Για το Ισραήλ και τον πόλεμο στη Γάζα, η χθεσινή ημέρα έχει ιστορική και συμβολική αξία.
Ο αριθμός των Παλαιστίνιων θυμάτων πλησίασε τους 1500, ξεπερνώντας τον αριθμό των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στην Γάζα πριν από 6 χρόνια, στον προηγούμενο πόλεμο που είχε εξαπολύσει το Ισραήλ εναντίον της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής του πλανήτη.
Το κυριότερο, η χθεσινή παραβίαση της εκεχειρίας η οποία οδήγησε στην αύξηση του αριθμού των θυμάτων, ήταν η απάντηση του Ισραήλ στην απαγωγή ενός στρατιώτη από την Χαμάς (η οποία μάλιστα το αρνείται): ο ισραηλινός στρατός απαντάει πλέον συστηματικά με μαζικά αντίποινα και θύματα δεκάδες αμάχους, στην παραμικρή απώλεια στρατιωτών που έχουν εισβάλλει στην Λωρίδα. Η πρακτική είναι γνωστή στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης: εφαρμοζόταν επίσης συστηματικά και ανελέητα από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Δεν είναι ότι στους προηγούμενους πολέμους, στην διάρκεια των οποίων το Ισραήλ συμπεριφερόταν ξανά σαν ταύρος εν υαλοπωλείο, έλειψαν οι βάρβαρες επιθέσεις εναντίον αμάχων, οι καταστροφές συνοικιών και οι δολοφονίες ολόκληρων οικογενειών, γυναικών και παιδιών. Αλλά σε κανένα προηγούμενο πόλεμο η έκταση της απροκάλυπτης βίας δεν είχε πάρει τις διαστάσεις που παρατηρούμε σήμερα: ηλεκτρικοί σταθμοί ,σχολεία του ΟΗΕ,ασθενοφόρα, νοσοκομεία, ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών. Ήδη από την πρώτη μέρα του πολέμου οι όποιες δημόσιες υποδομές και οι άμαχοι είναι οι βασικοί στόχοι της επίθεσης.
Πρόκειται για τον ορισμό του εγκλήματος πολέμου, αλλά εδώ πρόκειται για κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο. Οι δημόσιες εκδηλώσεις ενθουσιασμού για τους θανάτους των Παλαιστινίων και για τα παιδιά-στόχους που δεν θα χρειάζονται πια σχολεία επειδή είναι νεκρά, οι εξέδρες απ' όπου οι "εθνικόφρονες" επευφημούν τους βομβαρδισμούς σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα, η απομόνωση και το μίσος εναντίον των -όλο και λιγότερων- Ισραηλινών που ζητούν μια ειρηνική επίλυση των διαφορών, ο εξοστρακισμός των παλαιστινιακής καταγωγής πολιτών της χώρας που θα μπορούσαν να αποτελέσουν γέφυρες συμφιλίωσης (μην χάσετε την εξαιρετική μαρτυρία του συγγραφέα Σαγιέντ Κασούα) δείχνουν ότι όχι μόνο η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός αλλά δυστυχώς η κοινωνία του Ισραήλ έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα
Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ,την ανοχή Ευρωπαίων και της λεγόμενης "διεθνούς κοινότητας" καθώς και την κοινωνική συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας, οι ηγετικοί κύκλοι του Ισραήλ έχουν επιλέξει για "λύση" του παλαιστινιακού προβλήματος ένα καθεστώς απαρτχάιντ, όπου η ζωή αξίζει πολύ για τους δικούς μας και τίποτα για τους άλλους. Τι ιστορική πλάνη για έναν πολιτισμό που σώθηκε, ακριβώς επειδή οι πόλεμοι και οι γενοκτονίες αντί να δώσουν λύσεις φέρνουν για όλους καταστροφές..
Δεν είναι ότι στους προηγούμενους πολέμους, στην διάρκεια των οποίων το Ισραήλ συμπεριφερόταν ξανά σαν ταύρος εν υαλοπωλείο, έλειψαν οι βάρβαρες επιθέσεις εναντίον αμάχων, οι καταστροφές συνοικιών και οι δολοφονίες ολόκληρων οικογενειών, γυναικών και παιδιών. Αλλά σε κανένα προηγούμενο πόλεμο η έκταση της απροκάλυπτης βίας δεν είχε πάρει τις διαστάσεις που παρατηρούμε σήμερα: ηλεκτρικοί σταθμοί ,σχολεία του ΟΗΕ,ασθενοφόρα, νοσοκομεία, ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών. Ήδη από την πρώτη μέρα του πολέμου οι όποιες δημόσιες υποδομές και οι άμαχοι είναι οι βασικοί στόχοι της επίθεσης.
Πρόκειται για τον ορισμό του εγκλήματος πολέμου, αλλά εδώ πρόκειται για κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο. Οι δημόσιες εκδηλώσεις ενθουσιασμού για τους θανάτους των Παλαιστινίων και για τα παιδιά-στόχους που δεν θα χρειάζονται πια σχολεία επειδή είναι νεκρά, οι εξέδρες απ' όπου οι "εθνικόφρονες" επευφημούν τους βομβαρδισμούς σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα, η απομόνωση και το μίσος εναντίον των -όλο και λιγότερων- Ισραηλινών που ζητούν μια ειρηνική επίλυση των διαφορών, ο εξοστρακισμός των παλαιστινιακής καταγωγής πολιτών της χώρας που θα μπορούσαν να αποτελέσουν γέφυρες συμφιλίωσης (μην χάσετε την εξαιρετική μαρτυρία του συγγραφέα Σαγιέντ Κασούα) δείχνουν ότι όχι μόνο η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός αλλά δυστυχώς η κοινωνία του Ισραήλ έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα
Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ,την ανοχή Ευρωπαίων και της λεγόμενης "διεθνούς κοινότητας" καθώς και την κοινωνική συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας, οι ηγετικοί κύκλοι του Ισραήλ έχουν επιλέξει για "λύση" του παλαιστινιακού προβλήματος ένα καθεστώς απαρτχάιντ, όπου η ζωή αξίζει πολύ για τους δικούς μας και τίποτα για τους άλλους. Τι ιστορική πλάνη για έναν πολιτισμό που σώθηκε, ακριβώς επειδή οι πόλεμοι και οι γενοκτονίες αντί να δώσουν λύσεις φέρνουν για όλους καταστροφές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου