακερδίσει την αξιοπρέπεια και το μέλλον του. Αλλά ακόμα πιο ειλικρινά. Θα κοιτάξουμε κατάματα τις αδυναμίες μας. Τώρα που ζούμε μια ιστορική δικαίωση. Για να βελτιωθούμε, για να πληθύνουμε, για να επικρατήσουμε. Για να νικήσει ο λαός.
Ξέρουμε επίσης όλοι καλά τι δεν θα κάνουμε. Και ας μη γελιώνται διάφορα κέντρα. Δεν θα υποχωρήσουμε. Δεν θα αφήσουμε τις ιδέες, την πολιτική, το πρόγραμμα, τη στρατηγική της κοινωνικής απελευθέρωσης. Γιατί γνωρίζουμε ότι έτσι δε θα φτάσουμε ποτέ στη νίκη. Γιατί η σταθερότητά μας είναι η εγγύηση για να προχωρήσει η ελληνική κοινωνία σε δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Αυτό πρέπει να είναι για όλους καθαρό.
Και για όσους ανησυχούν, αλλά και για όσους αντιπάλους ελπίζουν, θέλω να επαναλάβω μια κατηγορηματική δήλωση εκ μέρους όλων μας: Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα γίνει κεντρώος στις θέσεις και αριστεριστής στις συμμαχίες. Θα είναι αριστερός στις θέσεις, αριστερός και στις συμμαχίες. Ριζοσπαστικός στις θέσεις ηγεμονικός και πλειοψηφικός στις συμμαχίες. Ας το πάρουν όλοι απόφαση. Συμβιβασμούς που διατηρούν το σημερινό φθαρμένο statusquo, συμβιβασμούς που διαιωνίζουν την τραγωδία των πολλών εν ονόματι της εξουσίας και τους πλούτου των λίγων, ας μην περιμένουν από μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ζούμε μια από κείνες τις στιγμές στις οποίες πρέπει όλα να τα ζυγίζουμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, με τη ζυγαριά της Ιστορίας. Μπορεί αυτό να ηχεί κάπως μεγαλόστομο ή υπερβολικό, αλλά είναι αλήθεια. Ποτέ ως τώρα οι αποφάσεις μας, η στάση μας, η τακτική μας, δεν είχαν τόσο μεγάλη σημασία για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Όπως γκρεμίσαμε το δικομματισμό θα γκρεμίσουμε και τα μνημόνια. Για αυτό είναι κρίσιμη και η σημερινή μας συνεδρίαση. Οι καθημερινές μας μάχες τα τελευταία χρόνια με επιστέγασμα την εκλογική αναμέτρηση και τα αποτελέσματά της, επιτρέπουν μια ουσιαστική διαπίστωση:
Συγκεντρώσαμε την κρίσιμη εκείνη μάζα δυνάμεων, λαϊκής στήριξης και πολιτικής εμπειρίας, που καθιστά δυνατό ένα ποιοτικό άλμα. Ένα αριστερό άλμα. Ένα άλμα που θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, θα ανατρέψει τα κοινωνικά δεδομένα, και θα οδηγήσει το κόμμα μας σε νέο επίπεδο μαζικότητας, λειτουργίας και αποτελεσματικότητας. Στο επίπεδο της πολιτικής ο σχεδιασμός των αντιπάλων μας είναι πλέον προφανής. Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να ανακόψουν την επερχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν, όμως και οι ίδιοι ότι αυτό είναι αδύνατο. Γιατί η κοινωνική πραγματικότητα, και η πολιτική μας παρέμβαση δημιούργησε μια ισχυρότατη, επίμονη κοινωνική και πολιτική δυναμική. Τι τους μένει λοιπόν; Να επιχειρήσουν με κάθε μέσο να ακυρώσουν την προοπτική μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Να μας καταστήσουν ομήρους. Να μας θέσουν υπό έλεγχο.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει να το επιτρέψουμε να συμβεί, συντρόφισσες και σύντροφοι. Και δεν πρόκειται να συμβεί. Η ανατροπή όλων όσα αυτοί επιβάλλουν και εκπροσωπούν είναι το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής μας. Η στρατηγική του κ. Σαμαρά έχει δύο πτυχές. Δύο αλληλοσυμπληρούμενες πτυχές. Πρώτον, όσο κι αν φαίνεται αστείο, να παραστήσει τον αντιμνημονιακό που σκίζει τα μνημόνια κάθε μέρα.
Και πως προσπαθεί να πείσει το λαό για αυτό; Λέγοντας ότι μνημόνιο δεν είναι η κομμένη σύνταξη, το κλειστό νοσοκομείο, οι ομαδικές απολύσεις, η κατάργηση των τριετιών, το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Ότι μνημόνιο είναι το νέο δάνειο για να κλείσουν οι τρύπες που το ίδιο το μνημόνιο δημιουργεί. Ένα δάνειο που μπορεί να μας αναγκάσουν να πάρουμε, ενδεχομένως, όμως, μπορεί και να αποφύγουμε. Τα μέτρα όμως των μνημονίων που έχουν γίνει καθεστώς, δε θα τα αποφύγουμε, παρά μονάχα αν τα καταργήσουμε. Και αυτό προϋποθέτει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μα ρητή λαική εντολή. Το δεύτερο που κάνει άγαρμπα και άτσαλα το νέο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης που θα διευρύνει απ’ ότι φαίνεται τα όρια της χυδαιότητας των προκατόχων του, είναι να καλεί το ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει λέει στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για το χρέος. Υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά, ότι η κουβέντα περί κουρέματος είναι η απόδειξη της κυβερνητικής αποτυχίας. Διότι το χρέος δεν έχει καταστεί βιώσιμο δια του μνημονίου της καταστροφής. Και αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα που θέλει να λύσει το μνημόνιο, δεν είναι παρά ο μοχλός πίεσης για να επιβάλλονται τα μνημόνια. Καθαρές κουβέντες λοιπόν.
Πρώτον,
Ο κ. Σαμαράς, έχασε τις εκλογές. Η κυβέρνησή του είναι κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας των κομμάτων που έχασαν έντεκα ποσοστιαίες μονάδες. Είναι η κυβέρνηση του δεύτερου και του τέταρτου κόμματος. Δεν δικαιούται μια κυβέρνηση μειοψηφίας να διαπραγματευτεί τη νέα συμφωνία. Είναι κακό, επιζήμιο για τη χώρα να διαπραγματευθεί μια αδύναμη κυβέρνηση. Καλό σίγουρα για τους δανειστές, αλλά κακό κάκιστο για τη χώρα. Αυτό, άλλωστε ήταν το επιχείρημα που έλεγαν υπουργοί της κυβέρνησης προεκλογικά, για να διεκδικήσουν ψήφο. Το ξέρει ο κόσμος. Το υπογραμμίζουμε και εμείς.
Δεύτερον,
Διαπραγματευτήκατε με την κυβέρνηση Παπαδήμου το εγκληματικό PSI. Που κατέστρεψε ασφαλιστικά ταμεία, αποθεματικά νοσοκομείων κα πανεπιστημίων, μικρομολογιούχους. Άρα έχετε πολύ κακές περγαμηνές στη διαπραγμάτευση για το χρέος.
Τρίτον, κ. Σαμαρά,
Ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί σε όλα τα προαπαιτούμενα. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό. Έχουν υπογράψει. Για αυτό και ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να προσφέρουν κάτι καλό για τη χώρα. Τι θα διαπραγματευτούν λοιπόν; Εγκαταλείψαν το δόγμα «forget it Giannis», ή μήπως ο κ. Βενιζέλος έλεγε ψέματα ‘όταν διατείνονταν ότι το χρέος είναι βιώσιμο;
Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να τους διαμηνύσω:
Η μόνη υπηρεσία που μπορείτε, κε Σαμαρά και κε Βενιζέλο, να προσφέρετε στον τόπο, είναι να αφήσετε το λαό να αποφασίσει ποιος μπορεί και ποιος πρέπει να διαπραγματευτεί. Να σταματήσετε να παίζετε με το θεσμό της Προεδρείας της Δημοκρατίας. Να σταματήσετε να σχεδιάζετε νέα Ιουλιανά και νέες εκτροπές. Και να οδηγήσετε τη χώρα με συντεταγμένο και ομαλό τρόπο σε εκλογές, πριν τη διαπραγμάτευση, για να αποφασίσει ο λαός ποιος είναι αυτός και με ποιο σχέδιο, που θα φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα για το τόπο. Κάθε άλλη προσπάθεια, θα είναι προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής βούλησης. Προσπάθεια συνειδητή, διευκόλυνσης των πιστωτών και ζημίωσης της χώρας. Καθαρές κουβέντες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το εκλογικό αποτέλεσμα, καθιστά φανερό ότι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αλλαγή. Και σε αυτό το καθαρό μήνυμα οφείλουν όλοι όσοι ευαγγελίζονται την ανατροπή του μνημονίου, να τοποθετηθούν. Ήρθε ο καιρός κι εμείς να αναρωτηθούμε. Χωρίς εμάς δε γίνεται. Με εμάς μόνο, όμως, γίνεται; Μπορούμε μόνοι μας; Μπορούμε μόνοι μας, να ξεθεμελιώσουμε ένα πανίσχυρο καθεστώς, να στείλουμε στον αγύριστο τα μνημόνια, και να αρχίσουμε να οικοδομούμε ένα καθεστώς δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης;
Ας το θέσω αλλιώς, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις:
Αν είχαμε μια πολιτική εναλλαγής και διαχείρισης του παλιού, μια χαρά μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Πολύ καλύτερα, μάλιστα από αυτούς. Αλλά για μια πολιτική ριζοσπαστικών αλλαγών, μια πολιτική ανατροπής, μια πολιτική που θέλει να φέρει τους εργαζόμενους στο προσκήνιο, μια πραγματικά αριστερή πολιτική, είναι αναγκαία η στράτευση και συστράτευση ευρύτατων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Όσο πιο συνεκτικά, αποφασιστικά, και ανυποχώρητα ριζοσπαστική είναι η πολιτική μας, τόσο πιο αναγκαία είναι η ευρύτερη δυνατή κοινωνική και πολιτική συμπαράταξη που θα επιτρέπει την εφαρμογή της σε συνθήκες σκληρής πολιτικής και κοινωνικής ταξικής σύγκρουσης. Αυτή είναι η πείρα της Αριστεράς. Αυτός είναι και σήμερα ο μόνος δρόμος. Κι αυτή είναι η ουσία της πολιτικής μας. Χωρίς ταλαντεύσεις, δισταγμούς και φοβίες. Όπως θα έλεγε και η κορυφαία επαναστατική προσωπικότητα του περασμένου αιώνα: Χτες ίσως να ήταν νωρίς. Αύριο όμως σίγουρα θα είναι αργά.
Τώρα χρειάζεται από εμάς ένα μεγάλο ποιοτικό βήμα. Και το βήμα αυτό είναι η πρόταση για τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Με ξεκάθαρο προσανατολισμό, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, σαφείς δεσμεύσεις και ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο. Και ακριβώς γι' αυτό η συζήτηση για την αναγκαία πολιτική συμμαχιών, πρέπει να γίνει ΣΗΜΕΡΑ με ξεκάθαρους πολιτικούς όρους και όλα τα χαρτιά ανοιχτά. Να μην επιτρέψουμε σε δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες φοβίες, σε εσωκομματικούς υπολογισμούς, σε ιστορικά άγχη και σε προκατασκευασμένα σχήματα επαναστατικής καθαρότητας, να θολώσουν την ιστορική προοπτική. Και δε θα το κάνουμε. Έχουμε αρχές, ιστορία δυναμική και πρόγραμμα. Για αυτό και τολμήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν.
Για αυτό και τολμάμε και τώρα. Από ακόμα καλύτερες θέσεις. Χωρίς πια το φόβο της ενσωμάτωσης. Με την ιδεολογική και θεωρητική αυτοπεποίθηση που έχει η πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Ίσως αυτή η συζήτηση είχε νόημα όταν είχαμε 3%. Γιατί τότε το βασικό μας πρόβλημα ήταν ο κατακερματισμός της πολιτικής μας ταυτότητας, η συνύπαρξη εσωκομματικών ομάδων με διαφορετικά πολιτικά σχέδια, η απουσία συνεκτικής πολιτικής γραμμής. Όταν ήμασταν μικροί ξεπεράσαμε ανασφάλειες και τολμήσαμε. Τώρα δεν έχουμε δικαιολογία. Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ιδεολογική, ηθική και πολιτική αυτοπεποίθηση. Ας μου επιτραπεί η έκφραση: Είμαστε καταδικασμένοι να διεκδικούμε την ηγεμονία. Είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε πλειοψηφικοί. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε ένα άχαρο πόλεμο αμφιβολιών.
Σε κυνήγι μαγισσών, σε δίκες προθέσεων, σε διάφορα σενάρια πολιτικής φαντασίας, που κάνουν ευτυχισμένους τους αντιπάλους μας, εμποδίζουν τις τακτικές μας κινήσεις, και μας κρατούν δεμένους σε μια ακινησία δήθεν επαναστατική. Τη στιγμή που η αντίδραση κινείται στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο, εξαγοράζει, εκβιάζει, τρομοκρατεί, στρατολογεί. Δεν θα γίνουμε βέβαια σαν κι αυτούς. Και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε. Αλλά και δεν θα φθείρουμε τον εαυτό μας, τη συντροφική μας σχέση, και την προοπτική μας, με ανούσιες αντιπαραθέσεις γύρω από τον κάθε πιθανό σύμμαχο που δεν είναι "δικός μας".
Λέω, με δυο λόγια, συντρόφισσες και σύντροφοι πως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με όλα αυτά. Μια και καλή. Να βαθύνουμε τα ριζοσπαστικά μας χαρακτηριστικά. Να βαθύνουμε τις προγραμματικές μας θέσεις. Να βαθύνουμε τη σχέση μας με τα κινήματα και την κοινωνία. Και καλά ριζωμένοι σε όλα αυτά να ανοιχτούμε στο δρόμο της συμπαράταξης με όλους όσοι μπορούν και θέλουν να συμβάλουν για τους δικούς τους λόγους, με τους δικούς τους υπολογισμούς, στη δύσκολη προσπάθεια για την ανατροπή του καθεστώτος των μνημονίων. Για να κάνει η κοινωνία και η δημοκρατία έστω και ένα βήμα μπρος.
Η πρόταση μιας δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας για την ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων, απευθύνεται πρώτα από όλα στην ίδια την κοινωνία. Η πρόταση για το νέο συνασπισμό εξουσίας αφορά το λαό. Στον κόσμο της εργασίας, στους άνεργους, στη νεολαία, στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που συνθλίβεται σήμερα από την πολιτική της κρίσης. Είναι κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τη διατυπώσαμε πριν τρία χρόνια. Με μικρά μεγέθη αλλά με μεγάλη πίστη στη δυνατότητα ανατροπής του πάλαι ποτέ δικομματισμού.
Απευθύνεται και σε πολιτικές δυνάμεις. Χωρίς μισόλογα και παράλογα προαπαιτούμενα. Με ειλικρίνεια και πολιτική αποφασιστικότητα από την πλευρά μας. Απευθυνόμαστε στο ΚΚΕ. Γνωρίζουμε τις διαφορές μας. Δεν ζητάμε από κανέναν να απαρνηθεί τις θέσεις και τις αρχές του. Πιστεύουμε όμως ότι οι συνθήκες επιβάλλουν να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την νοοτροπία που συντηρεί και αναπαράγει εμφύλιες αντιπαραθέσεις. Καλούμε το ΚΚΕ με τις δικές του αρχές και τις δικές του θέσεις να συμβάλλει στην συνδιαμόρφωση ενός προγράμματος αριστερής διεξόδου. Απευθυνόμαστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτά που μας συνδέουν στα κινήματα, στην υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, στην ανάγκη να σταματήσουμε την κοινωνική κατεδάφιση, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Απευθυνόμαστε στους Οικολόγους Πράσινους. Αυτά μας συνδέουν τόσο στα περιβαλλοντικά, όσο και στα κοινωνικά θέματα, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ο δρόμος της ενότητας δεν αθροίζει δυνάμεις, τις πολλαπλασιάζει.
Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις και τις προσωπικότητες που ανοιχτή καρδιά στήριξαν την ευρωπαϊκή καμπάνια της αριστεράς και ενίσχυσαν την υποψηφιότητά της ευρωπαϊκής αριστεράς για τη προεδρεία της Κομισιόν. Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο, και στρέφονται προς την αριστερά. Τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου. Δεν ζητάμε πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν. Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών. Ζητάμε και επιδιώκουμε μαζί τους ξεκάθαρη συνεννόηση, στην βάση των θέσεων και της πολιτικής αξιοπιστίας.
Παρακολουθούμε, τέλος, τις εξελίξεις και τον προβληματισμό που αναπτύσσεται από σημαντικό μέρος παλιών μας συντρόφων, μετά την εκλογική αποτυχία της ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαστε χαιρέκακοι. Είχαμε, όμως, προειδοποιήσει για τη λάθος πορεία. Επιδιώκουμε έναν ανοιχτό, ειλικρινή και έντιμο πολιτικό διάλογο σεβόμενοι όμως απόλυτα το δικαίωμά τους να αποφασίσουν συλλογικά αν απαγκιστρώνονται οριστικά από τη μνημονιακή αυλή του κου Σαμαρά και εντάσσουν τον εαυτό τους σε ένα ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο ή όχι. Η πλατιά ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων μπορεί σήμερα να διαμορφώσουν ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής των Μνημονίων. Να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια πλατιά και αναγκαία λαϊκή ενότητα, ικανή να φέρει την αναγκαία αυτοδυναμία και ένα νέο συνασπισμό εξουσίας.
Γιατί για να χτίσουμε τη νέα Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη συμπαράταξη δυνάμεων. Αυτή είναι η πολιτική μας πρόταση. Δεν είναι καινούρια. Τη διατυπώσαμε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2011. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα μικρός και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις κατακερματισμένες. Ο αγωνιζόμενος λαός στις πλατείες, έστελνε μήνυμα ότι τα πράγματα πρέπει και μπορούν να αλλάξουν. Και σε αυτή τη λαϊκή προσδοκία ανταποκριθήκαμε καταθέτοντας τότε την πρότασή μας. Τότε δεν την αγκάλιασαν ηγεσίες. Την αγκάλιασε ο κόσμος. Αριστεροί και οι αριστερές, προοδευτικοί , ριζοσπάστες, οικολόγοι, σοσιαλιστές, ακόμα και πολίτες που αυτοχαρακτηρίζονται κεντρώοι ή ακόμα και συντηρητικοί συναντήθηκαν κρατώντας σφιχτά στο χέρι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Πίστεψαν ότι η αριστερά έχει δίκιο. Για τη φύση και το σκοπό των μνημονίων. Για την πορεία της Ευρώπης. Κατάλαβαν ότι οι αγορές δεν είναι κατάλληλες για όλες τις δουλειές. Κατάλαβαν ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα των μνημονίων δεν μπορεί να περιλαμβάνει τις προσδοκίες τους για δουλειά, προκοπή και κοινωνική ασφάλεια.
Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή που έχει συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία. Για αυτή την αλλαγή αγωνιζόμασταν χρόνια. Αυτή την αλλαγή θα την ολοκληρώσουμε μαζί με το λαό. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε καχύποπτοι απέναντι στη διαφορετικότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για σύνδρομα ανωτερότητας και ηγεμονικές αγκυλώσεις. Δεν φοβόμαστε, γιατί είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και τις ιδέες μας. Να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε, και να συμπορευτούμε, αναζητώντας με υπομονή κοινό πολιτικό τόπο. Η βάση αυτής της συνεννόησης πρέπει να είναι ένα κοινό πρόγραμμα αριστερής διεξόδου.
Ένα πρόγραμμα που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από συγκεκριμένους στόχους, όπως:
Η άμεση απεμπλοκή από το Μνημόνιο και την πολιτική που αναπαράγει την ύφεση και την κοινωνική δυστυχία. Το ξήλωμα των νόμων που κάνουν το μνημόνιο καθεστώς. Η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του. Η επαναφορά ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα. Η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους. Η στήριξη της παιδείας και της υγείας και η αποτροπή της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος. Ο δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Έτσι ώστε οι τράπεζες να συμβάλλουν στην στήριξη των κοινωνικών αναγκών και την ανάπτυξη, και όχι η κοινωνία στην στήριξη των τραπεζιτών. Η αναδιανομή του εισοδήματος. Με δίκαιη φορολόγηση του πλούτου, και στήριξη των ασθενέστερων και όσων έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ενίσχυση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής. Και τέλος η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Με στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρώτος και άμεσος στόχος μιας τέτοιας πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας, πρέπει να είναι η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά και όχι η επιβίωσή της μέσα από εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι μια αποφασιστική καμπή, που θα ανοίξει τον δρόμο για προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Θα είναι το πρώτο βήμα για τη μεγάλη δημοκρατική ανατροπή της πολιτικής των Μνημονίων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως είπα στην αρχή, τώρα είναι η ώρα της περισυλλογής πριν τη μεγάλη μάχη. Το χειρότερο που θα είχαμε να κάνουμε θα ήταν να επαναπαυθούμε στις δάφνες της εκλογικής μας επιτυχίας. Τώρα είναι η ώρα να δούμε τις αδυναμίες, να διορθώσουμε τα λάθη. Πρέπει, λοιπόν, σήμερα και αύριο, με γενναιότητα να μιλήσουμε για το κόμμα μας. Για αδυναμίες, ατέλειες, αστοχίες. Η εμπειρία ενός χρόνου από την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, αλλά και η εμπειρία από τις εκλογικές μάχες που δώσαμε, πέρα από τις μεγάλες δυνατότητες, ανέδειξε και τα σοβαρά οργανωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Ας είμαστε ειλικρινείς:
Τα αποκαλούμε οργανωτικά προβλήματα, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι συγκροτούν ένα μεγάλο και κρίσιμο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Όταν η οργανωτική μας υπόσταση υπολείπεται κατά πολύ της πολιτικής μας επιρροής και η αποτελεσματικότητα των κομματικών μας δυνάμεων υπολείπεται κατά πολύ των δυνατοτήτων τους, τότε ναι, έχουμε ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε. Όπως πρόβλημα έχουμε όταν υποτάσσουμε το μείζον κομματικό στο έλασσον εσωκομματικό. Όταν εμφανιζόμαστε δημόσια με πολλά πρόσωπα και συχνά αντικρουόμενες θέσεις. Όταν δίνουμε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ενιαία κομματική λειτουργία, όπως συναποφασίσαμε στο συνέδριο. Όταν αφήνουμε έδαφος σε προσωπικές στρατηγικές και παραγοντισμούς.
Αυτή είναι η αλήθεια που παραμένει αλήθεια, όσο κι αν δεν αρέσει σε κανέναν. Και κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών -με πρώτο αν θέλετε εμένα, ως πρόεδρο του κόμματος. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κρύψουμε αυτό το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Πρέπει να το επισημάνουμε στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς γκρίνιες και αλληλοκατηγορίες που αντί για λύσεις οδηγούν στην αναπαραγωγή του. Πρέπει να το δούμε, να το συζητήσουμε, να το αντιμετωπίσουμε, να το λύσουμε. Όχι μόνο για το καλό του κόμματος, αλλά γιατί οι κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουμε και θέλουμε να εκφράζουμε περιμένουν από μας να τελειώνουμε με τις παιδικές μας ασθένειες. Και όχι αν θέλετε εις βάρος της εσωκομματικής δημοκρατίας, αλλά προς όφελός της.
Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία είναι το πρώτο θύμα των πολλαπλών εκφωνήσεων, των παράλληλων κέντρων συνεννόησης που υποβαθμίζουν την ενιαία συλλογική λειτουργία του κόμματος ή των προσωπικών στρατηγικών. Των προβλημάτων που γεννά η λειψή απαιτητικότητα από τα μέλη και κυρίως τα στελέχη του κόμματος. Πρέπει να παραδεχθούμε, επίσης, ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει το σύνολο των οργανωτικών μας δυνατοτήτων. Το κόμμα διαθέτει ένα εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, πολιτικοποιημένο, με κοινωνικά αντανακλαστικά και ικανό να παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όμως η λειτουργία των οργανώσεων υπολείπεται και από τις δυνατότητες και από την επιρροή του κόμματος. Παρά το γεγονός ότι έχουν σχετικά μαζικοποιηθεί, το επίπεδο της πολιτικής τους αποτελεσματικότητας δεν αντιστοιχεί στις τεράστιες σημερινές απαιτήσεις, και είναι εξαιρετικά ευάλωτες στον κίνδυνο της παραλυτικής εσωστρέφειας. Ενώ φαινόμενα παραγοντισμού άνθισαν τον τελευταίο καιρό για ευνόητους λόγους και πρέπει να βρούμε όλοι μαζί τρόπους για να τα κόψουμε από τη ρίζα τους πριν μας κόψουν αυτά από τις δικές μας ρίζες.
Υπάρχει επίσης πολύ μεγάλη ανάγκη να βελτιωθεί η πολιτική και οργανωτική αποτελεσματικότητα στα ενδιάμεσα όργανα. Δεν γίνεται να συμβιβαστούμε με την αδράνεια. Πρέπει να ανασυγκροτήσουμε τον κομματικό ιστό, με κριτήριο όχι τις εσωτερικές ισορροπίες και τις εσωκομματικές αναμετρήσεις, αλλά τη σύνδεση με την κοινωνία και την πολιτική αποτελεσματικότητα. Με κριτήριο αν θέλετε την πολιτική αποτελεσματικότητα, τη δουλειά κάθε οργάνωσης και κάθε στελέχους και μέλους.
Με κριτήριο, τέλος, τη σχέση του καθενός μας με την ανιδιοτέλεια που αποτελεί το άλφα και το ωμέγα της αριστερής στράτευσης και του αριστερού ήθους. Ειδικά στην επαρχία υπάρχουν τεράστιες οργανωτικές δυνατότητες που δεν τις αξιοποιούμε. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να στήσουμε οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε χωριό. Αρκεί να της δώσουμε περιεχόμενο λειτουργίας και στόχους. Οφείλουμε επίσης να αναβαθμίσουμε τα περιφερειακά όργανα. Να τους δώσουμε πολιτικό χαρακτήρα, και ρόλο. Να συγκροτηθούν εκλεγμένα περιφερειακά συμβούλια, που θα δρουν στο πλάι των περιφερειακών μας παρατάξεων. Να συνταχθούν αντίστοιχα περιφερειακά προγράμματα. Ο κομματικός ιστός να συνδεθεί με τις τοπικές κοινωνίες.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έρθουμε σε πραγματική επαφή με τα στρώματα που μας ενδιαφέρουν: τους αγρότες, την νεολαία, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους. Και για να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό κα αποτελεσματικό οργανωτικό γραφείο. Να δώσουμε το βάρος στην οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στα προβλήματα του κόμματος κυρίαρχος είναι ο τρόπος λειτουργίας της ΚΠΕ και της Πολιτικής Γραμματείας. Από μας ξεκινούν και σε μας καταλήγουν όλα. Πάει πίσω η λειτουργία του κόμματος όταν δεν εξαντλούμε όλα τα περιθώρια σύνθεσης στην ΠΓ. Όταν καταθέτουμε τροπολογίες τη τελευταία στιγμή, αποδεικνύοντας ότι δε μας ενδιαφέρει η σύνθεση αλλά η αναπαραγωγή της αντίθεσης. Είναι θετικό που σήμερα υπάρχει εισήγηση προς την ΚΕ εγκεκριμένη από τη ΠΓ. Είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα. Και δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στις τάσεις που η νόμιμη λειτουργία τους μέσα στο κόμμα είναι θεμελιακή πολιτική μας αρχή, δεν μπορεί όμως και δεν πρέπει να λειτουργεί σε βάρος της πολιτικής μας αποτελεσματικότητας. Αναφέρομαι σε προβλήματα διαθεσιμότητας. Σε προβλήματα σοβαρότητας και πολιτικής υπευθυνότητας στην υπεράσπιση δημοκρατικά ειλημμένων αποφάσεων. Σε προβλήματα ανάδειξης στελεχών με κριτήρια κομματικά και πολιτικά και όχι εσωκομματικά και παραπολιτικά. Σε προβλήματα εκφώνησης και επικοινωνίας βασικών μας θέσεων προς τα έξω, προς την κοινωνία.
Υπάρχουν όλα αυτά συντρόφισσες και σύντροφοι; Τροφοδοτούν καθημερινά σχεδόν μια εικόνα αρνητική και κερματισμένη για το κόμμα μας; Είναι αλήθεια ότι ένα από τα βασικά ζητήματα που μας βάζουν οι απλοί άνθρωποι, εκείνοι που προσδοκούν από μας, είναι ακριβώς αυτή η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω; Αν υπάρχουν πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτή είναι η γνώμη μου. Πιστεύω, για να μην μακρηγορώ, ότι πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οργανωτικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, και να το επικυρώσουμε μέσα από ένα νέο άνοιγμα στον κόσμο με σκοπό την εγγραφή νέων μελών. Και σε ότι με αφορά, θα δώσω το παρόν στις οργανώσεις μας για να καλωσορίσω νέα μέλη. Για να εγκαινιάσουμε νέα γραφεία και νέες οργανώσεις στη περιφέρεια. Για να κάνουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο προωθητικό βήμα. Στην ίδια λογική, με όρους θετικής προωθητικής τομής, πρέπει να γίνει μια δουλειά για την ανασυγκρότηση της νεολαίας μας. Επίσης πρέπει να υπάρξει ένας συνολικός ενιαίος ανασχεδιασμός για την πολιτική μας στα ΜΜΕ του κόμματος και όχι μόνο.
Άφησα τελευταίο το πιο σημαντικό: το πρόγραμμα μας. Οι απαιτήσεις των καιρών επιβάλλουν τη μέγιστη προγραμματική μας εμβάθυνση. Η συσπείρωση της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει μόνο στην βάση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Η πρόκληση για την αριστερά είναι να σχεδιάσει και να οργανώσει την εναλλακτική στρατηγική διεξόδου. Να δρομολογήσει το αριστερό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Και για να διαμορφώσει τους όρους, και τις κοινωνικές συμμαχίες που απαιτούνται για κάτι τέτοιο, πρέπει να έχει την μέγιστη απαιτούμενη προγραμματική αξιοπιστία.
Για να αποτελέσει το πρόγραμμα αποτελεσματικό πολιτικό εργαλείο, θα πρέπει να δίνει ολοκληρωμένες, ριζοσπαστικές και ταυτόχρονα ρεαλιστικές απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα. Να μην αφήνει κενά, να μην μασάει τα λόγια του, να μην κάνει συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, εκεί που χρειάζονται αποφασιστικές τομές. Η δουλειά της επιτροπής προγράμματος πρέπει να ολοκληρωθεί άμεσα και να μπει σε συζήτηση. Όχι μόνο μέσα στο κόμμα, αλλά σε ανοιχτό διάλογο με τις κοινωνικές δυνάμεις. Η παρουσίαση του προγράμματός μας πρέπει να μετατραπεί σε μεγάλο πολιτικό γεγονός. Η συζήτηση γύρω από τους προγραμματικούς μας στόχους, πρέπει να συνδυαστεί με ένα μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία. Το κόμμα, η πολιτική του στις σημερινές κρίσιμες και ελπιδοφόρες συνθήκες, το πρόγραμμά του.
Αυτά θα θεμελιώσουν συντρόφισσες και σύντροφοι την πολιτική μας κυριαρχία και θα μας οδηγήσουν στη νίκη. Και συνεπώς αυτά είναι και πρέπει να είναι το αντικείμενο όλης μας της προσοχής στο ερχόμενο κρίσιμο διάστημα.
Σας ευχαριστώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου