Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

1958, 1981, 2014: ομοιότητες και διαφορές

Του Τάσου Παππά
Οι κεντρικοί παίκτες του συστήματος έχουν αρχίσει να συμφιλιώνονται με την ιδέα της εκλογικής ήττας των εκλεκτών τους κομμάτων. Δεν τα παρατάνε, όμως, και σιγά σιγά χτίζουν μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Πλασάρουν την περίφημη θεωρία της παρένθεσης. Ο στόχος τους είναι να κρατήσουν τις δυνάμεις τους ενωμένες και σε κατάσταση επιθετικής ετοιμότητας. Υποστηρίζουν ότι ακόμη κι αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση -συμμαχική ή αυτοδύναμη-, τα ψωμιά του θα είναι λίγα. Θα κληθεί να αντιμετωπίσει τόσο σοβαρά προβλήματα και τέτοια πίεση από τους δανειστές, που θα υποχρεωθεί είτε να πάει σε ρήξη είτε σε αναξιοπρεπή συμβιβασμό. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα θα είναι μοιραίο γι' αυτόν.
Στην πρώτη περίπτωση, θα προκληθεί χάος και σύντομα ο λαός θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του και θα αναζητήσει την κοινωνική ηρεμία και την πολιτική σταθερότητα στα κόμματα που θα του την εγγυηθούν, δηλαδή στα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού που θα εμφανιστούν στη σκηνή με νέες φορεσιές, ξανά ως σωτήρες της απειλούμενης πατρίδας. Στη δεύτερη περίπτωση, θα ...είναι τόσο μεγάλη η απογοήτευση στις τάξεις των οπαδών του από τη διάψευση των προσδοκιών που θα καταρρεύσει χωρίς να καταβληθεί καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Η θεωρία της παρένθεσης έπαιξε δύο φορές μεταπολεμικά. Τη μία δικαιώθηκε, την άλλη απέτυχε παταγωδώς. Ας ξεκινήσουμε από την αποτυχία. Η Δεξιά και το σκληρό σύστημα που εκπροσωπούσε, αφού δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, έζησαν για μερικούς μήνες με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα ήταν μια θλιβερή παρένθεση και γρήγορα η χώρα θα επέστρεφε στη φυσική τάξη πραγμάτων. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια αυταπάτη. Το ΠΑΣΟΚ κατσικώθηκε για τα καλά στην εξουσία -αντί για παρένθεση μας προέκυψε ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια- και αφού από την πρώτη στιγμή έδωσε σαφή δείγματα γραφής ότι δεν συνιστά κίνδυνο για το καθεστώς, η θεωρία αποσύρθηκε.

Πριν από πολλά χρόνια η θεωρία της παρένθεσης δεν έμεινε στο επίπεδο της ακαδημαϊκής συζήτησης αλλά εφαρμόστηκε στην πράξη. Αναφερόμαστε στο 1958 και στην εκτίναξη της ΕΔΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εννιά χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου, η ηττημένη, καθημαγμένη και μισοπαράνομη Αριστερά αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη με 24%. Το σοκ για τα ντόπια και ξένα κέντρα ελέγχου ήταν μεγάλο. Δεν ήταν δυνατόν να ανεχτούν σε συνθήκες ψυχρού πολέμου να καταλαμβάνει περίοπτη θέση στην πολιτική ζωή του τόπου ένα κόμμα που ήταν η κοινοβουλευτική εκδοχή των «κατσαπλιάδων» (έτσι αποκαλούσαν τότε τους αριστερούς οι νικητές του εμφυλίου). Εκαναν τα πάντα για να αντιμετωπίσουν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

Σε απόλυτη σύμπνοια, στρατός, παλάτι, πρεσβεία των ΗΠΑ, κράτος, παρακράτος, μέσα ενημέρωσης και Δεξιά υποχρέωσαν τους αρχηγίσκους των διαφόρων ομάδων του Κέντρου να παραμερίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους και να ενωθούν υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Παπανδρέου. Εστησαν δηλαδή ένα ενδιάμεσο σχήμα με δημοκρατικό μανδύα προκειμένου να λειτουργήσει ως χώρος υποδοχής της αντιδεξιάς ψήφου, που το 1958 είχε αγκυροβολήσει στην κάλπη της ΕΔΑ. Ταυτοχρόνως και για να είναι απολύτως σίγουροι οργάνωσαν εκλογές βίας και νοθείας το 1961. Πράγματι, η ΕΔΑ συρρικνώθηκε και το σύστημα πήρε βαθιές ανάσες. Το τι πληρώσαμε ως χώρα λόγω εκείνων των δολίων μεθοδεύσεων είναι αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Υπάρχουν ομοιότητες με το 1958; Τηρουμένων των αναλογιών, ναι. Η ραγδαία απαξίωση του ΠΑΣΟΚ και η ταυτόχρονη ενίσχυση της ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν ένα καμπανάκι. Κατεβλήθησαν εργώδεις προσπάθειες ώστε να σταματήσει η ροή ψήφων προς την Αριστερά. Πίστεψαν πως θα το πετύχαιναν είτε με τη δημιουργία κινήσεων που είχαν στις αναπεπταμένες σημαίες τους τον στόχο της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, είτε με την απλόχερη στήριξη της ΔΗΜΑΡ που όσο ήταν στο τρικομματικό σχήμα την παρουσίαζαν ως υπεύθυνη κυβερνώσα Αριστερά (μετά την αποχώρησή της έγινε ανεύθυνο γκρουπούσκουλο), είτε με την υπερπροβολή νέων κομμάτων που ψαρεύουν στα θολά νερά του Κέντρου (Ποτάμι). Τζίφος παντού.

Το σχέδιο όμως έχει και άλλο σκέλος. Εκλογές βίας και νοθείας δεν μπορούν σήμερα να γίνουν. Τα δέντρα και οι πεθαμένοι δεν θα ψηφίσουν. Θα ψηφίσουν όμως πολίτες που είναι χρεωμένοι, πιεσμένοι και απογοητευμένοι, άρα ευάλωτοι στην προπαγάνδα του φόβου. Η εκστρατεία χειραγώγησης έχει ξεκινήσει. Επικεφαλής της είναι ο πρωθυπουργός (θα φύγουν οι καταθέσεις από τις τράπεζες), στο πόστο του επιτελάρχη βρίσκεται ο αντιπρόεδρος (μόνο η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα) και σε ρόλους σαμποτέρ στα μετόπισθεν του εχθρού η Σ. Βούλτεψη, ο Αδ. Γεωργιάδης και μερικοί πασόκοι που περιφέρονται στα κανάλια με μοναδικό σκοπό να τρομοκρατήσουν τους «φιλήσυχους νοικοκυραίους».

Αν όμως όλοι αυτοί δεν πιστεύουν στα σοβαρά ότι μπορούν να αποτρέψουν την ήττα των κομμάτων τους, γεννιέται το ερώτημα: «γιατί το κάνουν;». Θέλουν να δηλητηριάσουν το κλίμα, να καλλιεργήσουν τα φοβικά σύνδρομα των πολιτών, να δημιουργήσουν συνθήκες ανεξέλεγκτης πόλωσης, ώστε, ακόμη κι αν δεν τσιμπήσει η κοινωνία στην παρούσα φάση, να υπάρχουν στην εφεδρεία οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της θεωρίας της παρένθεσης.

efsyn.gr

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς να θέλω να διαφωνήσω με τις κατατοπισμένες, ομολογουμένως, ιστορικοπολιτικές γνώσεις σας,
μου δημιουργήθηκε η εξής απορία:

Πώς γίνεται τη μια φορά να παίρνετε κ. Παππά το μέρος της Αριστεράς του 1958 (ΕΔΑ)
και να κατηγορείτε την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, το Παλάτι και τους Αμερικανούς για τις τότε μεθοδεύσεις τους ώστε να πληγεί το αριστερό κίνημα και συγκεκριμένα η αξιωματική αντιπολίτευση (ΕΔΑ), ενώνοντας το κατατεμαχισμένο Κέντρο υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου,
και από την άλλη να υποστηρίζετε το Κέντρο του 1981 (ΠΑΣΟΚ) και όχι κάποιο αριστερό κόμμα της εποχής.

Θέλω να πω πως ο σωστός, κατ' εμέ, παραλληλισμός θα ήταν να υποστηρίξετε π.χ. το ΚΚΕ του 1981, και να πείτε ότι "το σύστημα μεθόδευσε για άλλη μία φορά την εξαπάτηση του Λαού με την αρπαγή της ψήφους του από το Κέντρο".
Και βέβαια σήμερα, κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, ένας οπαδός του ΚΚΕ μπορεί να υποστηρίξει κάλλιστα πως "η ιστορία επαναλαμβάνεται ακόμη μια φορά (σαν φάρσα;)" αφού μεθοδεύεται η "αλλαγή φρουράς" εις βάρος του Λαού, και τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα με τους ντόπιους πράκτορες τους μεθοδεύουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ενός κόμματος κατ΄ευφημισμό αριστερό κλπ, κλπ.

Παναγιώτης Θεοδωράκης

Υ.Γ. Μια δεύτερη απορία που έχω είναι γιατί δεν αναφέρατε τίποτα για την (πραγματική) παρένθεση 1963-65...

Legend's Real Coach είπε...

Ο παραλληλισμός ΕΔΑ του '58 με ΣΥΡΙΖΑ του 2014 είναι παντελώς άστοχος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη ΠΑΣΟΚ.