Του Σ. Κούλογλου
Αν το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν χωρίς ζάρια, η κυβέρνηση θα έπρεπε να παραιτηθεί, προκηρύσσοντας εκλογές. Ο σχεδιασμός της έχει πλήρως καταρρεύσει. Υποτίθεται ότι με βάση το-ποιος το θυμάται ακόμη;- success story, η χώρα ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια και την επιτήρηση των δανειστών και να πάρει τον δρόμο της ανάκαμψης. Σύμφωνα με όσα έλεγε το καλοκαίρι, ακόμη και η συνάντηση με την τρόικα, για την αξιολόγηση της πορείας του ελληνικού προγράμματος, θα γινόταν στο Παρίσι και όχι στην Αθήνα. Τρεις μήνες αργότερα, για την ίδια αξιολόγηση που δεν έχει γίνει ακόμη, η κυβέρνηση έφθασε να εκλιπαρεί τους δανειστές για να έρθουν στην Αθήνα. Και αντί η χώρα να βγει από το μνημόνιο, ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε προχθές ότι «πιθανώς» να παραταθεί για «τεχνικούς λόγους».
Οι λόγοι είναι φυσικά πολιτικοί. Η βασική αιτία της πλήρους κυβερνητικής αποτυχίας είναι ότι αθέτησε απροκάλυπτα την βασική επαγγελία,χάρις στην οποία είχε εκλεγεί το 2012: την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Ο κ. Σαμαράς εναπόθεσε όλες τις ελπίδες του στην κυρία Μέρκελ και στις υποσχέσεις που του έδωσε ότι, αν εφαρμόσει τα μνημόνια όσο πιο πιστά γίνεται, θα τον βοηθούσε κυρίως στην λυδία λίθο του ελληνικού προβλήματος, το χρέος.
Πρόκειται για πλήρη άγνοια των κανόνων της πολιτικής: από επιστρατεύσεις μέχρι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ο πρωθυπουργός εφάρμοσε όσο πιο αμείλικτα γίνεται τις οδηγίες, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο, αν η άλλη πλευρά δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της. Για να συνειδητοποιήσει φέτος ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες ετοιμάζονταν να τον πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα.
Ακολούθησαν μερικές εβδομάδες στις οποίες, πέρα από το μίνι κραχ στην οικονομία, καταβαραθρώθηκε και η εθνική μας αξιοπρέπεια. Τα διαδοχικά «αδειάσματα» της κυβέρνησης από τις Βρυξέλλες, που έφτασαν να πουν ότι δεν ήξεραν για την συνάντηση στο Παρίσι. Τα ήξεις-αφήξεις της Μέρκελ, το κατσάδιασμα Χαρδούβελη στο eurogroup και το «έχετε 20λεπτά» της κυρίας Λαγκάρντ στην ελληνική αντιπροσωπεία, που είχε επισκεφτεί την Ουάσιγκτον. Με αποκορύφωμα το mail της τρόικας το οποίο διέτασσε την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τον νόμο για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ, που είχε ψηφιστεί μόλις 2 μέρες πριν.
Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος υπάκουσαν και σε αυτό, αλλά πάλι η τρόικα δεν φάνηκε στην Αθήνα.
Την ίδια ώρα, δύο άλλες χώρες της ΕΕ παραβίαζαν με το έτσι θέλω το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αν εφαρμόζονταν οι μερκελικοί κανόνες, οι προϋπολογισμοί της Γαλλίας και της Ιταλίας θα έπρεπε να είχαν ήδη απορριφθεί από τις Βρυξέλλες, αλλά οι τελευταίες θα κάνουν τα στραβά μάτια, όπως οριστικοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα. Εντάξει, η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη θέση, αλλά από την αρχή της κρίσης της ευρωζώνης ακόμη και ασθενέστερες χώρες, όπως η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία αντιμετωπίζονται καλύτερα. Δεν πρόκειται για καμιά συνωμοσία ανθελλήνων: απλώς ούτε η σημερινή κυβέρνηση ούτε οι προηγούμενες έχουν τολμήσει να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά και να διαπραγματευτούν. Γιατί αυτό που έγινε και στο Παρίσι μάλλον την ταινία με το τελευταίο τανγκό θυμίζει, παρά διαπραγμάτευση.
Αντί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το παίξει στα ζάρια. Το σχέδιο είναι το εξής: θα υπάρξει μια συμφωνία με την τρόικα στην οποία θα ικανοποιούνται όλες οι απαιτήσεις της, από νέες απολύσεις μέχρι μείωση όλων των συντάξεων. Η συμφωνία δεν θα βαπτιστεί μνημόνιο και θα ανακοινωθεί μόνο στις γενικές της γραμμές. Παράλληλα τον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες προεδρικής εκλογής και στους βουλευτές θα τεθεί το δίλημμα αν θα επιλέξουν την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με τις όποιες νέες, ασαφείς δεσμεύσεις, ή «περιπέτειες» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα θα εξασκηθούν κάθε λογής πιέσεις, εσωτερικές και διεθνείς και θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα ώστε να εξευρεθούν οι 180 βουλευτές, όπως δείχνει και η καταγγελία για την απόπειρα δωροδοκίας της βουλευτού των ΑΝΕΛ με 3 εκατομμύρια.
Τα πολιτικά ήθη και η οικονομία θα υποστούν νέες ζημιές, οι ξένες παρεμβάσεις θα πολλαπλασιαστούν. Αλλά η εξουσία είναι γλυκιά και οι ιδιωτικοποιήσεις που προλαβαίνουν να γίνουν εξαιρετικά κερδοφόρες-σε προσωπικό επίπεδο. Χώρια ότι στην «μπαρμπουτιέρα» Ελλάδα, όλα και κάποια έκτακτα γεγονότα μπορούν να συμβούν.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Πολιτική και οικονομική Αγορά»
Πρόκειται για πλήρη άγνοια των κανόνων της πολιτικής: από επιστρατεύσεις μέχρι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ο πρωθυπουργός εφάρμοσε όσο πιο αμείλικτα γίνεται τις οδηγίες, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο, αν η άλλη πλευρά δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της. Για να συνειδητοποιήσει φέτος ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες ετοιμάζονταν να τον πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα.
Ακολούθησαν μερικές εβδομάδες στις οποίες, πέρα από το μίνι κραχ στην οικονομία, καταβαραθρώθηκε και η εθνική μας αξιοπρέπεια. Τα διαδοχικά «αδειάσματα» της κυβέρνησης από τις Βρυξέλλες, που έφτασαν να πουν ότι δεν ήξεραν για την συνάντηση στο Παρίσι. Τα ήξεις-αφήξεις της Μέρκελ, το κατσάδιασμα Χαρδούβελη στο eurogroup και το «έχετε 20λεπτά» της κυρίας Λαγκάρντ στην ελληνική αντιπροσωπεία, που είχε επισκεφτεί την Ουάσιγκτον. Με αποκορύφωμα το mail της τρόικας το οποίο διέτασσε την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τον νόμο για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ, που είχε ψηφιστεί μόλις 2 μέρες πριν.
Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος υπάκουσαν και σε αυτό, αλλά πάλι η τρόικα δεν φάνηκε στην Αθήνα.
Την ίδια ώρα, δύο άλλες χώρες της ΕΕ παραβίαζαν με το έτσι θέλω το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αν εφαρμόζονταν οι μερκελικοί κανόνες, οι προϋπολογισμοί της Γαλλίας και της Ιταλίας θα έπρεπε να είχαν ήδη απορριφθεί από τις Βρυξέλλες, αλλά οι τελευταίες θα κάνουν τα στραβά μάτια, όπως οριστικοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα. Εντάξει, η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη θέση, αλλά από την αρχή της κρίσης της ευρωζώνης ακόμη και ασθενέστερες χώρες, όπως η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία αντιμετωπίζονται καλύτερα. Δεν πρόκειται για καμιά συνωμοσία ανθελλήνων: απλώς ούτε η σημερινή κυβέρνηση ούτε οι προηγούμενες έχουν τολμήσει να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά και να διαπραγματευτούν. Γιατί αυτό που έγινε και στο Παρίσι μάλλον την ταινία με το τελευταίο τανγκό θυμίζει, παρά διαπραγμάτευση.
Αντί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το παίξει στα ζάρια. Το σχέδιο είναι το εξής: θα υπάρξει μια συμφωνία με την τρόικα στην οποία θα ικανοποιούνται όλες οι απαιτήσεις της, από νέες απολύσεις μέχρι μείωση όλων των συντάξεων. Η συμφωνία δεν θα βαπτιστεί μνημόνιο και θα ανακοινωθεί μόνο στις γενικές της γραμμές. Παράλληλα τον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες προεδρικής εκλογής και στους βουλευτές θα τεθεί το δίλημμα αν θα επιλέξουν την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με τις όποιες νέες, ασαφείς δεσμεύσεις, ή «περιπέτειες» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα θα εξασκηθούν κάθε λογής πιέσεις, εσωτερικές και διεθνείς και θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα ώστε να εξευρεθούν οι 180 βουλευτές, όπως δείχνει και η καταγγελία για την απόπειρα δωροδοκίας της βουλευτού των ΑΝΕΛ με 3 εκατομμύρια.
Τα πολιτικά ήθη και η οικονομία θα υποστούν νέες ζημιές, οι ξένες παρεμβάσεις θα πολλαπλασιαστούν. Αλλά η εξουσία είναι γλυκιά και οι ιδιωτικοποιήσεις που προλαβαίνουν να γίνουν εξαιρετικά κερδοφόρες-σε προσωπικό επίπεδο. Χώρια ότι στην «μπαρμπουτιέρα» Ελλάδα, όλα και κάποια έκτακτα γεγονότα μπορούν να συμβούν.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Πολιτική και οικονομική Αγορά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου