“Ο σύγχρονος πόλεμος σχεδιάστηκε ώστε να ελαχιστοποιήσει την φυσική επαφή: ρίχνοντας βόμβες από 15.000 μέτρα εξασφαλίζεται ότι δεν “νιώθει” κανείς τι κάνει. Παρόμοια δουλεύει και το σύγχρονο οικονομικό μάνατζμεντ: Αναπαυόμενος κανείς σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, μπορεί πολύ εύκολα να υπαγορεύει πολιτικές που καταστρέφουν τις ζωές των πληθυσμών χωρίς να το πολυσκεφτεί...”
Τζ. Στίγκλιτζ, Νόμπελ Οικονομίας 2001 Καταρχήν, δεν είναι καθόλου τυχαία η αγάπη του ΔΝΤ για τους απανταχού την Γην δικτάτορες. Οι θεμελιωτές του νεοφιλελευθερισμού στάθηκαν ενεργοί υποστηρικτές των δικτατορικών καθεστώτων. Ο Μίλτον Φρίντμαν, "πάπας" του νεοφιλελευθερισμού και ηγέτης της "σχολής του Σικάγο", υπήρξε σύμβουλος του αιμοσταγούς δικτάτορα τηης Χιλής Πινοσέτ. Ο Χάγιεκ, ο οικονομολόγος που έστρωσε το χαλί για την οοικονομική πολιτική που εφάρμοσε η Θάτσερ, δήλωνε το 1981 για το καθεστώς της Χιλής: "Ένας δικτάτορας μπορεί να διοικεί φιλεθεύθερα, όπως μια δημοκρατική κυβέρνηση μπορεί να διοικεί χωρίς ίχνος φιλελευθερισμού. Προσωπικά προτιμώ μια φιλελεύθερη δικτατορία παρά μια δημοκρατία χωρίς φιλελευθερισμό".
Σύμφωνα με ένα κεντρικό αξίωμα του νεοφιλελευθερισμού, οι ελεύθερες αγορές εξασφαλίζουν τη βέλτιστη κατανομή των πόρων, και άρα την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας. Παρά την εμφανή αποτυχία σε κάθε σχεδόν περίπτωση που εισάγεται περισσότερη ελέυθερη αγορά, και την απορρύθμιση που αυτή φέρνει, οι νεοφιλελεύθεροι επιμένουν: οι πόροι δεν κατανέμονται βέλτιστα γιατί αυτό που φταίει είναι ότι χρειάζεται απόλυτα αδέσμευτη αγορά! Έτσι, μεταθέτουν την υποτιθέμενη κοινωνία της αφθονίας σε κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον, και στην πορεία αυτή προς τη νεοφιλελεύθερη "Γη της επαγγελίας" οφείλουν να διαλύσουν όλες τις "αντιδραστικές δυσκαμψίες", εννοώντας τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων.
Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της θεωρίας της μηδενικής αναγκαστικής ανεργίας. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Ρ. Λούκας, "μαχητή της νεοκλασικής μακροοικονομικής θεωρίας" κατά δήλωσή του (δηλαδή νεοφιλελεύθερου), η μόνη ανεργία που υπάρχει είναι η εθελοντική! Με άλλα λόγια, ο άνεργος είναι κάποιος ο οποίος έχει επιλέξει να αυξήσει τον ελεύθερό του χρόνο, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι το εισόδημά του εξαφανίζεται!
Ο Στίγκλιτζ σχολιάζει ότι το ΔΝΤ κατά κανόνα προσλαμβάνει τους τεχνοκράτες του από πανεπιστήμια που προωθούν την παραπάνω θεωρία. Προφανώς, επειδή στην πραγματική ζωή δεν μπορούν να αγνοούν εντελώς την ανεργία, και βάσει της θεωρίας τους δεν πρέπει να υπάρχει ανεργία, αφού οι αγορές ρυθμίζονται μόνες τους, το πρόβλημα βρίσκεται κάπου αλλού: σε υποχθόνιους πολιτικούς που ανακατεύονται στην λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, άπληστα συνδικάτα κ.λπ. Καταλήγοντας: αν υπάρχει ανεργία, πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και να γίνει πιο ευέλικτη η εργασία!
Το ΔΝΤ βαφτίζει τους καταπιεσμένους καταπιεστές! Η ιδέα είναι απλή και δοκιμασμένη: καταδικάζεις τα συνδικάτα, τους συνδικαλιστές και την φιλοεργατική νομοθεσία σαν καταπιεστικούς μηχανισμούς. Τα συνδικάτα, λένε, φτιάχτηκαν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα καλοληρωμένων εργαζομένων ενάντια στα συμφέροντα των πολλών. Η Παγκόσμια Τράπεζα το 1995, έγραφε στο World Development Report:
"Οι αυστηροί κανονισμοί στην εργασιακή ασφάλεια απειλούν εκείνους τους μισθωτούς που εργάζονται σε αποκλεισμένους τομείς της οικονομίας, απειλούν τους άνεργους... Υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ότι αυτοί που ωφελούνται από την κοινωνική ασφάλιση -συνήθως καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι- το κάνουν σε βάρος των υπόλοιπων εργαζομένων (...) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα συνδικάτα συμπεριφέρονται σαν μονοπώλια για να εξασφαλίσουν καλύτερους μισθούς και εργασιακές συνθήκες, σε βάρος των κεφαλαιούχων, των καταναλωτών και των ασυνδικάλιστων εργαζομένων".
indy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου