Μια ερώτηση: επιτρέπεται ένας πρώην πρωθυπουργός να παρεμβαίνει δημοσίως για ένα θέμα τόσο ευαίσθητο όσο είναι η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας; Μια πιο συγκεκριμένη ερώτηση: επιτρέπεται ο Κώστας Σημίτης που ανήκει στη λίστα των υπεύθυνων για τη διόγκωση του χρέους της χωράς να προτρέπει δημοσίως τη σημερινή κυβέρνηση να κάνει το ένα ή το άλλο; Και μια ακόμη πιο συγκεκριμένη ερώτηση: γιατί ο πρώην πρωθυπουργός έκανε τώρα αυτή την παρέμβαση υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Κάποιος θα μπορούσε να πει. Αυτό πιστεύει, αυτό είπε. Το θέμα όμως είναι γιατί το είπε έτσι. Λογικά αν ο Σημίτης είχε -λόγω εμπειρίας - μια πρόταση για τη διαχείριση του χρέους, θα μπορούσε να στείλει ένα εμπιστευτικό γράμμα στον Πρωθυπουργό και να του εκθέτει τα επιχειρήματά του. Το έκανε όταν ήθελε να διαμαρτυρηθεί για την επιμονή του Γ. Παπανδρέου να κυρώνονται με δημοψήφισμα οι κοινοτικές συνθήκες. Τώρα προτίμησε να κάνει αυτό που η εμπειρία του θα έπρεπε να τον αποτρέψει: έφερε στο κέντρο της πολιτικής συζήτηση ένα θέμα που δεν πρέπει να πολυκουβεντιάζεται πριν ωριμάσει.
Τα κίνητρα που του αποδίδονται είναι πολλά. Το πιο διαδεδομένο: συνδυασμός της πικρίας του για τη συμπεριφορά του Παπανδρέου απέναντί του και της επιθυμίας των Γερμανών να επιδιώξει η Ελλάδα τώρα αναδιάρθρωση του χρέους της. Πάντως το μόνο που κατάφερε είναι να κάνει πιο βαθύ το ρήγμα του με την κυβέρνηση.
Για να απαντηθούν τα άλλα δυο ερωτήματα χρειάζεται να πάμε λίγο πίσω. Για την ακρίβεια στο φθινόπωρο του 2003 όταν ο τότε επίτροπος Πέτρο Σόμπες - προκάτοχος του Αμόνια και του Ρεν- αντιδικούσε δημοσίως με τον Έλληνα υπουργό Εθνικής Οικονομίας Νίκο Χριστοδουλάκη για την εγκυρότητα των επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή οι κοινοτικοί υποπτευόταν από τότε – επί Σημίτη δηλαδή-την Ελλάδα για μαγείρεμα των δημοσιονομιών στοιχείων της. Και αξίωναν απογραφή. Την οποία όμως λόγω των εκλογών που ακολούθησαν έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Θα την έκανε όμως οποιαδήποτε κυβέρνηση προέκυπτε το 2004, γιατί ήταν αξίωση της Eurostat. Τότε ο Κ. Σημίτης κατηγορούσε την κυβέρνηση Καραμανλή για κάτι ανάμεσα σε εθνική μειοδοσία και κουταμάρα που… μαρτύρησε τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα της χωράς. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Γ. Αλογοσκούφης έκανε την απογράφη έξυπνα, ώστε η χώρα να μπει και να βγει από την επιτήρηση ομαλά. Άλλο τι έκανε μετά το 2007 η κυβέρνηση της ΝΔ.Τι έκανε; Ότι και οι προηγούμενες. Δημιουργική λογιστική.
Οι αριθμοί στην οικονομία όμως είναι σαν τις ρίζες των δέντρων. Μπορεί να μείνουν στο χώμα για ένα διάστημα, αλλα κάποια στιγμή θα βγουν στην επιφάνεια. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Και τα πληρώνουμε ακριβά.
Σε ότι άφορα το δημόσιο χρέος αυτό καθ εαυτό, ο Κ. Σημίτης ανήκει στην ομάδα των τεσσάρων πρωθυπουργών μετά τον Κωνστνατινο Καραμανλή που δεν είπαν ποτέ την αλήθεια: ότι δανείζονταν στο εξωτερικό για να ασκούν πολιτική στο εσωτερικό. Ότι οι παροχές που κάθε τόσο έκαναν ήταν με δανεικά. Ότι ικανοποιούσαν αιτήματα των κοινωνικών ομάδων, χωρίς να τους προειδοποιούν ότι θα τους στείλουν το λογαριασμό. Και φυσικά έκρυβαν αυτή την κατάσταση πίσω από ωραιοποιημένες εικόνες της πραγματικότητας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ζει, ο Μητσοτάκης λέει έτσι κι αλλιώς μόνο ότι τον συμφέρει, ο Κώστας Καραμανλής δεν μιλάει. Μόνο ο Κώστας Σημίτης δίνει κάθε τόσο μια εξήγηση. Μόνο που το κάνει σαν να ήταν παρατηρητής. Σαν σχολιαστής, όχι σαν ένας από τους διαχειριστές της ελληνικής οικονομίας. Αξιολογεί ο ίδιος τον εαυτό του και τον βαθμολογεί ικανοποιητικά. Ακόμη και το εκλογικό ναυάγιο του ΠΑΣΟΚ το 2004 το απέδωσε στην ελλιπή προβολή της πολιτικής τους, όχι σε αυτή καθ εαυτή την πολιτική του.
Έτσι και στην τελευταία συνέντευξη το ενδεχόμενο να φέρουν και οι κυβερνήσεις τους ευθύνη για το δημοσιονομικό ναυάγιο το παρακάμπτεται. Αλλά επειδή αναφέρεται στην Ευρώπη, δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι όλες, μα όλες, οι εκθέσεις των ευρωπαϊκών οργάνων τοποθετούν την ελληνική αναξιοπιστία πολύ πιο πριν από το 2004. Και φυσικά οι πολίτες ξέρουν καλυτέρα από τους κοινοτικούς υπαλλήλους ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις τάιζαν τα σκυλιά με τα λουκάνικα εδώ και δεκαετίες. Η μια από αυτές τις δεκαετίες έχει την ουσία το όνομα του Κ. Σημίτη.
Συμπέρασμα: Ως πρώην πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης επιτρέπεται να παρεμβαίνει στο δημόσιο βίο κατά την κρίση του. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει σαν να μην υπήρξε πρωθυπουργός.
protagon
ΣΧΟΛΙΟ... 1) Το συγκρότημα αδειάζει - για πρώτη φορά-το σύμμαχο Σημίτη ύστερα από συμμαχία 45 και πλέον χρόνων.
2)Νέα συμμαχία συμφερόντων του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ , ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΎ , ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΜΕ υπερατλαντικούς οίκους κλπ κατα γερμανικών πιέσεων και κατά Σημίτη και..
3.Ο Γ.Λακοπουλος γράφει τη μισή αλήθεια .Τα λουκάνικα τα τρώγαν μαζί .Τα σκυλιά ,δηλαδή οι μισθωτοι και οι μικρομεσαίοι, έγλυφαν τα κόκκαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου